ကနွဲ့ကလျ (ဘာသာပြန်)

-56-

[Unicode]

လီချိန်ရှို့ တကယ်တမ်းတော့ ခပ်ဝေးဝေးမသွားပါ။

သူ့မှာ ပြန်ပြေးစရာ ဘာဆွေမျိုးမှမရှိသလို ဘယ်သွားရမလဲ ဦးတည်ရာလည်း ရှိမနေချေ။

ရင်ခွင်ထဲခွေနေရသည့် ရှောင်ချာပေး နေရခက်မည်စိုး၍ ကွမ်ကျိုးသို့သာ အရင်ထွက်ခွာခဲ့သည်။

သူ မိုတယ်လေးတစ်ခုတွင် အရင်နေလိုက်ပြီး မနက်ဖြန်မှ အိမ်သွားရှာရန်စိတ်ကူးသည်။ နေစရာရှာတွေ့ပြီးလျှင် အလုပ်ရှာရမည်။

စာရင်းစစ်အလုပ်ကိုပဲ လုပ်ရမလား အရင်အလုပ်ကိုပဲ ပြန်လုပ်ရမလားတော့ သူရွေးရခက်နေသေးသည်။

သူအခု စာရင်းစစ်အနေနှင့် အတွေ့အကြုံအနည်းငယ်ရှိနေပြီဖြစ်သော်လည်း စားဖိုမှူးအလုပ်လောက်တော့ ကျွမ်းကျင်အဆင့်မဟုတ်ပေ။ အမြန်ဆုံးဝမ်းစာဖြည့်ရမည့်အရေးကြောင့် သူ စားဖိုမှူးအလုပ်ကိုသာ ရွေးချယ်တာက ပိုအဆင်ပြေမည်။

လီချိန်ရှို့ နေ့ဝက်လောက် ကြံဆပြီးနောက် ကိုယ်ရေးအကျဉ်းနှစ်ခုပြင်ဆင်၍ အရင်ရသည့်အလုပ်ကို လုပ်ရန် တွေးလိုက်သည်။

ရှောင်ချာပေးမှာ ကားပေါ်၌ နှစ်နာရီကျော်ကြာ ခွေနေခဲ့ရ၍ အခြေအနေသိပ်မကောင်း။ ကုတင်ပေါ် လှဲနေလျက် အားအင်မရှိသည့်ပုံစံဖြင့် ကြည့်နေသည်။ လီချိန်ရှို့က ခွေးစာကို သူ့နှုတ်ခမ်းထိ တေ့ပေးလျှင် အနံ့ခံပြီးနောက် တစ်ဖက်သို့ ခေါင်းလှည့်သွားတော့သည်။

လီချိန်ရှို့က သူပင်ပန်းနေ၍ဟု ထင်ပြီး သူ့ဗိုက်လေးအား ပွတ်သပ်နှိပ်နယ်ကာ အခင်းခင်းပေးပြီးသိပ်လိုက်သည်။

ဤမိုတယ်က မသန့်ရှင်းပေ။ ပြတင်းပေါက်တစ်ဖက်က ပျက်နေသည်။ ဘယ်လိုပိတ်ပိတ် စေ့၍မရ။ လက်လေးလုံးလောက်ဟနေလျက် အတွင်းသို့ လေတဟူးဟူးဝင်၏။ ရာသီဥတုနွေးလာပြီဆိုသော်ငြား ညပိုင်းတွင်တော့ အေးသေးသည်ပင်။

လီချိန်ရှို့ ပြတင်းပေါက်လိုက်ကာကို တင်းတင်းဆွဲလိုက်ပြီး ပင်ပန်းနွမ်းလျစွာ ခုတင်ပေါ်လှဲလိုက်ရင်း ဝါကျင်ကျင်မျက်နှာကျက်ကို ငေးနေမိသည်။