I droguar ne syte e tu

Naten vone

- Nuk është kjo punë për ty. Pastaj unaza nuk tregon asgje.
Tha ajo dhe dol ndërsa unë kryqëzova krahët. Mendon se unë jam nga ato vajzat që sflet e që bën ashtu si thot ajo.
.
Gjithsesi të nesërmen kur erdh Leonil nuk më rrihej vetëm këtu, dita qe shumë e mirë me diell, rrezët shkëlqenin.
- Leonil po sikur të dalim
Thash teksa lëshova brushën dhe ai ktheu kokën nga unë i cili ishte duke biseduar me Demio .
- Të dalim.?
- Po Demion ka thën që nëse dëshirojm të dalim ai do na lejoj a së kështu.
Thash dhe Demion më shikoj.
- Sheff.
Tha ai dhe Demon e shikoj Leonil-in.
- Po..së problem!
Tha ai disi me vështërsi.
- Në rregull të dalim.
Tha ai dhe unë bëra një buzëqeshje.

Kur dola nga dhoma aty pash Aleksandrën që po zbriste.
- Leonil përfunduat me punë.
- Jo por ne të dy po dalim.
Tha ai dhe Demion po ashtu dol nga dhoma.
- Demion po ne do dalim.
- Jo.
Tha ai dhe ajo ngrysi nevullat.
- Sikur the që sot do dalim
- Poo sikur të dalim sëbashku.
Thash dhe Aleksandra ngriti njërën vetullë.
- Kjo është një ide e mirë.
Tha Leonil me nje buzeqeshje.
- Të gjithë kemi nevoje për kete të bëjm një piknik sëbashku.
Thash dhe Aleksandra rrotulloi sytë e cila u bë të fliste por ndaloj kur dëgjoi zërin e Demios.
- Së e keq kjo ide.
Tha ai dhe unë bëra një buzëqeshje dhe shikova Aleksandrën. Ishte sikur ne tashmë kishim filluar një luftë mes nesh,pasi asnjëra nga ne nuk e pëlqenim njërën-tjetrën.

Dhe në fund edhe pse Aleksandra ishte ajo e pa kënaqur dolëm dhe vendin se ku të shkonim e zgjodhi Leonil, ishte një rrugë e gjatë mirëpo ja vlente pasi deti i mbushur me ujë ishte para nesh dhe ne ishim të ulur aty me e mira ishte se nuk kishte asnjë njeri.
- Më pëlqen shumë vendi që zgjodhe.
Thash duke ecur përreth valëve që vinin tek këmbët e mia me Leonil.
- Në fakt mendova për Ruelin aii është vetëm mbyllur dhe ka nevoj për një pamje të tillë.
- Ke të drejtë.
Thash duke e shikuar me një buzëqeshje.
Rueli ishte vërtet ai më i lumturi këtu, Aleksandra ishte ajo që nuk ishte e kënaqur që kishim dal të gjith sëbashku, Demion ishte ai që rrinte shumë në mendime, me duket sikur diçka po e mundon por nuk e di çka. Unë po ecia me Leonil dhe si çdoherë me të ndihesha mirë të flisia. Tashmë ishim si dy miq të ngusht edhe po ti tregoja për Demion do i besoja pa problem. Leonil eshte keshtu një person që ti mund të kesh besim tek ai. Shikova Demon i cili kishte hyr në ujë ku kjo mi rikujtonte ato kujtimet e bukura të ne të dy.
- Eja.
Tha ai duke më bërë me kokë i cili po drejtohej nga uji. Buzëqesha dhe eca pas tij nuk kundërshtova sepse doja të rrija aty brenda me ujin e bukur e valet qe vinin.
- Shef po përse nuk na thërrite dhe ne.
Tha ai me shaka dhe Demion bëri një gjysëm buzëqeshje dhe më shikoj mua, teksa unë po buzëqeshja.
- Të bëjm një lojë.
Thash pasi mu kujtua kjo që zakonisht më pëlqente të luaja para disa vite.
- Kush mund të qëndroj më shumë nër ujë.
- Në rregull.
Tha Leonil dhe unë ktheva kokën nga Demion.
- Dëshiron të luash ti.
Demon:Jo.
Tha ai me një Jo të sigurt që sdëshironte të bëhej pjes e kësaj, ndërsa unë doja vetëm të isha e sigurt për diçka.
- Do provoj unë e para.

Thash dhe tashmë isha brenda nër ujë ku smund të shikoja as fundin. Po prisia vetëm një person, teksa mu kujtuan fjalët që thoja dikur,nëse tani më kap atëher ai më do por nëse hapë sytë atëher jo.
Ketu zakonisht mendoja, por ne ate kohe vetem duke i menduar këto fjal Rufus më kapte as nuk priste. Ndërsa tani nuk ishte ashtu.
Ne ato mendime ndjeva një dorë që më kapi, kjo gjë më bëri të besoja se ndoshta kishte vërtet shpresa, se ndoshta...
- Je mirë.
Dëgjova zërin e Leonil që më bëri të kuptoja që Jo më nuk ishte ashtu si dikur. Vërtet nuk ishte më Rufus. Pohova me kokë, pasi nuk doja ta lija të brengosur. Kur dolëm nga uji shkuam aty ku ishte Aleksandra dhe Ruel. Mirëpo Demion nuk ishte.
- Ku është Demon.
Tha Aleksandra dhe unë ktheva kokën nga Leonil.
- Po qëndron ende në ujë.
- Ruel nuk mund të qëndroj më shumë, mund të shkosh ta thërrasësh.
- Do shkoj unë..
Thash dhe vrapova duke hyrë në ujë..
- Demonn.
Thash duke notuar aty ku ishim.
- Demon.
- Po.
Tha ai duke dal mbrapa meje.
- Po të thërrasin që të shkojm.
Thash dhe u bëra të shkoja te dilja nga uji ne fakt nuk dua as ta shikoja mirëpo ai më ndaloj duke më kapur dorën.
- Kjo të përket ty.

Tha ai dhe unë e shikova, ndërsa ai ngriti dorën në cilën mbante varsen që unë mbaja në qafë. E shikova dhe ngrysa vetullat duke prekur qafën e habitur.
- Si? Nuk e paskam ndjerë të..
Ndalova fjalët dhe e shikova, ai ishte duke kërkuar varsen time, kur qesh nër ujë. Si nuk e ndjeva qe me ra.
- Sii...
E shikova e habitur ndërsa ai u bë të shkonte.
- Eja.
Tha ai duke kthyer kokën nga unë. Shkova tek ai ashtu e menduar. Duke u munduar ta kuptoja atë që ndodhi.
.
Në veturë ishim të gjithë të qetë pasi Ruel ishte në gjumë dhe ne nuk flisnim për asgjë. Une shikoja varsen duke e mbajtur në dorë e pastab shikoja Demon. Çfarë dreqin ndodhi,  mos vallë Demon hyri në ujë kur unë isha dhe Hhhh nuk e di se çfarë të mendoj më.
.
Kur u bë mesnatë të gjithë ishin në dhomë duke fjetur unë zbrita sepse nuk kisha gjumë. Ndjenjat që po ndjeja ishin të përziera dhe nuk dëshironin që gjumi të më merrte. Zbrita poshtë ndeza dritën dhe morra një gotë lëngë. U ula po ndihesha e mërzitur,në shumë aspekte të ndryshme. E ulur aty ne divan mbylla syte.
- Lepërushe ç'bën ende zgjuar.
Dëgjova zerin e tij që më bëri të hapja sytë.
- Po ti ende zgjuar je.
Thash duke e shikuar Damion që ishte tek dera.
- Po, po mirresha me disa dokumente u ngrita pasi dëgjova zhurmen.
Tha ai dhe unë ngrita gotën.
- Kisha etje dhe smë zë gjumi.
Thash dhe ai pohoj me kokë dhe u kthye të dilte.
- Ëëë...Nëse ke përfunduar me dokumente si thua të qëndrojm të shikojm donjë film sëbashku.
Thash dhe ai ktheu kokën.
- Është kjo një lloj ftese.
Tha ai dhe unë buzëqesha.
- Epo...po nëse e pranon.
- një ftesë nga ti dhe unë të mos e pranoj. Ç'thua lepurushe.
- Çfarë flimi dëshiron të shikojm.
- Çfare të shikohet.
- Si thua për horror...apo nuk guxon të shikosh.
Thash dhe ai bëri një buzëqeshje të lehtë dhe më shikoj me atë shikimin e tij që çdoherë bën zemrën time të dobët.
- Apo komedi.
Thash por ai më lejoji të zgjedhja unë filmin dhe kështu vendosa komedi të shikonim,që të ishte më zbavitëse..
Tashmë filmi që unë zgjedha-3 Idiots-një film i vjetër por shumë i mirë tashmë kishte filluar dhe te dy ne nuk folem asgje degjohej vetem zeri nga tevelizioni. Demon ishte ulur në tokë e krahun e kishte të mbështetur në divan ku unë isha ulur. Tashmë nuk po shqetësohesha as për gjumë sepse nuk kisha nevoj për atë njëherë, fillova të qesh nga skena që kishte dal. Isha aq e koncentruar në film sa kisha harruar që ishte edhe Demon duke qeshur e qeshura e tij me beri te kthej kokën nga ai i cili po e shikonte Tv, por qe ai ngriti koken dhe me shikoj megjithate une nuk lejova qe syte tane te ken nje kontakt prandaj largova shikimin edhe pse ndjeja syte e tij te me shikonin.
.
Në mëngjes isha e lodhur edhe pse kisha bërë mjaft shumë gjumë,por nuk ishte e mjaftueshme për mua. Aleksandra ishte me Ruelin në kuzhin dhe Leonil ishte këtu po ashtu duke qendruar ne sallon.
- Leonil.
Thash e habitur kur pash ulur me disa dokumente.
- Nuk është Demion këtu.
- Jo,kishte një punë,unë po plotësoj dokumentet që kishte pa plotësuar.
Mos më thuaj që për fajin tim ai nuk mundi të plotësoj të gjithat.
- Dëshiron diçka,ke ngrën.
- Jo mos u shqetëso.
Tha ai dhe unë dola e shkova në kuzhinë.
- Ç'bën Leonil këtu që në mëngjes.
Pyeti Aleksandra.
- Është duke plotësuar disa dokumente që Demon nuk mundi mbrëme.
- Që smundi mbrëme? Nga e di ti, ishe gjë me të.
- :Nëse të them që po?
- Shiko e dashur mos më trego se sa e zonja je me fjalë, sepse vetëm një fjalë e imja këtu dhe ti largohesh nga këtu.
Tha ajo duke ngrysur vetullat.
- Demio..
Ajo më shikoj dhe më ndaloj duke thën.
- Nga e merrë këtë të drejt që ta thërrasësh Demion.
Tha ajo dhe unë e shikova..
- Ti këtu je per nje pune, qe i bjen që je vetëm një puntore. Duhet të dish se ku ke vendin, ai për ty është z.Demion dhe unë z.Aleksandra.
Tha ajo dhe unë ngrysa vetullat.
Unë:Nuk jam puntore këtu. Ndërsa për Demion si ta thërras nuk do marrë leje nga ti se si duhet Aleksandra.
Thash dhe bëra një buzëqeshje.

Kur shkova tek Leonil nuk e pengova me fjalët e mia, ai bënte ato dokumente dhe unë mirresha me pikturë. Mirëpo ajo dëshira për të pikturuar mu largua kur në mendjen time u dëgjua një zë -Ti je vetëm një puntore-. Kryqëzova krahët teksa mundohesha te qestohem.