Chapter 38

469 50 6
                                    

I looked at him begging. Hindi ako mapakali magmula kaninang hatinggabi at atat na atat na akong kausapin siya.

"Tell me what happened, Ejay…" I put my fingers on my forehead and massaged it lightly.

Umigting ang panga niya sa tanong ko. Alam kong alam na niya ang nangyari lalo na at napagalitan ako kagabi pagkatapos kong iwanan ang trabaho ko ng biglaan. I called for a substitute and it doesn't matter because I still left work without any valid reason at all.

Hindi na ako nakapag isip ng mas matinong rason at gusto ko na lang talaga na umalis sa lugar na iyon.

Nagbuga siya ng malalim na hininga at pinatong ang siko nito sa may lamesa. He looks so problematic but I am feeling worse.

I’m emotionally and physically exhausted...na kung pwede lang iwanan ko na ang trabaho ko ay ginawa ko na. I needed fresh air to breathe...a new environment. Pero kararating palang namin dito at nagsisimula palang kami. I don't have the luxury of time and money.

"I'm sorry...I just bursted out their...lalo na ng makita ko ang anak anakan niya na kasama niya."

Tuluyan akong napapikit ng mata sa sinabi niya. I breathed in deeply and looked at him, begging and frustrated at every single thing right now.

"Okay...pero paano nalaman ni Luca? Luca told me that they talked!" Tumaas ang boses ko sa huli sa halo-halong emosyon sa akin.

He bit his lips and avoided my gaze. "I didn't know that...Luca just began crying and begging to see him...hindi ko alam na may alam na siya." Nanghihina nitong sagot.

Tuluyan akong napasandal sa upuan ko. So tama ang nararamdaman ko nitong mga nakaraang araw...Luca knew that Pierce was his father...at kung paano niya nalaman ay wala rin akong alam.

I massaged my temple again, trying to cool down my own emotions, pinipigilan na basta na lang sumabog ngayon.

"I didn't know what to do at that moment, nagulat rin ako na may alam na si Luca…at hindi ko na naitanggi sa huli...I’m so sorry, Liberty."

Hindi ko na alam ang gagawin sa totoo lang. Everything piled up and I can't just fix it by picking the pieces one by one. Ni hindi ko alam kung ano bang dapat kong unahin.

"He wanted to talk to you right away after that, nag away lang kami but damn! I didn't know that he was skilled." He groaned and massaged his jaw.

Dumiin ang tingin ko sa panga niya. At ngayong kita ko na ito ng masinsinan ay medyo namumula at nangingitim ito. I squinted my eyes and looked at him disturbingly.

"Kaya sinabi ko na may relasyon tayo, I thought he won't react but damn again, he punched so hard he could be in the military."

I heaved out a heavy sigh and crossed my arms. What should I do? Hindi ko alam kung ano ba ang dapat kong unahin sa ngayon...I wanted to resign so badly and just be assigned to another job but it won't change the fact that he knew about it already.

Napailing ako sa sariling iniisip. I am still the legal parent and Luca is under my care, wala siyang karapatan at magagawa sa parteng iyon, I still got the chance to control the situation…I can still do something about it.

"Do you think he would do something about it?" Alanganin kong tanong.

He looked at me critically. "Based on your story of what happened last night, and how he reacted yesterday, yes, he would do something about it. Definitely."

I bit my lips and nodded unsurely. Isa lang ang pumapasok sa isipan ko ngayon.

Possibilities is that he would resort to legalities...sa komprontra na nangyari sa amin kahapon ay alam kong may gagawin na siya.

Midnights with Pierce Psyche EsquivelWhere stories live. Discover now