Thanks, Hater

EPILOGUE

Special dedication to my best friends :)

Aisha & Simone

Caelum Nazarro

I was suddenly annoyed when I saw that Aisha was talking to Jillian, our school mate. Aisha looked happy while talking to the man.

She's enjoying the momentum huh?

Napansin ni Jillian ang paninitig ko sa kaniya, tinaasan ko pa siya ng kilay para ipaalam na sa akin ang babaeng kinakausap niya.

Lumapit kami sa pwesto nila buti nalang ay hinanap ni Jacob si Aisha.

Halatang inis na inis siya sa akin dahil sa nakabusangot niyang mukha. Pero kapalit non ang inis ko nang makita na partener sila sa stop dance!

"Hey! matatalo tayo kung sa iba ka nakatingin." Reklamo ng partner ko.

"Tss..." humagikgik ito. Tumigil ang tugtog at nakita ko kung paabo yakapin ni Jillian si Aisha. Humigpit ang hawak ko sa babae dahil sa inis.

"Ouch! masyado ka namang gigil!" umirap ako't hinintay na matapos ang kagaguhang laro na ito.

Tila nabuhayan ako nang marinig ang sinabi ng MC. Nagpalit kami ng partner kaya hindi ko mapigilan ang pagngisi nang makarating sa harap ni Aisha. Nakasimangot na siya.

"Earlier... I'm sorry for what I said earlier." Bigla akong nahiya sa sinabi ko.

"Hindi ko marinig."

"Sinabi ko na 'wag kang bingi." Napanguso ako, nakakahiya pala kapag siya ang kaharap ko.

"Hindi ko nga narinig!"

"I said, I'm—" biglang tumugtog ang music.

"Dance first so I can forgive you."

What the hell? kailangan ko ba talagang gawin iyon? nakakahiya baka matawa lang siya sa akin.

"I won't."

"Okay, I will not forgive you. Manigas ka!" .

"Hey, goodluck." Rinig kong bulong ni Jillian kay Aisha. Sinamaan ko ito ng tingin.

Huh! ako ang kaharap niya tapos sa iba siya nakikipag-usap? sinusubukan niya talaga ang pasensya ko.

Baka magsisisi 'to kapag sumayaw ako.

I want her attention, dapat sa akin lang iyon.

"Nice! Ito na ang pinaka memorable mong ginawa, pare!" Sigaw ni Harrison.

Natawa si Aisha kaya pakiramdam ko ay umiinit na ang pisngi ko sa sobrang hiya. Hinigit ko ang bewang niya palapit sa akin na ikinagulat niya.

Lalo ko pa itong hinigpitan nang aamba siyang aalis, hindi pwede. Ako lang dapat ang tingnan niya.

"Can you forgive me now?" Nagulat siya at namula ang pisngi dahil sa lapit namin.

Ganiyan, ako lang dapat.

"Y-yes..."

The 'yes' changed to 'I do' over time, here she is now in front of me wearing a beautiful  white gown and holding a flowers.

I change a lot, we both change but our feelings are always the same. Muli akong naluha habang binabasa niya ang kaniyang wedding vows sa akin. She's so beautiful.

"You are the man I hate the most in the world, there are many reasons why I don't like you but in an instant everything disappeared. I don't like you because I'm falling, I don't like you because I already loved you, I don't want you to hate yourself, I hate you for blaming yourself. But in the end all I want is to be with you, to love you, to marry you and to have a family with you. No one can explain how happy I am right now and everytime I am with you." Nakangiting pagbasa niya sa kaniyang sinulat. Naramdaman ko ang daliri niya na pinunasan ang luha ko.