Protected (2)

21. Met Darcy en Ymogan

Hoofdstuk 21. Met Darcy en Ymogan.

Ik kijk mijn vader aan. 'Dus nu weet jij het ook'. Zeg ik. 'Dat Kian een vriendin heeft'. Hij knikt. 'Dat had hij mij wel eerder mogen vertellen'. Zegt hij lachend. 'Als jij een vriendje krijgt dan vertel je het wel toch'? Vraagt hij. Ik kijk hem aan. 'Ik denk dat je dat antwoord wel weet'. Zeg ik. 'Jij wil dus ook niet dat wij dit soort dingen weten'? Vraagt hij.

'Nou bij de meeste mensen gaan de ouders zich er mee bemoeien dus ik snap wel dat Kian niks gezegd heeft'. Zeg ik. 'En Dylan dan'? Vraagt mijn vader. Ik lach. 'Nee, die heeft nog geen vriendin'. Zeg ik. Mijn vader gaat vlak voor mij zitten. 'En jij dan'? Vraagt hij. Ik zucht. 'Pap, ik ben moe'. Zeg ik. Ik sta op en ik loop naar boven. Tenminste zolang het lopen is.

Ik klim haast de trap op om in mijn kamer te komen. Ik glimlach als ik binnen stap. 'Dit is zoveel beter'. Zeg ik. Ik loop naar mijn bed toe en ik pak mijn telefoon onder mijn kussen vandaan. Ik klik op de aanknop en ik lach. Gelijk duizenden berichten zoals ik al eerder zij.

Ik ga even op mijn bed liggen met mijn ogen gesloten. Ik weet zeker dat als ik wakker word dat Ymogan dan nog op school is dus waarom zou ik niet slapen?

Ik was toch al dood moe. Ik val na al die dagen en alles wat er gebeurt is in slaap. Ik krijg gelukkig niet een toekomstige droom zoals ik één keer eerder had. Ik droom over alles waar ik blij van word. Alles wat voor mij perfect is. Het kan volgens mij gewoon niet beter. Helaas heeft alles wel zijn einde en word ik wakker.

Ik kijk op mijn telefoon die op mijn buik ligt voor de tijd. Het is half vier. Ik heb precies zes uur geslapen volgens mij. Ik pak een nieuw setje kleding uit de kast en ik loop naar de badkamer en ik zet de kraan van de douche open. Na tien minuten te douchen trek ik mijn kleding aan en zet mijn haar in twee vlechten. Ik loop naar beneden waar mijn vader op de bankt zit. Ik ga naast hem zitten. 'Wil je het verband om mijn pols en om mijn enkel even opnieuw doen'? Vraag ik.

Hij knikt. Ik kijk ondertussen op mijn telefoon om te kijken of Ymogan nog iets gezegd heeft. 'Waar wil je nu weer heen'? Vraagt mijn vader. Ik lach. 'Nu weer'? Vraag ik. Hij knikt. 'Je bent altijd wel weg, ik zie je haast nooit meer thuis'. Zegt hij. 'Ik ben bij Ymogan en Darcy'. Zeg ik. 'En ik zal voortaan wel zeggen als ik weg ben zodat ik niet weer een week verdwijn zonder iets te zeggen'.

Ik loop de gang in zodra mijn vader klaar is met het verband om mijn pols en enkel. Ik trek mijn schoenen weer aan en ik loop naar de achterdeur toe. Ik pak mijn sleutels van de tafel af en ik stop

mijn telefoon in mijn zak. Ik pak mijn fiets en fiets het steegje uit. Ik ga snel richting Ymogan. Ik weet dan wel dat ik nog amper kan fietsen met die verwondingen maar ik weet wel zeker dat ik het wel red. Ik moet gewoon een beetje op de weg letten en zorgen dat ik niet verkeerd fiets. Dat gebeurt bij mij wel vaker omdat ik weg naar Ymogan nog niet zo goed ken.

Het was een kwartiertje hier vandaan maar zo zie je maar dat je in een kwartier al ver van huis kan zijn en dat is voor mij precies het geval. Ik zie Ymogan haar huis als de bocht om rij. Ik stap snel van mijn fiets af en ik zak gelijk door mijn enkel als ik land. Ik zet mijn fiets op slot en ik hink naar de deurbel.

Ik zie Ymogan en Darcy door het vervaagde glas al naar de deur lopen. Ymogan opent de deur. 'Hey Reve'! Zegt ze blij en ze geeft mij een knuffel. Ik lach zachtjes. 'Zoals je wel kan zien heb ik nogal veel pijn aan mijn pols en enkel dus ik kan weinig doen'. Zeg ik. 'Het fietsen is al moeilijk gegaan maar het heeft wel rust nodig'.

Darcy knikt. 'Nadat je weggelopen was hadden wij al verwacht dat je rust nodig heb'. Zegt Darcy. 'En misschien wil je ons ook vertellen wat er aan de hand was waardoor je weggelopen was en deze keer ietsjes duidelijker'. Ik knik. 'Ja, ik kan jullie het wel vertellen'. Zeg ik. 'Jullie zijn mijn best vriendinnen dus jullie hoeven niet te denken dat ik dingen achter houd'.

Misschien had ik dat niet moeten zeggen. Als Ymogan er nu achter komt dat ik een spion ben hoe kan ze mij dan nog honderd procent vertrouwen? Ymogan loopt de trap op. 'Gaat dat wel'? Vraagt ze. Ik knik. Ik ga na Ymogan de trap op en dat als het verkeerd gaat dat Darcy achter mij staat.

Ik hink naar de kamer van Ymogan. We gaan alle drie op de bank zitten. 'Dus, wat willen jullie doen'? Vraagt Ymogan. Ik kijk Darcy aan. 'Kennen jullie dat nieuwe spel al'? Vraagt Darcy. Ik knik. 'Mijn twee broers zijn de laatste tijd vaak aan het gamen'. Zeg ik. 'Zullen wij dat anders ook doen'? Vraag ik. Ymogan knikt en pakt de controlers.

Na tien minuten zijn we allemaal aan het gamen. 'Hoe gaat het eigenlijk met Dylan en Mac'? Vraagt Darcy. Ymogan haalt haar schouders op. 'Ik weet het niet'. Zegt Ymogan. 'Mac, heb ik al een hele tijd niet meer gesproken en Dylan ook niet'. Zegt ze. 'Ik weet niet of het sowieso iets word tussen mij en Mac'. Zegt ze.

'En Dylan dan'? Vraag ik. Ze haalt haar schouders op. 'Bij Dylan heb ik nog niks uit geprobeerd'. Zegt Ymogan. Ik knik. 'Maar je vind hem wel leuk'. Zeg ik. Ze knikt. 'Ik denk het wel'. Zegt ze. 'Maar Reve jij kan toch ontdekken of je broer Ymogan ook leuk vind'? Vraagt Darcy. Ik knik. 'Dat zal ik doen'. Zeg ik.

----------------------------------------------

Hey allemaal, 

Ik heb al nieuwe dingen bedacht voor het verhaal. 

tot het volgende hoofdstuk.

-YinYangLaraa