I droguar ne syte e tu

Nje prekje e lehte

- Do vish sot.
Tha Liza kur më thërriti që të dilnim por sot duhej të shkoja në kompani tashmë ishin bërë muaj që nuk isha në atë kompani nuk di as çfarë do bëj aty e qa kan bërë puntorët.

- Smundem sot.
Thash dhe mbylla telefonin, duhet të vazhdoj jetën siç e kam pasur edhe pse ende nuk e ndjej vetën si më parë dhe kurrë sdo e ndjej por duhet vazhduar kështu është jeta.
- :Znj.Matilda.
Bëra një buzëqeshje kur pash puntorët,më kishte munguar ky vend.

- Ka donjë lajm të mirë e të keq.
Thash duke morrë dokumentet.
- Kemi disa lajm të këqja por nuk jane probleme të mëdha.
Tha ajo dhe unë pohova me kokë.
- Sot kemi shumë punë.

Thash dhe kjo anë e puntorëve se si flisnin me mua se si më shikonin e çdo gjë që bënin ishin si në fillim më bënte të ndihesha më mirë. Sikur asgje te mos kete ndodhur.
Orët kalonin e unë isha ne kompanii dhe të shikoj zyren time me dokumente të rënditura më kishte munguar kjo. Sdo e besoja kurrë që kjo do më mungonte. Tashmë kane kaluar jo një javë por 1-muaj që kur kam dëshmuar 2-muaj që kur ndodhi ajo tashmë jeta ime është normale shumë normale sa as Demion nuk e shoh si ditët në fillim...Sikur te mos ta kem pare fare. Por ne te vërtet dua ta takoj aq shumë sa mendja ime është vetëm tek aii. Por tani i takon atij te me takoj por perseri do e bej une hapin e pare, pasii dola nga kompania dola më herët pasi nuk doja në mbrëmje të udhëtoja. Morra veturën dhe kisha vendosur do shkoj tek shtëpia e tij që shkoja më herët ne fillim. Me shpresën që ai ishte aty dhe jo tek shtëpia ku ishte Aleksandra dhe Rueli. Nuk mundem më kështu duke qëndruar larg duke mos e pare atë. Dua vetëm të bisedoj, ta shohh 2-muaj kamm pritur për të nuk besoj që mundem të pres edhe muaj tjerë.
.
Mendoja unë teksa vozisja,në radio kisha një muzik të lehtë që ta qetësoja këtë mendjen time ta largoja nga çdo gjë. Dhe kur mbërrita shikova prap atë shtëpi të bukur që kur e pash herën e parë më pëlqeu aq sa më pëlqen edhe tani. Njerzit e tij ishin ende përreth shtëpis si gjithë por nuk më ndalonin sepse ndoshta ende nuk kishin harruar fytyrën time. Kur hyra nuk e pash atë, prandaj vendosa të shkoj lartë ne dhome. Por edhe kur shkova nëpër dhomë të shikoja aii nuk ishte, kur zbrita nuk u drejtova qe të dal në fakt u ula ta prisja. Edhe nëse nuk vjen atëherë e di që ky është prap aii fundii që më nuk do të takohemi. Morra telefonin dhe shikova orën ku tashmë ishte bërë 19:00, kisha dy orë që po e prisia, e çfarë bëja këtu vetëm ecna lartë e poshtë rrija në telefon shikoja përreth. Dhe ja kaluan 2-orë dhe aii ende nuk ishte. Ose ndoshta nuk do vinte fare e unë rri këtuu duke e pritur si budallaçe, po përse jam unë këtu përse. Hhhh shfryva frymën e nevrikosur. U ngrita në këmb sepse ndoshta po pres kot.
- Në rregull më lajmronii.
Dëgjova një zë që zemra u dridh menjëherë, ktheva kokën dhe e shikova personin që hyri. Shfryva frymën dhe sytë e tanë kontaktuan me njërin-tjetrin, ishte Demion i cili më shikonte i habitur, ndoshta spo e kuptonte se përse isha unë këtu, tani edhe unë nuk e dija më arsyen se përse isha.

- Lepurushe?
Tha ai duke ardh drejt meje.Ndërsa mendja ime më thoshte të shkoja e ta përqafoja.
- Një supriz e bukur kjo.
Tha ai duke më shikuar por shumë shpejt i largonte sytë nga unë.

- Ëëë...Erdha për...të të them..
- Je e uritur.
Tha ai dhe unë mohova me kokë.
- Mund të më dëgjosh! Erdha që të flas me ty.
- Hhhh!
Thash dhe ai shfyu frymën.
- Nuk e di nga të filloj, të filloj nga ajo natë apo...
- Nuk ke pse e kujton atë natë..
- Ndoshta ne nuk jem dhe nuk kemi qene asnjëherë të afërt, por nga ajo natë ti më nuk erdhe. Unë po të prisja.
Thash dhe ai u ndal duke më shikuar.
- Përse të vija.
Tha ai dhe unë e shikova e mërzitur.
- Unë jam një mafioz, ne të dy nuk kemi asgjë mes njërit-tjetrit, takimi ynë ishte gabim, që të morra për atë dreq pikture ishte gabim.
- Joo! Unë ndihem shumë e lumtur që të takova prap..
- Sii e lumtur, kur unë jam fajtor për çdo gjë që të ka ndodhur.
Tha ai duke ngrysur vetullat dhe unë u afrova më shumë tek ai.
- Jo nuk je, une nuk te fajsoj.
- Ti e di që jam, nëse unë sdo të të merria për atë pikturë, takimet mes nesh nuk do të ndodhnin, ti nuk do të plagoseshe dhe ajo natë, sdo të ndodhte, prandaj unë jam fajtor këtu..
- Une sdo e mendoj kurrë këtë gjë, kaluan dy muaj dhe tii nuk u shfaqe. Unë kisha nevoj për ty, kam nevoje per ty...je personi i parë dhe i fundit që unë do të të falja çdo gjë që kam, nuk ndihem e mërzitur me ty nuk ndihem e thyer.
Thash teksa sytë më mbushën me lotë.
- Ti je mashkulli i vetëm që unë nuk do friksohem asnjëherë, që do bëja çdo gjë që të jem deri në fund të jetës sime me ty. E di që ti nuk ndihesh kështu,ndoshta tani që më ndodhi ajo nuk dëshiron të më shikosh.
- çfarë thua.
Tha ai dhe lotët e mi pikonin si atë natë shiu që binte.
- Pse atëherë largohesh nga unë, sëpaku të më merrje prap të pikturoja,të bëheshe sikur çdo gjë është normale,të më bëje të ndihesha se ajo që ndodhi duhet harruar.
- Nuk munda të vija tek ti, sepse smund të përballesha me ty sepse per shkakun tim....prandaj po mundohesha të largohesha në heshtje. Por tani që shoh që kjo heshtje paska ndikuar në një mënyr tjeter tek ti, paskam gabuar. Ajo çfarë ndodhi nuk ka lidhje me këtë që do të ta them. Unë jam mafioz dhe çdo person që rri me mua do jetë në rrëzik ti e di se si Ruelin mundohem ta fsheh, prandaj ti sdo munesh të jetosh me mua me një jetë të fshehur e me rreziqe.
Tha ai dhe unë ula kokën.
- E di që ti nuk më do.Por ato fjalë që thash pak më herët jan të vërteta dhe vërtet të dua.
- Matilda unë sdua të të rrezikoj tyy.Ti duhesh mendosh për vetën tënde jo për mua, mos mendo për mua, nuk munda të të mbroj, herën e parë u plagose dhe unë si një budalla nuk dija se çfarë të bëja. HERËN E DYTË ISHA ATY JASHTË..DUKE MENDUAR PËR KËTO DREQ NDJENJA,SI NJË BUDALLAA...NËSE DO VIJA MË HERËT DO ISHTE NDRYSHEE POR JO UNË ISHA ATY DHE SMUNDAA,TANI MË THUAJ SI DREQIN TË LEJOJ UNË TË TË RREZIKOJ PRAP.
Tha ai dhe unë e shikova.
- Demion!
- Shkoo.
Tha ai duke u kthyer, por unë kapa dorën e tij.
- Smund të largohem nga ti, une tek ti ndihem e sigurt.

Thash dhe ai më shikoj dhe doja aq shumë që ai ta kuptonte per ate qe ndjeja, prandaj u afrova duke prekur buzët e tij një prekje e lehtë që bëri ai të shikoj i habitur. Preka buzët e tij lehtë dhe prap shikova sytë e tij të habitur, ndërsa unë këtë herë po bëja po atë që po ndjeja çdo fjalë që thoja ishin të vërteta...Do jetë çdo herë aii, që zemra ime do e dojë që buzët e mia do puthin dhe që trupi im do pret të bëhej i tij. Sytë tanë takuan njërin-tjetrin ndërsa zemra ime rrehte fort dhe mendja ime donte kaq shumë të dinte atë që ai po mendonte tani. Por kur ai u afrua duke bashkuar buzët e tij me të miat truri im,mendja ime menjëherë reagoi teksa buzët e mia shijonin buzët e tij, dora e tij u vendos në faqen time...Kjo puthje po më bënte të harroja çdo gjë, çdo moment, çdo ditë, gjithçka në mendjen time ndaloj dhe po ndjeja vetëm këtë moment këto minuta këto sekonda... Zemra ime tashmë nuk po rrehte fort në fakt ishte e qetë spo friksohej më,nuk ishte e thyer më,nuk dridhej më ishte e ngrohtë. Dhe kur ajo puthje ndaloj, në fakt sdoja të mbaronte,prap ishin shikimet tona... Prap ishin këta dy sy që po më bënin të ndihesha e dobët.

- Dreqq! Jo!!
Tha ai dhe e ndjeja që aii prap nuk do ndryshonte fjalët e tij.
- Mos e bëj edhe më të vështirë Matildaa.
Tha ai duke më shikuar..
- Nuk dua që ti të lëndohesh për fajin tim.

Tha ai dhe unë e shikova.
- Mjaftë më shikove ashtu...Mendon se unë e kam të lehtë.

Tha ai dhe prap lotët e mi pikuan.
- Hh ne mafiozët nuk biem në dashuri,sepse po të bien atëherë përfundojn kështu si unë, i dobët para vajzës që do,i dobët kur shikon sytë e saj me lotë,i dobët kur shikon atë të lënduar,aq i dobët sa smund ta mbroj. Prandaj kjo duhet ndaluar.
- Ne mund ta ndryshojm këtë.
- Matilda ne të dy nuk ka pasur asnjëher dhe nuk do ketë, smund të të premtoj që ne do kemi një jetë të mirë e të qetë.

Tha ai dhe u largua nga unë duke krijuar nje hapsire mes nesh.
- Prap një arsye që ne të ndahemi.
- Shko Matilda..
Tha ai duke mos më shikuar.
- Nëse largohem tani, atëherë vërtetë këtë herë do marrë fund gjithçka.
Thash duke e shikuar.
- Unë sdo të të shoh dhe ti sdo më dalësh më përballë...
Thash me shpresën se ai do të kthehej të më shikonte.
- Ti e do këtë gjë? Përse nuk përgjigjesh.
Thash duke ngrysur vetullat, dhe pasi nuk tha asgje une u largova.
.
Kur hapa sytë pash që tashmë ishte bërë mëngjes dhe rrezet e diellit po ndriqonin dhomën time, ndërsa mendja ime ishte ende e errët nga nata mbrëme.

- Në rregull le të jetë kështu si do, as që dua të të shoh.

Këto fjalët qene fjalet e fundit qe i thash prame dhe u largova.

Dhe këtë herë nuk kam më as forca të vuaj sepse jam e lodhur nga çdo gjë. Kur zbrita pash që nëna dhe babai ishin ulur duke ngrën  ushqim.
- Matilda.
Tha ai dhe unë e shikova.
- Po mendonim që ndoshta do ishte mirë të shkonim të jetonim në Spanjë ke edhe ti nevoje për një pushim.
- Hhh pse vetëm që kuptuat që Rufusi është këtu tani prap dëshironi të largohemi.
- Jo ne po mendojm për ty, dukesh që je e lodhur mbrëme kur erdhe nga puna,nuk dukeshe mirë .Prandaj po mendonim këtë gjë.
- Si thua,nëse nuk të pëlqen atëherë qëndrojm këtu.
- Nuk e di do e mendoj.

Thash dhe dola nga aty.Derisa mbërrita në kompani po mendoja për atë që thane ata dhe ndoshta vërtetë kam nevoj të largohem nga ky vend.

- Hejj Matilda.
Dëgjova një zë kur dola nga vetura.
- Çdo Fabio.
Thash kur e pash atë.
- Erdh të të pyes se si je.
- Kaq i shqetsuar për mua hëë.
- Sigurisht!
- Mos ndoshta je i shqetsuar më shumë për parat e mia.

Thash pasi shumë kohë më parë ne ishim miq por nuk e dija që ai po më shfrytëzonte për para, babai dhe vëlla i tij nuk e ndihmonin sepse hynte nëpër borxhe dhe si nje mësim nuk i jepnin para kur pa që unë kisha dhe sa herë që mi kërkonte unë ja jepia më shfrytëzoi por e kuptova shpejt, prandaj as që dua ta takoj më, po të ishte sëpaku për diçka të mirë do ishte në rregull por për të shkuar neper bixhoze atehere eshte nje jo.

- Epo tani kam ndryshuar, nuk luaj do punoj sëshpejti.
- Pa shiko,çfarë pune.
- Babi do e lë punën, punët që kishte me Demion që besoj e njeh, po ja vështërson punën e tij si një polic, prandaj do hy unë në vendin e tij.
- Tani ti do punosh për Demion.
- Për tëë unë kurrë?!
Tha ai duke më shikuar.
- Eeh si thua të dalim pak bashkë.
- Kam punë Fabio, nuk besoj që dua të dal.
- Ne rregull më thërrit kur të jesh e lirë.
Tha ai duke u larguar.
- Po pra.