KIRMIZI (SAMURAY)

Bermuda Üçgen,Ben Kare..

Bölüm 31

Kaşlarmı kaldırarak " Sakın Gökhan sakın bir şey söyleme" der gibi ona bir şeyler anlatmaya çalışıyordum.Kucağımda çocuk ile öylece donup kalmıştım.

"Saçmalama abi ya, ne babası.Ben onun vaftiz babasıyım.Değil mi Bahar?'' Lafını onaylamam için gözlerime bakıyordu Gökhan. Telaşla ''Evet evet! Senin pek dünyadan haberin yok galiba?''

''Siz hangi ara bu kadar yakınlaştınız?'' Yürüyerek yanımıza geldi. Oğluşumu kucağına almak için elini uzatınca Ediz'i ona doğru uzattım.

''Onun cevabını ben vereyim istersen.Hani sen beni ara ara keyfine göre bırakıyordun ya,o zamanlar işte genelde Gökhan bana destek oluyordu .Sayende iyi bir arkadaş kazandım'' laf direk sokmuştum.

''Her şeyde bir hayır varmış demek ki.Aynı babasına benziyor bu velet''

''Evet babası gibi yakışıklı benim paşam''

''Sen niye geri geldin ? Hayırdır?''dedi Gökhan.

''Dosyaları sende unutmuşum .İyi ki de unutmuşum.'' Kaçırmaya çalışsam da gözlerim en sonunda onunkilerle buluşmuştu. Kalbim yerinden fırlayacaktı sanki,aslimda bunu askla bit alaksi yoktu sadece yasanmisliklar ve yarim kalan hisler neden oluyordu boyle hisetmeme. Nefes alamıyordum resmen. ''Ne kadar daha buradasın Bahar? Müsait olduğunda bir akşam yemek yiyelim.İş ile ilgili konuşmak istediğim konular var''

''Olur tabi ki.İstersen bekle, Hanazava'da gelecek hep beraber buluşalım''bunu bilerek soylemistim esimden gizli birsey yapmayacagimi anlasin diye.

''Yurt dışına gideceğim bir kaç gün sonra.Uzun bir müddet olmayacağım.Yarın akşam uygun olursa senin için sevinirim'' dedi Mert

''Olur, Gökhan sende bizimle gel.Senide ilgilendirir bu konular nede olsa.'' Gözlerimi kocaman açmış Gökhan'dan yardım dilenir gibi bakınıyordum. Onunla yalnız kalmak istemiyordum.

"Çok isterdim ama yarın Elif'in ailesi ile yemek yiyeceğiz.Anne ve babasının evlilik yıl dönümü ama çarşamba günü olur."

"Çarşamba da bana uymaz. O zaman sen ve ben gidiyoruz Bahar. Bu kadar korkma yemem seni" Ediz Mert'ten çok hoşlanmıştı. Mert'i kim sevmez ki? Saf oğlum her gördüğüne yeşil ışık yakışıyor.

"Alayım mı ben Ediz'i?" Uzanarak Mert'ten oğlumu almıştım. "Gidelim artık. Sen yemek için yeri bana bildirirsin olur mu? Gökhan'cım görüşürüz." Sana göstereceğim gününü der gibi gözlerine bir bakış attım ki o sinirle Ediz'arabasına koyup,masadan bebek çantasını alırken, Mert'te çantaya uzandı ve ellerimiz birbirine değmişti. Rabbim sen beni koru...

"Bende seninle ineyim. Çantayı ben taşırım." Çok daha fazla tedirgin olduğumu anlamasın diye umursamaz gibi kabul ettim.Arabaya kadar beni soru yağmuruna tuttu.Kaç gün kalacaksın, neden geldin, çocuğunuzun olduğunu neden duymadım, sordu da sordu. Meğer ne özlemiş beni. Çocuğu araba koltuğuna yerleştirince dayanamayıp yine sivri dilimle "Baya iyi öğrenmişsin babalık işini"

"Yaşama nedenlerimden biri oğlum, diğerine de uzaktan bakınmakla yetiniyorum" Yüzüm kıpkırmızı olmuştu. Bu ben miydim yoksa? Hemen aptala yatmaya karar verdim telaşlı telaşlı "Çocuk iyidir. Bence ikinciyi de yapmalısınız büyük bir aile olursunuz"

"Birincisini sarhoşken bile eziyetler içinde yaptım. İkincisi daha kötü işkence olur. Asıl siz yapın. İnsanın senin gibi karısı olunca evden çıkası gelmez"

"Bizde onu yapıyoruz zaten." İt herif bozulsun moralin. Deli gibi sevişiyoruz işte. Bu var ya boşandığımı öğrense peşimi bırakırsa şerefsizim. Çocuk arabasını da koyduktan sonra bagaja, arabanın sağ camından eğilip. "Seni çok özlemişim.Gördüğüme sevindim, yarın görüşürüz" dedi.