my new stepbrother // l s ✓

|048|

'Dit nummer is niet meer in gebruik'

-

Louis.

Nee.., nee.., nee..

Ik blijf hem bellen maar krijg elke keer hetzelfde te horen. Ik gooi mijn telefoon tegen de muur en stop mijn hoofd tussen mijn benen waarna ik weer begin te huilen.

Ben ik hem kwijt? Nee, dat mag niet.. morgen is mijn eerste schooldag op mijn nieuwe school en ik heb zijn steun niet.. ik ben alleen. Alweer.

Ik ga in bed liggen en trek de dekens over me heen waarna ik een bolletje van mezelf maak.

Na een lange tijd val ik huilend in slaap.

-

Ik stap op de fiets en rijd naar mijn nieuwe school, de zenuwen gieren door mijn lijf, wat zullen ze van me vinden? Gaan ze me weer pesten?

Ik zet mijn fiets in de rekken en loop naar binnen waarna ik mijn rooster en een plattegrond ophaal. Ik kijk er onderzoekend naar terwijl ik om me heen kijk. De bel gaat en iedereen loopt langs me heen naar zijn eerste les.

In paniek loop ik de gangen door als ik tegen iemand aanbots. Ik kijk omhoog en zie een meisje van mijn leeftijd staan, ze heeft golvend bruin haar en groene ogen.. net als Harry. Ik schud de gedachten van me af. Ik wil me net verontschuldigen als ze begint te praten. "Waar moet je naartoe?" ik haal mijn schouders op.

Ze pakt mijn rooster vast. "Ben jij de nieuwe jongen?"

"Ik denk het.. ja?" ze glimlacht.

"Hoe heet je?"

"Louis" ze knikt en schud mijn hand.

"Destiny"

"Ik zit in dezelfde klas, volg mij maar" ik knik en loop achter haar aan.

"Hier is het" ik volg haar naar binnen en frons als ze naast een vriendin gaat zitten, ik ga achterin zitten en kijk de klas rond. Ze zien er allemaal zo stoer en populair uit..

-

Harry.

Ik heb een nieuw nummer genomen omdat ik niet wilde dat Louis nog contact met me op ging nemen, dan kwamen we toch alleen maar steeds opnieuw weer bij elkaar terecht.

Ik zou hem zo graag willen vragen of hij veilig op school is aangekomen en hoe het daar is maar ik kan het niet. Ik moet afstand van hem nemen, ik moet me er gewoon overheen zetten.. er zijn nog genoeg andere mensen.

Één berichtje kan toch geen kwaad?

Ik zucht, ik weet het echt niet.. ik kan dan wel ruzie met hem hebben maar het idee dat hij daar helemaal alleen zit en misschien opnieuw gepest wordt..

Ja, fuck it. Het is maar een berichtje.

Ik pak mijn telefoon uit mijn zak.

'Hey, ik ben Harry' ik druk op verzend. Het bericht slaat echt nergens op maar het is een begin? Ik zie dat hij het gelezen heeft.

'Wat moet je?' ik slik.

'Ben je nog boos op me?' ik moet het gewoon weten.

'Harry, waarom app je me?'

'Ik.. ik wilde weten hoe je nieuwe school is'

'Gewoon, leuk' oke?

'Dus je wordt niet gepest?' ik bijt op mijn lip, bang voor het antwoord.

'Nee.. waarom wil je dit weten? Ik dacht dat het je niet meer uitmaakte' ik zucht.

'Ik was boos oke? Je moet me niet serieus nemen als ik boos ben'

'Het deed pijn Harry :(' mijn vingers zweven boven het toetsenbord, niet wetend wat te typen.

'Denk je dat je me.. kunt vergeven? We kunnen het tijd geven. Gewoon gaan daten? Ik wil echt veranderen voor jou.. het was nooit mijn bedoeling om je pijn te doen baby'

'Baby me niet. Ik weet het niet Harry. We vinden gewoon iemand waarmee we geen problemen hebben en dan is iedereen blij' nee..

'Je weet dat ik slecht ben met woorden maar ik houd gewoon superveel van je, ik kan het je laten zien als je me toelaat?'  de tussendeur word met een klap opengegooid. Ik kijk om en frons als ik zie wie er staat.

"Luke?"

-

Srry als t flut is maar ik sliep pas om 6 uur s'ochtends met dank aan 1Dlover5110 💩