my new stepbrother // l s ✓

|045|

"Louis, pak je koffer in. Je gaat terug naar je vaders huis"

-

Louis.

"M-maar-" ik kijk naar beneden. "Harry, doe iets" meerdere tranen rollen over mijn wangen.

Hij veegt onder mijn ogen. "Ik- ik weet niet wat ik moet doen" ik knuffel me tegen hem aan.

"Ik wil bij je blijven" ik klem me vast aan hem. "Alsjeblieft"

"Ik ook bij jou maar ik denk dat dit moet" hij kust mijn tranen weg.

"Het moet zeker, we hebben al iets ondertekend" zegt zijn moeder, Harry gromt.

"Wat? Dat kun je toch niet zonder ons doen? Waar slaat dit op?" schreeuwt hij.

"Hij blijft bij mij, je kan ons moeilijk uit elkaar trekken" sist hij.

"Harry, je laat hem nu los of er zwaait wat" Harry grinnikt.

"Wat? Moet ik dan op de gang zitten ofzo? Ik ben geen kind meer" Ik zucht en ga van de bank af. Harry kijkt me vragend aan.

"Ik wil niet dat jullie ruzie krijgen door mij" fluister ik en ik loop naar boven. Harry komt me achterna en leunt tegen de deurpost aan. Ik trek mijn koffer uit de kast.

"Louis, dit hoeft niet" ik negeer hem en pak wat kleren uit mijn kast die ik in de koffer gooi. Ondertussen ben ik weer aan het huilen, er lijkt geen einde meer aan te komen.

"Louis" ik pak mijn schoenen bij elkaar als ik bij mijn arm vastgepakt word.

"Louis stop" hij trekt me in zijn armen.

"We zullen elkaar nooit meer zien, geef jij dat zomaar op?" fluistert hij.

Ik schud mijn hoofd. "W-wat wil je e-ertegen d-doen dan?"

"Ik weet het niet, maar we komen er echt wel doorheen samen, je kan toch niet bij je vader wonen? Hij is alleen maar dronken, wie weet wat er gebeurd" daar had ik nog helemaal niet bij nagedacht.

Hij zucht. "Weetje, je gaat er gewoon wonen. We hebben elkaars nummers dus we kunnen gewoon regelmatig afspreken oke?" ik knik.

"Maar.. wat als ze er achter komen? En misschien doet mijn vader me wat aan"

"Gewoon niet aan denken, en als er iets gebeurd bel je me gelijk, oke?" ik zucht en knik.

"Maar zijn huis is wel ver weg dus dan moet ik ook naar een andere school en dan gaan ze me pesten en ben jij er niet" de tranen zijn nog altijd niet gestopt.

"Nee, fuck" sist hij.

"Is deze school heel ver weg?" ik knik.

"Godverdomme"

"Je weet helemaal niet of ze je gaan pesten, en gelijk vertellen als ze het doen dan kom je direct terug"

"Ik wil samen slapen" fluister ik. "Ik ook" fluistert hij.

"Het is twee uur fietsen naar mijn vaders huis, dus hoe kunnen we afspreken?"

"Ik kan in de weekenden komen?" ik knik.

"Maar waar kunnen we dan afspreken?" hij haalt zijn schouders op.

"Bij een vriend?"

"Oke" dit is allemaal zo'n gedoe.

"Ik ga je echt zoveel missen Haz" hij zucht.

"Ik jou ook Lou" ik wil gewoon elke dag naast hem wakker worden en hem vast kunnen houden. Zonder hem ben ik niks.

Ik heb alles in mijn koffer gestopt en loop naar buiten, ik zie dat mijn vader in de woonkamer zit en slik. "Harry?" ik wijs naar de woonkamer.

"Hij gaat je niks aandoen, oke? Zorg gewoon dat hij niet teveel drinkt en maak hem niet boos, dan komt alles goed" ik knik.

"Jij kan dit Louis, je krijgt heel veel vrienden op school dat weet ik zeker"

"Dankje Curly" glimlach ik als ik een krulletje van hem om mijn vinger draai.

Ik zet de koffer in de auto en mijn vader gaat zonder een woord tegen me te zeggen achter het stuur zitten. Hopelijk verongelukken we niet..

Zijn moeder staat bij de deur naast Harry. Ik ren terug naar de deur en vlieg Harry in de armen waarna ik weer moet huilen, straks besluit hij dat hij niet meer met me wilt afspreken, of dat hij me al vergeten is en een nieuw iemand heeft gevonden.

Hij wrijft over mijn rug. "Lou, het komt goed" fluistert hij. Hij zoent me nog een keer tot zijn moeder me wegjaagt. "I love you" hij glimlacht zwak. "I love you too babe, stay strong" ik knik en ga naast mijn vader in de auto zitten.

Hij rijdt de oprit af, we kunnen amper afspreken.. ik ga hem zo ongelofelijk veel missen..

-

Idk, ik vind dit hoofdstuk echt flut 🙃