my new stepbrother // l s ✓

|042|

Ik schrik als ik mijn vader in de deuropening zie staan.

Nee..

-

Harry.

Ik ga gelijk breder staan, no way dat ik die engerd nog een keer dicht bij Louis laat komen.

"Wat moet je?" sis ik.

"Mag ik mijn zonen niet zien?" glimlacht hij, fake. Ik ruik de drank vanaf hier.

"Nee, dat heb je goed begrepen" hij rolt zijn ogen.

"Dus, hoe gaat het hier?" vraagt hij als hij naar binnen probeert te lopen, hij komt echt niet binnen. Ten eerste wil ik Louis beschermen en ten tweede ligt er een bebloede Liam op de grond in de huiskamer.

"Hoe heb je ons gevonden?" mijn geduld begint echt op te raken.

"Laat me er gewoon langs, godverdomme" schreeuwt hij.

"Harry?" fluistert Louis. Ik moet die kutvader van hem echt weg hebben voordat er iets gebeurd.

"Mag ik hem zien?" zegt hij er dan langzaam achteraan.

"Wat? Nee!" hoe kan hij hem willen zien nadat zijn vader hem bijna vermoord had.

"Ma-"

"Nee!!!" hij houdt zijn hoofd naar beneden.

"Het is toch mijn vader?" fluistert hij.

"Louis? Kom hier jongen" mompelt zijn vader bijna onverstaanbaar.

"Nee, Louis komt niet"

"Harry" roept Louis. Ik sla de deur dicht.

"Ik doe dit voor jouw veiligheid, dat weet je toch?" hij haalt zijn schouders op.

"Ik houd van hem Harry, hij is het enige wat ik nog heb" zucht hij.

"En ik dan?"

"Ik bedoel van familie" ik grinnik.

"De laatste keer dat ik het checkte waren we nog familie" hij glimlacht.

"Oke, jij wint" ik hoor zijn vader op de deur bonken.

Ik zet twee vingers onder zijn kin en breng zijn hoofd omhoog zodat hij me aankijkt. "Luister, ik snap dat je nog van hem houd maar de laatste keer was je bijna dood" hij knikt. "Sorry Lou" ik geef hem een knuffel.

"Ik snap het wel.. denk ik" zegt hij zacht. "Mag ik hem ooit nog zien?" ik knik.

"Natuurlijk, het is wel je vader.. maar geef het even wat tijd en misschien is hij later een beter persoon" hij knikt en kust mijn lippen.

"Ik houd van je Haz" ik glimlach breed.

"Ik meer van jou babe"

-

Louis.

Harry staat op van de bank. "Ik ga even naar de supermarkt, alles is op" ik knik en hij loopt richting de deur.

"Tot zo!"

"Doeii"

Hij trekt de deur open. "What the fuck?!" ik loop naar hem toe en zie dat mijn vader voor de deur op de grond ligt te slapen.

"Wat moeten we hier nou mee?" zucht hij, hij haalt een hand door zijn haar en kijkt me aan.

"Hij gaat heus wel weg als hij wakker word, hij kan hier niet eeuwig blijven zitten" hij knikt.

"Oke, is goed. Voor niemand open doen he" ik rol mijn ogen.

"Ja papa" hij grinnikt en loopt langs hem, we zwaaien naar elkaar waarna ik de deur sluit.

Ik kom de woonkamer in en word tegen de muur gedrukt. Ik knijp mijn ogen dicht. "Liam"

"Ssht, ik ga je geen pijn doen" ik open mijn ogen langzaam.

"Wat-" voordat ik mijn zin af kan maken drukt hij zijn lippen op die van mij.