A Man's Life

Ten

Likas talaga akong matalino. Sabi yan ni mama. Sabi rin yan ni papa. Sabi rin ni tita Charlene. Sabi rin ni lola. Sabi rin ni Lolo. Sabi rin ng mga pinsan kong sina ate Aida, Lorna at Fe.

Pero di ko inasahan na yun ang muntik nang maging dahilan upang malamatan ang namumuong pagkakaibigan namin ni Louie.

First day of school. Tapos, mayroong assesment examination. As expected, na perfect ko yung exam. Madali lang naman kasi. I thought madami rin ang makakaperfect. Nagulat nalang ako nang biglang tumayo si Louie.

"Ma'am, how can this be? How could he habe a perfect score? Baka nagkamali lang po sa pag-check ng papers?"

"No, miss Kwok. Mr Flores really did got all the correct answers."

Tiningnan ako ni Louie ng masama. Binulong ng katabi ko na competetive daw talaga si Louie academically. Cosistent top student daw siya since elementary at hindi daw siya pumapayag na hindi siya ang top.

Since hiniling ni Charlie sa akin na kaibiganin ko daw si Louie. At kita ko naman sa bestfriend ko yung saya niya nung makit si Louie, ako na ang magpaparaya.

Dahil hindi ko naman maiiwasan na ibigay ang lahat ng makakaya ko academically, sa ECA ako nag lie low. Actually isa lang naman talaga ang sport ko. Chess. Pero wala na akong balak ituloy yun sa highschool. Hindi dahil sa pagpaparaya ko kay Louie kundi dahil sa napapabalitang student who' making his name in the world of chess - though hindi sa school namin galing yun.

Pag itinuloy ko kasi ang paglalaro ko ng Chess, malaki ang chance na magtatagpo ang landas naming dalawa. Ayoko nang maulit ang nakaraan. Nakakadiring isipin.

At the same time, bawas competition na din kay Louie sa ranking. In case kasi na mag-tie kami academically, yung points sa ECA ang magiging tie breaker. Since wala akong ECA, kay Louie na yun mapupunta. Ok lang naman kina mama kahit hindi ako magtop eh. Mahal na mahal ako ni mama at very understanding siya. Maiintindihan yan ng family ko. Supportive naman sila sakin eh.

Siguro tanggap na din ni Louie na matalino talaga ako at kaya ko siyang sabayan sa academics kaya hindi na niya ako masyado pinagbabantaan. Pero ang ikinagulat ko talaga ay siya pa ang maglulok sakin bilang class president.

If I know, paraan niya yun para hindi ko masyado matutukan studies ko. Haggard kaya! Meeting dito, meeting doon, tawag ka ni ma'am ganito, tawag ka ni ma'am ganoon, may ipapagawa si ganito, may ipapagawa si ganyan. Feeling ko tuloy inaalila lang ako ng mga teachers at mga kaklase ko.

Pero medyo natutuwa na din ako kahit papaano. Public service. Pero wala akong balak pasukin ang pulitika. Isa lang ang balak ko. Ang makasama si destiny forever! Eeee! Kinikilig ako.

Speaking of destiny, nahihirapan na akong suyuin si Krysyal. Di ko lang alam kung tibo rin ba siya o manhid lang talaga? Pero babaeng-babae naman siya. Mabait pa, tapos maganda, tapos sobrang bait, at sobrang ganda.

One time, nagpatulong ako kina Charlie at Louie kung paano suyuin si Krystal. Babae naman sila biologically kaya tingin ko may alam sila kahit papaano. And besides, close si Krystal kay Charlie. Naging schoolmates kasi sila dati sa all-girls school diba?