Chapter 43

364 51 5
                                    

Pumasok pa rin ako kingabiban dahil bumuti naman na ang pakiramdam ko. Pierce left home after dinner and asked for permission if he could bring some clothes over at home tomorrow.

I answered positively but I forgot to ask something important. Kaya naman kakausapin ko na lang siya bukas o kaya ay pagkatapos ng trabaho ko.

He didn't not come out all throughout the night which I am kind of thankful for. Hindi na rin ako nag atubili na hindi umupo pagkatapos ng ilang oras na pagtayo at siguro naman ay hindi niya ako sisitahin.

Before six in the morning, I was supposed to stand up from the chair to knock on his door to bid my goodbye but he came out first. Kaagad na naglakbay ang mata ko sa kabuuan niya, dahil sa hawak niyang malaking maleta na isa at maliit na gym bag.

I stood up from my seat and walked towards him. Nang magtapo ang aming mga mata ay kaagad na kumunot ang noo ko, habang seryoso naman ang kanya.

"Hindi ba masyadong marami?" Tanong ko sabay tingin ulit sa malaki niyang maleta.

His brows furrowed. "It's not."

I looked at him unsurely and that is when we heard the elevator open. Kapwa kami napatingin roon at siya namang paglabas ni Sir Sebastian.

Muli kong binaling ang tingin sa kanya na nakatitig na rin sa akin, lalo na sa pisngi kong namumula pa rin ng kaunti.

"You should have really rested last night." Seryoso nitong sumbat.

Umiling ako. "Do you think it would be safe if you visit Luca? You're in a critical situation, Pierce." Palala ko sa kanya. "I think it would be better if you will start meeting Luca after the case is solved."

His eyes went wide and I heard Sir Sebastian clearing his throat making me look at him but he just avoided my gaze. Kaya muli kong binalik kay Pierce ang tingin pero hindi na rin siya makatingin sa akin.

"Bakit? May problema?" I curiously asked as I transferred my gaze back and forth to the both of them.

"It's actually been a month and his stalker was no longer seen...it is safe to actually think that he is safe already, but we still need to be mindful." Sir Sebastian answered back.

Tumango ako. "Opo, pero hindi pa rin nahuhuli. I just do not want to compromise Luca's safety..." Tumingin ako kay Pierce ng seryoso. "Kaya mas mabuti rin siguro na huwag mo munang isapubliko na may anak ka."

"What?!" He asked aggressively.

Hindi ko alam kung bakit ngayon ko lang ito naisip pero mas makakabuti kung ganon ang gagawin niya pansamantala. Ayokong madamay si Luca sa posibleng mangyari sa akin sa trabaho at sa kanya kung sakali.

Sumersyoso ang tingin ko sa kanya. "It is for Luca's safety, Pierce. At masosolve naman ang case mo, it is temporary, Pierce."

Kita ko ang kagustuhan niyang komontra sa sasabihin ko, pero hindi ako papayag sa kung ano man ang gusto niyang mangyari. And he must know about it too. Dahil hindi naman pwedeng mga kagustuhan lang namin ang masusunod.

"Liberty, it is safe already." Sir Sebastian interjected again.

Pero muli ay umiling ako at tumingin sa kanya ng seryoso. "Hindi po para sa akin."

"Let's talk in private."

Nabaling ako ang tingin kay Pierce sa sobrang kaseryusuhan niya. His jaw was clenching a little bit while his hold on his luggage tightened.

"Maiwan ko na muna kung ganon." At sumunod na lang si Sir Sebastian na umalis, at muling bumalik sa may elevator.

I looked at him quite dumbfounded at what was happening but he remained looking at me darkly.

Midnights with Pierce Psyche EsquivelWhere stories live. Discover now