Protected (2)

28. Snel naar Callum.

Hoofdstuk 28. Snel naar Callum.

Mac pakt mijn pols vast en kijk bijt ik op mijn lip. 'Sorry'. Zegt Mac. 'Het zou gebroken kunnen zijn'. Zegt hij. Ik schrik. 'Nee, dat kan echt niet'. Zeg ik. 'Sorry'. Herhaalt Mac. Ik zucht. 'Het is oké'. Zeg ik.

Mac loopt nog met mij mee naar huis voor ik zo snel mogelijk om probeer te kleden en gelijk mijn bed in te stappen. Ik sluit mijn ogen en ik probeer in slaap te komen met de pijn in mijn enkel en pols. Mac zou gelijk kunnen hebben. Ik denk dat mijn pols inderdaad gebroken is. Mijn enkel is denk ik gewoon even gekneusd.

Mijn pols voelt ook al erger aan. Ik ben voor het eerst in ik denk twee weken gaan slapen als het pas donker word. Wauw, dat is echt een nieuwtje. Ik hoor ineens midden in de nacht een geluid. Ik open mijn ogen. Ik hoor vreemde geluiden bij mijn raam. Ik duw mezelf met mijn goede pols omhoog en ik kijk mijn kamer rond. Gelijk stopt het geluid. Ik vertrouw het echt niet hier. Ineens gaat de deur open. Ik blijf stil staan kijken naar mijn raam.

Het moet afleiding zijn ik weet het. Ik hoor voetstappen wat dichterbij komen en ik word vast gepakt. 'Reve'. Fluistert Kian. 'Kian'. Fluister ik terug. Ik draai mij om. 'We moeten gaan voor pap en mam ons door hebben'. Fluister Kian. Ik haal mijn schouders op. 'Wat is er aan de hand'? Vraag ik. Kian loopt met mij de trap af. 'Dat leg ik je zo nog wel uit'. Fluistert hij.

Ik trek met behulp van Kian mijn schoenen aan. Ook helpt hij mij met een jasje. Kian maakt het slot van de deur open en opent de deur. Ik ben best bang dat er ineens een....... Een gestoord iemand zoals Clay staat. Het geluid bij mijn raam houd niet vanzelf op. Kian trekt de deur open en loopt naar buiten. Dylan komt vanuit de kamer en sluit de deur weer.

Hij draait snel het slot er weer op. 'Hoe kon je dat zonder pap en mam je hoorden'? Vraag ik. 'Spionnenwerk zusje'. Zegt Kian. Ik glimlach. 'Wat is er nou aan de hand'? Vraag ik. Dylan knikt. 'Wij werden wakker van een geluid bij het raam, het leek wel of iemand in wilde breken in ons huis'. Zegt Dylan. Ik kijk op. 'Ik hoorde dat geluid ook'. Zeg ik.

'Oh daarom was je dus wakker toen ik naar je toe kwam'. Zegt Kian. Ik knik. 'Ik dacht dat je weer eens niet kon slapen'. Ik knik. 'Ja, daar heb ik de laatste tijd minder last van nu ik in de ochtend pas slaap'. Zeg ik. 'Wie zou ons nou aan willen vallen'? Vraagt Kian. Ik denk na. Er komt ook maar één ding in mijn hoofd.

'Daryl'. Zeg ik. Kian en Dylan kijken mij aan. 'Bedoel je Mac zijn spionnenleider'? Vraagt Kian. Ik knik. 'Ja, toen ik en Mac gisteren rond liepen hoorden we een gesprek tussen één van Mac's mede spionnen en zijn leider'. Zeg ik. 'En'? Vraagt Dylan. Ik zucht. 'Laat ik maar zeggen dat we een vijand erbij hebben'. Zeg ik. 'Hij wil Mac vernietigen om het omgaan met een andere spion en in dit geval ben ik dat'.

'Maar hij heeft ook een hekel aan ons team en wil ons aanvallen met één of ander wapen dat nooit eerder gezien is'. Zeg ik. Kian denkt na. 'Dit is slecht'. Zegt hij. 'Heel erg slecht'. 'We moeten direct naar Callum om te vragen of hij hiervan weet en hoe wij Daryl kunnen stoppen'. Zegt Kian. Ik knik. 'Laten we snel gaan'. Zegt Dylan en begint te rennen. Ik hink wat naar voor. 'Broers'. Zeg ik. Kian en Dylan kijken mij aan.

'Oh ja, je enkel'. Zegt Kian. Ik knik. Dylan loopt naar mij toe. 'Ik probeer je wel mee te nemen op mijn rug'. Zegt Dylan. Ik knik. 'Als je dat aankan zou ik het heel graag willen'. Zeg ik. Dylan gaat voor mij staan. Ik probeer op zijn rug te klimmen en hij begint te rennen. Wauw, dat gaat nog aardig goed voor iemand die nog geen jaar een spion is en er amper op traint. We komen best wel snel aan bij Callum dan Dylan verwachten. Ik spring van zijn rug af en ik loop naar de deur.

Het lopen gaat al steeds makkelijker. Ik pak de sleutel van Callum zijn huis uit mijn zak en ik maak de deur open. Dylan kijkt verbaasd. 'Waarom heb jij nu ook al sleutel van Callum zijn huis'? Vraagt hij. Ik loop naar binnen. 'Misschien omdat ik hier vaak kom'. Zeg ik. Dylan zucht. 'En omdat ik een betere spion ben dan jij'. Kian begint te lachen. 'Je hoort het broertje'. Zegt Kian.

We gaan naar de slaapkamer van Callum toe. Kian opent de deur en we zien dat hij nog aan het slapen is. Dylan loopt naar Callum. 'Callum, wakker worden'. Zegt Dylan. Kian en ik kijken elkaar bang aan. 'Nee, Dylan'! Zeggen ik en Kian harder. Dylan kijkt ons raar aan. 'Wat is er mis mee'? Vraagt Dylan. Op dat moment word hij op de grond gevloerd. Ik en Kian proberen weg te rennen maar ik word getackeld bij mijn enige goede enkel waar ik nog wel op kan staan. Ik val op de grond en ik word met touw vast gebonden bij mijn polsen. Kian slaat het touw van zich af voor hij ook op de grond word gegooid.

Ik blijf maar liggen tot het licht aan gaat en hij door heeft dat wij het waren. Het licht word aangedaan. Ik, Kian en Dylan liggen alle drie op de grond met touw om onze polsen heen. 'Dylan'! Roepen ik en Kian. Callum begint te lachen. 'Dylan, je moet weten dat je mij niet wakker mag maken op die manier'. Zegt Callum en maakt ons één voor één weer los. Ik sta op en ik ga snel op het bed zitten. 'Reve, gaat het'? Vraagt Callum. Ik kijk naar mijn andere enkel. 'Ja, het gaat denk ik wel'. Zeg ik.

Ik sta op en ik heb al door dat het moeilijker gaat. Bedankt Dylan voor het wakker maken van een super spion. 'Wat doen jullie drie hier eigenlijk'? Vraagt Callum. Ik, Kian en Dylan gaan naast elkaar staan en we trekken waarschijnlijk alle drie hetzelfde 'gevaar' gezicht. Callum haalt diep adem. 'Het is duidelijk dat er iets bekend is door jullie gezichten die totaal niet verschillend zijn'. Zegt Callum.

----------------------------------

Hey allemaal,

ik kom bijna bij het einde aan van het verhaal.

hopelijk hebben jullie er zin in en vinden jullie het leuk

  -YinYangLaraa