my new stepbrother // l s ✓

|003|

Volgens mij zit ik echt in een droom. Dit ben ik niet. Ik vind niemand schattig. Zeker jongens niet.

Of toch wel? Ik kijk hem aan, en als onze ogen elkaar kruisen weet ik het zeker. Ik kan er niet meer omheen; ik ben verliefd op hem.

-

Ik kom op school aan en loop naar binnen waar ik mijn vriendengroepje al zie staan. Ik geef iedereen een handdruk en ga erbij staan. "Hey, kijk daar is die nerd weer" lacht iemand. Hij wijst met zijn vinger naar iemand. Mijn hart maakt een sprongetje, maar als ik zie dat het Louis niet is is het gevoel snel weer weg.

Waar is Louis eigenlijk?

*

Louis.

Ik loop met een gebogen hoofd de school in, bang dat een pester me herkent, ik zoek Niall - mijn enige vriend - ,na een minuutje zie ik hem in een hoekje zitten en ik ga ernaast zitten.

"Hey" zeg ik zacht, bang om hem ook te verliezen.

"Hey, gaat het?" ik haal mijn schouders op.

Hij trekt me in een knuffel. "Is het Zayn weer?" ik knik terwijl er een traan over mijn wang loopt. Ik ben zo kwetsbaar, ik wil gewoon net zo stoer zijn als al die populaire jongens op school.

"Je kunt naar een andere school?" stelt hij voor.

Ik schud snel mijn hoofd. "Nee dan heb ik helemaal geen vrienden meer"

"Het is jouw keus maar ik moet naar de les nu, doei!"

"Doei" ik wil ook opstaan als iemand me bij mijn pols pakt. Bang dat het Zayn weer is draai ik snel mijn hoofd om. Ik zucht van opluchting als ik zie dat het Harry is.

"Heeft iemand je vandaag al pijn gedaan?" ik schud mijn hoofd. Hij knikt en loopt weer weg.

Ik denk er verder niet te veel over na en loop naar mijn eerste les.

*

Harry.

Het zit me toch wel dwars dat Louis elk moment weer in elkaar geslagen kan worden, ik ben in zo'n korte tijd zoveel om hem gaan geven.

Als de bel gaat pak ik mijn jas en loop ik naar buiten, ik zie hem deze keer vredig wegfietsen op zijn fietsje. Ik zucht van opluchting en ga ook weer naar huis.

*

Ik kom bij Michael aan en we vertrekken gelijk.

Aangekomen bij een club lopen we naar binnen en loop ik naar de bar toe. Ik koop een paar shotjes die ik in een keer achterover sla.

Ik loop naar de dansvloer en zoek een chick. Ik zie er ergens in de verte één staan. Ik loop ernaartoe. "Hey beautiful" ze draait zich om en bloost.

"Kom je hier vaker?" ik schuif een plukje haar achter haar oor. Ze giechelt.

"Nee, ik woon hier pas net" zegt ze zacht. Ik word bij mijn schouder gegrepen en word omgedraaid. Er staat een jongen van mijn leeftijd voor me, best gespierd en zeker geen lieverdje. "Wat doe je hier?" ik kan niet meer goed denken door alle shotjes.

"Waar lijkt het op?" ik haal mijn wenkbrauw op. Zijn ogen verlaten mijn gezicht niet.

"Het lijkt erop dat je mijn meisje versiert" sist hij. Zijn meisje? Voor ik eroverna kan denken geeft hij me een klap in mijn gezicht. Ik probeer me te verdedigen maar het gaat moeilijk want hij is veel sterker.

Ik val achterover en hij stompt me nog een paar keer in mijn maag en gezicht voordat mijn vrienden hem van me af halen. "Wow, gaat het man?" vraagt Liam. "Jezus, wat denk je?" ik wurm me door de mensen heen naar buiten en ga tegen de muur aanzitten, ik heb hier helemaal geen zin meer in.

Het meisje komt naast me zitten. "Sorry, mijn vriend is nogal een sukkel" ze probeert mijn bloedneus aan te raken. Maar ik draai mijn hoofd snel weg. "Ik denk dat het gebroken is, je moet naar de dokter"

"Nee, ik ben oke"

"Geloof me, ik heb er verstand van" ze stopt nog een briefje in mijn zak en loopt weer terug naar binnen.

Ik ga naar huis, deze avond is toch al verneukt.

*

Het gevecht heeft me al veel nuchterder gemaakt.

Ik sla de deur met een klap achter me dicht en loop naar binnen. Even later hoor ik zachte voetstappen de trap af komen. Ik kijk om en zie Louis met grote ogen naar me kijken.

"Wat is er gebeurd?" hij komt naast me zitten en legt zijn vinger op mijn bloedneus, er gaat een rilling over mijn lijf van zijn zachte aanraking en hij kijkt blozend weg.

"Het maakt niet uit" hij zucht. "Laat het me op zijn minst schoonmaken?" ik haal mijn schouders op wat hij als een ja beschouwt en naar de keuken loopt.

Hij komt even later terug met een nat doekje en dept voorzichtig mijn neus schoon. Na een korte tijd is hij al klaar. Hij legt het doekje weg en komt naast me zitten. "Hoe deed je dat zo snel?" hij kijkt weer naar beneden.

"Ik heb het al vaker gedaan" ik krijg een brok in mijn keel. "Oh" is het enige wat ik kan zeggen.

"I-ik - het spijt me" zeg ik zacht. Hij kijkt me aan. "Het geeft niet, jij kon er ook niks aan doen"