Protected (2)

24. Opgesloten?

Hoofdstuk 24. Opgesloten?

Ik word wakker van een flits. Ik schrik en ik kijk snel de klas rond. Iedereen is weg. 'Nee'! Roep ik. 'Ben ik alleen op school gebleven'? Ik kijk naar buiten. Het regent en stormt echt heel erg. Niet normaal wat er buiten allemaal gebeurt. 'Kon niemand mij even wakker maken'?! Roep ik. Ik zucht.

'Ja, het spijt mij'. Zegt Mac. 'Je lag zo lief te slapen dus ik wed dat je verschrikkelijk moe was en ik wilde het niet onderbreken anders was je zo chagrijnig als het maar kon'. Ik glimlach. 'Mac'. Zeg ik. 'Ik ben niet alleen opgesloten in school'. Hij knikt. 'Wij, Dylan en Ymogan'. Zegt Mac.

'Je had moeten zien wat Ymogan deed'. Ik kijk hem benieuwd aan. 'Toen Dylan haar thuis wilde brengen weigerde zij omdat ze wilde dat Dylan ongedeerd zou zijn dus zijn ze samen hier gebleven'. Zegt hij. Ik glimlach. 'Wat schattig'. Zeg ik. 'Maar waarom ben jij hier dan nog'? Vraag ik.

Mac haalt zijn schouders op. 'Ik ga jou toch niet in school achterlaten zonder dat je weet wat er allemaal aan de hand is'. Zegt hij. Ik glimlach. Ik loop naar hem toe en geef hem een knuffel. 'Bedankt Mac'. Zeg ik.

'Waar zijn Ymogan en Dylan'? Vraag ik. Mac denkt na. 'Volgens mij waren ze in een groot lokaal ergens bovenaan de school'. Zegt Mac. Ik lach. 'Lekker duidelijk'. Zeg ik en ik stoot hem aan tegen zijn schouder. We lopen de trappen op naar boven. We lopen het lokaal in waar Ymogan en Dylan zitten. Allebei zitten ze bij het raam naar buiten te staren.

'Daar zijn jullie'. Zegt Dylan en hij springt van een tafel af. Hij loopt onze kant op. 'Reve, je was in slaap gevallen'. Zegt hij lachend. Ik zucht. 'Ja, haha Dylan'. Zeg ik duw hem aan de kant. Ik loop naar Ymogan toe en ik ga naast haar op de tafel zitten. 'Laat mij alsjeblieft nooit meer alleen met Dylan'. Zegt ze. Ik begin te lachen.

'Ym, wat is er'? Vraag ik. Ze haalt haar schouders op. 'Je weet niet hoe bang ik dan word'. Zegt ze zuchtend. 'Ik kan niet zomaar alleen met je broer op één plaats zijn'. Ik begin weer te lachen. 'Het is één van de Krist drieling'. Zeg ik. 'Ik ben je beste vriendin dus doe gewoon net of ik Dylan ben'. Zeg ik.

'We lijken toch al veel op elkaar'. Ymogan knikt. 'Dat kan nog eens werken'. Zegt ze. 'Moet jij eigenlijk niet bij Elijah zijn'? Vraagt Ymogan. Ik schud mijn hoofd. 'Ik hoef niet altijd bij hem te zijn'. 'Ik ben jongens dan wel gewend omdat ik een beste vriend, vriendje en twee broers heb maar dat betekend niet dat ze altijd om mij heen wil hebben'. Zeg ik.

'Tja, ik heb geen broers of zussen dus dat zal voor mij dan veel anders zijn'. Zegt ze. Ik knik. 'Zeker wel'. Zeg ik. Ik glimlach. 'Ik beloof je dat het wel goed komt met Dylan'. Zeg ik. 'Ik kan er waarschijnlijk wel voor zorgen ook'. 'Ik bedoel ik je vind je leuk als beste vriendin dus waarom zou Dylan één van mijn drieling broers jou niet mogen als we juist heel veel op elkaar lijken'. Zeg ik.

Ymogan glimlacht. 'Reve, beste vriendin, bedankt'. Zegt ze en ze geeft mij een knuffel. 'Darcy was ziek vandaag op school dus die weet niet dat we hier zijn maar anders weet ik zeker dat we nu met z'n drie waren'. Zegt Ymogan.

Ik kijk naar Mac en Dylan. 'Zal ik jou en Dylan anders nu even alleen laten'? Vraag ik. Ymogan knikt. 'Maar het liefste niet langer dan een uurtje'. Zegt Ymogan. Ik kijk op mijn horloge. 'Één uur precies'? Vraag ik. Ymogan knikt. 'Mac en ik zijn over een uurtje terug hier in dit lokaal'. Zeg ik en ik spring van de tafel af.

'Macci, we gaan even een rondje door de school lopen'. Zeg ik en ik neem Mac mee naar de gang. 'Mag ik ook mee'? Vraagt Dylan. Ik en Mac kijken hem aan. 'Nee'. Zeggen Mac en ik tegelijk. 'Hebben jullie geheime dingen te bespreken of zo'? Vraagt Dylan. Ik en Mac kijken elkaar aan. 'We willen gewoon praten van beste vriend tot beste vriendin'. Zegt Mac. Ik knipoog naar Dylan. 'We zijn over exact een uur terug'. Zeg ik.

Dylan kijkt mij raar aan. Ik sluit de deur van het lokaal en ik loop met Mac de trap af. 'Ik zei maar wat Reve'. Zegt hij. 'Wat wilde je doen of zeggen'? Vraagt hij. Ik glimlach. 'Ik heb iets met Ymogan afgesproken'. Zeg ik. 'Ik zou Ymogan en Dylan een uurtje alleen laten in het lokaal'. Mac lacht. 'Wil je ze opsluiten of zo'? Vraagt hij. Ik schud mijn hoofd.

'Ymogan is best verliefd op Dylan en Dylan is ook verliefd op Ymogan en ik probeer ze te koppelen zodat Dylan en Ymogan gelukkig kunnen zijn voor eeuwig en eeuwig en eeuwig'! Zeg ik blij. Mac schiet in de lach. 'Ja, bij jou zijn alle liefde gedeeltes echt blije sprookjes en verhaaltjes'. Zegt Mac.

Mac lacht net als ik lach. 'Ik denk dat Ymogan en Dylan wel bij elkaar passen'. Zegt Mac. Ik knik. 'Ja, ik weet wel zeker dat ze bij elkaar passen want Ymogan praat al een hele tijd over hem en sinds de eerste dag van kamp vind Dylan haar leuk dus het is tijd nu'. Zeg ik.

Ineens komt de storm door het raam heen. Ik word tegen de muur geblazen. Mac springt naar mij toe en omhelst mij tegen de wind. Ik kijk rond. 'Snel Reve, ga het lokaal in'. Roept Mac. Beide sprinten we een lokaal in. Mac duwt de deur dicht en kijkt mij verbaasd aan. 'Wat was dat nou weer'? Vraag ik.

-------------------------------------

hey lezers!

het einde komt al wat dichterbij. Dit heb ik echt al twee maanden geleden getypt maar ja. Hopelijk vinden jullie het leuk.

hopelijk krijg ik veel stemmen en lezers zoals bij deel 1. Ik kom al in de buurt van de 4K

tot hoofdstuk 25

  -YinYangLaraa