I droguar ne syte e tu

Larg njerit-tjetrit

(Matilda)

Kur hapa sytë fillova të shikoja përreth dhomës e friksuar, dersa pash fytyrën e mamas.
- Qetësohu e dashur...
Dëgjova zërin e saj që më bëri mua të qaja prap. Por smund të mbyllja sytë sepse çdoherë më dukej që do shoh atë person.
- Mos e mendo.
Tha ajo pasi e dinte tashmë se çfarë kisha në mendje. Sytë e saj ishin mbushur me lotë teksa ajo mi largonte lotët e mi. Por jo nuk po mundohesha të qetësohesha,derisa në dhomë pash që hyri një informjere... Dhe shumë shpejt sytë e mi filluan të mbylleshin ku nuk doja aspak.
- Ende është e tronditur,do e lëm të pushoj ende.
Vetëm këto fjal dëgjova dhe asgjë më shumë.
*
Babai i Matildës ishte në stacionin policor i nevrikosur sepse tashmë personin që pa mbrëme e njihte, smund ta harronte fytyrën e tij. Ishte i sigurt se kush ishte, një person që ai asnjëher nuk e kishte qef një person që ai kurrë nuk e ka pëlqyer.

- Zotëri nuk mund ta takoni.
- Aiii ka tentuar të përdhunoj vajzën timee.
Tha ai i nevrikosur.
- Ende nuk jemi të sigurt për këtë, ai e solli znj.Matildën prandaj dhe po e mbajm këtu derisa Znj.Matilda të zgjohet.
- E di që aii e ka bërë...
- Zotëri.
Tha ai dhe këtë herë babai i Matildës hyri aty ku po e merrnin në pyetje Demon.
- Siii dreqinn ja bën vajzës sime kete gje?
Tha ai duke e goditur në fytyrë Demon.
- Zotërii ndaloo.
Tha njëri nga policët duke e ndaluar.
- NUK E BËRA UNË.
Tha ai duke u ngritur në këmb teksa duart i kishte të lidhur.
- Të njoh tyy...Doo të të vras.
Tha ai duke u drejtuar drejtt tij prap por përsëri policët e ndaluan.
- Zotëri jemi duke e marrë në pyejte.
- NUK KENI PER ÇFARË TE MË MERRNI, SA HERË DUHET T'JU THEM QË SE KAM BËR UNË...
Tha ai këtë herë duke ngritur zërin e duke shikuar personat që ishin aty.

Në anën tjetër mamaja e Matildës ishte ulur me Lizan dhe Adel në dhomën ku ishte Matilda e asnjëra nuk po fliste. Adel shikoj Lizan dhe ja bëri me kokë që të dilte jashtë sëbashku me të.
- Dëshiron diçka për të pirë zonje.
Tha Liza duke ju drejtuar nenes se Matildes.
- Jo faleminderit.
Tha ajo dhe të dyjat dolën.

- Nga e kuptove për Matildën.
Tha Liza pasi dol nga dhoma me Adel.
- Nëpër të gjithë medjat është.Ja shikojee.
Tha ajo duke morrë telefonin.
- Krimineli i njohur Demion sapo është arrestuar, thuhet qe ka tentuar te perdhunoj Matilda X.. shefe e kompanis X... Si e pash këtë këtë të thërrita ty dhe erdha në spital.
- Kushh është ky dreqq Demion?
- Nuk e di,por nëpër komente që shihja të gjithë thonin se policët ka kohë që e kërkojn..
- Si dreqinn ja bënë Matildëss kete aiii.
Tha ajo e nevrikosur për atë se çfarë kishte bërë ai apo mendohej që e kishte bërë. Por të vërtetën këtu e dinin vetëm Demion dhe Matilda. Demion nuk e besonin sepse një kriminel si ai vështirë të dëgjohet fjala e tij. Dhe Matilda që ende nuk kishte forcë të zgjohej e të përballohej me të vërtetën.

Shumë larg nga ky spital Aleksandra po bisedonte me baban e saj ne telefon e po i tregonte për atë që po ndodhte.
- Ee mandej bëhet kundër meje kishe po mbroj atë dhe shikoo qëllimin e tij.
Tha babai i Aleksandres.
- Baba Demion nuk e ka bërë këtë.
- Përse të mos e bëj aii është kriminel dhe kriminelët këtë gjë bëjn.
- Po flasim për Demion baba, duhet bësh diçka.
- As që do mundohem, duhej të mendonte më shumë kur dol kundër meje.
Tha ai dhe e mbylli telefonin ndërsa Aleksandra u ul në divan, ajo e dinte se Demion këtë gjë sdo e bënte kurrë,por e dinte që edhe ta largoj nuk do mundet.

Kur ato pyetje kishin mbaruar Demion po qëndronte ulur pas hekurave. Kishte mbyllur sytë por nuk po mendonte si të dilte në fakt po mendonte për Matildën,pasi e kishin marrë në pyetje e dinte që ajo ende nuk eshte zgjuar. Kjo e bënte që ai të shqetësohej edhe më shumë. Në anën tjetër në mendje kishte baban e Matildës i cili ende nuk e njihte mirë.

Sa i përket këtij të fundit kur mbërriti në spital nëna e Matildës shkoj menjëher tek ai.
- Kush është aiii.Si quhett?
- ...
- Fol!
- Ështëë aii!! Rufuss, pas kaq shumë viteve aii u shfaq kështu. Mos vallë është ky një dënim për fjalët që i thash atë natë.
- Rufuss??? Aii smund ta ketë bërë këtë gjë.
- Nuk di, por nëse e ka bërë do e vras..
Tha ai duke u ulur në karrige.

(Matilda)
Këtë herë kur hapa sytë duket që të gjithë po më prisnin mua që të zgjohesha.

- Matildaa.
Dëgjova zërin e Lizes që erdh afër meje.

- Znj.Matilda a jeni në gjendje të flisni për atë që ndodhi.
Tha një nga policët që ishte drejt meje,për atë që ndodhi...
- Nuk...dua të flas..njëher për këtë gjë.
Thash me gjysëm fjale.
- Ne kemi marrë një person, pasi mendojm që ai mund...
- Nukk dua të flass për këtë njëherë... Thash duke larguar sytë nga ai.
- Përse po i bëni presion...Lëreni njëherë të marrë frymë mirë...
Dëgjova zërin e mamas, po nuk isha në gjendje të shikoja njëherë asnjë. Dua te jem vetëm.
*
- Kjo  nuk është një situat e lehtë kuptohet, është normale që ajo të mos dëshiroj të flas për këtë gjë. Në fillim lëreni të marrë vetën, mos e pyesni se kush ishte,apo a e njeh personin,mos i bëni pyetje rredh asaj që i ndodhi... Tha nje mga mjeket duke i shpjeguar policëve dhe prindërve të Matildës.
- Kjo nuk shikohet në moshën që ka,çdo kush që do e kishte përjetuar këtë gjë,nuk do e kishte të leht. Prandaj do të thoja më mirë të mos i bëni presion sepse mund të ndodh të hy në depresion të madh dhe kjo është gjëja më e keqe që mund ti ndodh.
- Gjeja e mire ketu eshte se personi nuk ka mundur plotesisht te marre ate qe ka dashur, por kuptohet qe ajo eshte e frikesuar.
Po flisnin mjeket e policet.

- Si i ndodhi kjo gjë Matildëss..
Tha ajo duke qarë...Teksa Matilda ishte në gjendjen e saj më të keqe Demion këtë herë po e dërgonin në burg dhe jo më në paraburgim.

- Nëse e lirojm atëherë do mund të bëjë diçka pacientës...Kështu që do rri në burg deri sa Znj.Matilda të jetë në gjendje të flas.

Tha shefi i policis,dhe të tjerët e zbatuan atë që tha.
- Për vrasjen që kishte bërë nuk u dënua aq sa duhet por për këtë gjë do dënohet shumë më shumë.
Tha ai duke ngrysur vetullat. Demion ishte aq i habitur kur pa vetën përsëri në burg,pasi nuk kuptonte asgjë.

- Eehh tani po dalin gënjeshtrat e tu.
Tha polici që po fuste në burg Demion.
- Matilda dëshmoi?
- E vërteta po del.
Tha ai dhe Demion e shikoj.
- ÇDREQIN THUA.
- Shijoje burgun.
Tha ai dhe dol, ndersa tani Demion prap ishte në burg.

- Je tii Demion i famshëm.
Si çdo burg që kishte nga ato personat më të fort e që e udhëheqnin gjërat që ndodheshin brenda në atë burg edhe këtu ishte njësoj. Ai quhej-Snake-(Gjarpër) ishte një nickname që të gjithë e thërrisnin. Demion ngriti kokën dhe shikoj një trup të gjatë e me muskuj një fytyrë të mbushur me tatuazhe dhe një buzëqeshje.
- Po dhe?
Tha ai duke larguar sytë nga ai pasi spo i interesonte shumë fjalët që ai do i thoshte.
- Hera e parë që vjen në këtë burg besoj.
Tha ai duke u ulur tek ai.
- Siç e shikon edhe ti, unë jam këtu aii që kam lidhje me çdo person.

Tha ai por Demion u ngrit në këmb.
- Nuk më intereson,nuk jam në gjendje të dëgjoj fjalët e tua tani.
Tha ai dhe u bë të ec por disa persona i dolën përballë, ai shtrëngoi nofullën, mjaft kishte probleme dhe tani duhej të mirrejj edhe me njerez tjerë.

- Nuk largohesh keshtu pa marrë lejën time këtu.
Tha ai dhe Demion uli kokën, kur u kthye nga ai nuk u kthye në mënyrë miqësore por zgjati këmbën duke e goditur në fytyr atë. Demion tashmë i dinte se si shkonin punët në çdo burg, që në moshën 19 vjet ishte në burg aq i ri e aq shumë që mësoi aty, sa tani e dinte se çfarë do të ndodhte...
.
- Do ushqim.
U dëgjua zëri i Adel duke folur me Matilden,Matilda e cila tani kishte një javë që kishte qëndruar në spital dhe sot në mbrëmje do dilte nga ai vend ku edhe ajo ishte lodhur.

- Nëse je e lodhur të dalim ne.
Tha ajo por Matilda mohoi me kokë. Asnjë më nuk po i fliste apo ta pyeste për atë natë,po e linin të qetë derisa ajo të kishte forcën vetë që të pyeste. Por ndoshta po ta dinte se Demion ishte në burg ajo do fliste, por jo as që hapej kjo temë e as që pyeste ajo.
.
- Kur dëgjova për ty nuk besova. Por tani po e shohh që është e vërtet Demion.

Tha një person duke hyrë në qelin e Demios.Ku vetëm nga zëri i tij Demon e njohu dhe kur ngriti kokën e shikoj atë duke buzëqeshur.
Ishte Uvjes-i vëllau i Aleksandrës.

- Është e vërtet ajo që dëgjovaa...Këtë herë nuk munde të fshije gjurmët e tua hëë.
Tha ai duke u ulur përballë tij.
- Po përse se vrisje menjëher aty që ajo të mos dëshmonte.
Tha ai dhe Demon ngrysi vetullat..