Protected (2)

20. Bij Elijah en thuis.

Hoofdstuk 20. Bij Elijah en thuis.

Elijah loopt zijn kamer even uit. Hij ging water pakken. Mac en ik zitten op het balkon. Mac heeft een arm om mij heen geslagen. 'Reve, het spijt mij echt dat ik boos was'. Zegt Mac. Ik knik. 'Het is goed zo'. Zeg ik. Mac geeft mij een knuffel. Ik glimlach.'Ik vind het trouwens heel cool dat jij een spion bent'. Zegt Mac.

'Het is ook cool'. Zeg ik. Mac en ik beginnen te lachen. Elijah komt terug met een glas water. Hij geeft het glas aan mij en hij gaat weer naast mij zitten. 'Fijn om te zien dat jullie twee weer kunnen lachen'. Zegt Elijah. Ik drink een deel van het water. 'Ik kom eindelijk weer een beetje tot mijzelf'. Zeg ik.

Elijah geeft mij een kus op mijn mond. 'Gelukkig'. Zegt Elijah. Ik kijk Mac aan. 'Gaan we school eigenlijk negeren of gaan we er gewoon heen'? Vraag ik. Mac lacht. 'Ik ga niet naar school vandaag'. Zegt Mac. 'Ik ben dood moe van jou zoeken'. 'Ik ga thuis gewoon wat slapen en dan zien we elkaar snel weer'. Zegt Mac. Dan loopt Mac weg.

'Trusten'. Zeg ik zachtjes ook al weet ik dat Mac het niet gehoord heeft. Ik sta op en ik ga bij de rand staan. Ik hoor Elijah opstaan.

'Ik ben echt kapot'. Zeg ik. 'Ik heb pijn en kan niet goed of normaal lopen'. Ik kijk Elijah aan. 'Kom hier'. Zegt hij met een glimlach en zijn armen geopend. Ik glimlach en geef hem een knuffel. 'Mac is trouwens echt een aardige jongen'. Zegt Elijah. We gaan weer op het bankje zitten. Elijah veegt een beetje over mijn voorhoofd heen. 'Ja, daarom zijn ik en Mac ook beste vrienden'. Zeg ik.

'Ik dacht altijd dat hij een spion was die alleen maar concurrentie voor ons was en daarom dus verboden om mee om te gaan'. Zegt Elijah. 'Dus je kende Mac al langer'? Vraag ik. Elijah knikt. 'Maar door jou weet ik nu dat hij en ik vrienden kunnen zijn net als jij en hem'. Ik glimlach. Ik kijk naar de lucht die al wat lichter is geworden. 'Ik ga vanmiddag wel naar Ymogan en Darcy om uit te leggen wat er aan de hand was'. Zeg ik.

'Het spionnen gedoe komen ze niet te weten maar wel dat ik met Mac ergens ruzie over had en dat dat gewoon uit de hand is gelopen en dat ik daarom weg was'. 'Over mijn verwondingen hoef ik niet te liegen'. Zeg ik. Elijah knikt. 'Maar je moet weten dat je niet voor altijd kan blijven liegen tegen je beste vriendinnen'. 'Hou je leugens kort en klein zodat niemand anders erachter komt'. Zegt Elijah.

Ik zucht. 'Maar is het wel zo goed dat ik constant lieg'? Vraag ik. 'De laatste keer dat ik iets niet vertelde aan in dit geval mijn beste

vriend komt er ruzie'. Zeg ik. Elijah schudt zijn hoofd. 'Callum en ik nemen de schuld wel op ons als Ymogan het ooit te weten komt'. Zegt Elijah. 'Ik wil niet weer dat jij ruzie krijgt met één van je vrienden'. 'Ik weet nog wat er de vorige keer gebeurde'. Zegt Elijah lachend en stoot mij aan.

Ik lach ook. 'Ja Elijah, ik weet het nog'. Zeg ik. Ik en Elijah zitten nog een aantal minuten voor we in slaap vallen. Nou ja tenminste voor ik in slaap val. Ik zou niet weten hoe laat het is of als ik al te laat voor school ben. Als Mac niet gaat ga ik ook niet. Ik heb geen zin in alle vragen van iedereen. Waar was je? Wat was er gebeurt? Hoe kom je aan die verwondingen?

Ik heb geen zin al die vragen te beantwoorden en het gaat ze ook zeker helemaal niks aan. Ik kijk op de klok in Elijah zijn kamer. Het is al half negen geworden. Ik sta op. 'Ik ga naar Ymogan'. Zeg ik. 'Ik weet dat ze nu op school is maar ik wacht haar op'. Elijah knikt. 'Doe wel voorzichtig'. Zegt Elijah. 'Probeer niet te rennen, fietsen of andere dingen want lopen kan je eigenlijk al amper'. Ik knik. 'Doe ik'. Zeg ik.

Ik geef hem een kus. 'Ik zie je snel weer'. Zeg ik en ik loop naar beneden toe. Ik trek mijn schoenen voorzichtig aan en ik loop naar huis toe. Ik wet zeker dat als ik weer op mijn telefoon kijk dat ik wel duizenden berichten heb van iedereen.

Ik ben ook best benieuwd wat mam en pap nu denken. Wat zouden Dylan en Kian gezegd hebben? Ik hoop dat ze iets goeds hebben bedacht om normaal verder te kunnen gaan. Niet dat ik zo meteen niet meer naar buiten mag omdat ik verdwaald was of zo. Eigenlijk zie ik het wel voor mij dat ze dat doen. Ik kom echt na een hele tijd aan bij mijn huis.

Het zou zoveel makkelijker zijn als ik gewoon kon teleporteren. Dit lopen ben ik ook wel zat. Fietsen al helemaal en ik ben te jong voor een auto. Ineens gaat de deur open. 'Reve, hier ben je'. Zegt mijn vader. 'We hebben van Dylan en Kian gehoord wat er gebeurt is maar ik weet niet echt of ik het wel moet geloven'. Zegt mijn vader.

Oh nee, dat kan niet echt iets goeds betekenen. Ik ben benieuwd wat ze tegen onze ouders gezegd hebben. 'Wat hebben Dylan en Kian jou precies verteld'? Vraag ik. Mijn vader zet mij binnen. 'Ga even op de bank zitten'. Zegt hij. 'Je bent gewond, je heb pijn is het waar'? Vraagt hij. Ik zucht. 'Ja, dat is waar'. 'Maar wat hebben Kian en Dylan nou gezegd tegen jou'? Vraag ik nogmaals.

'Kian vertelde dat je bij Maya was'. 'Ik wist eerst niet hoe je aan vrienden kwam ver boven jouw leeftijd maar ik snap het wel als Kian vertelde dat zij zijn vriendinnetje is'. Ik kijk verbaasd. Kian heeft het geheim voor onze ouders opgebiecht om geheim te houden dat ik weggelopen was.

--------------------------------------

Hey allemaal,

hoe gaat het?

ik heb al behoorlijk veel getypt.

het is vandaag 6 juli en ik weet niet wanneer dit nou eindelijk online komt te staan.

haha, tot het volgende hoofdstuk :)

  -YinYangLaraa