my new stepbrother // l s ✓

|032|

"Ik heb het er voor over, ik blijf toch wel van je houden" glimlacht hij.

"Ja maar het hoort niet, je bent echt te goed voor deze wereld Lou"

-

Louis.

"Voel je je al wat beter?" vraagt hij zacht. Voel ik me beter? Fysiek, ja maar geestelijk nog niet echt. Ik knik.

"Louis? Je hebt toch niks met Liam?" fronst hij. Ik kijk hem gelijk aan.

"Nee, tuurlijk niet!" zeg ik snel.

Hij zucht. "Sorry, ik maak me gewoon druk om niks" ik glimlach.

"Je bent gewoon zo mooi, in mijn ogen wilt iedereen je" zijn wangen zijn rood gekleurd.

"Aww, je bloost" zeg ik als ik mijn hand op zijn wang leg. Waarom doen we dit? De laatste keer dat ik het checkte was het uit.

"Harry, je hebt me echt gebroken en nu doe je weer of er niks gebeurd is"

"Ik weet het" zucht hij.

Ik sta op. "Ik heb tijd nodig" zeg ik dan.

Harry fronst. "Hoe bedoel je 'tijd'?" hij gaat tegenover me staan.

"Ik moet hier even weg zijn" hij kijkt naar beneden.

"Weg van mij?" vraagt hij zacht terwijl hij naar zijn schoenen kijkt.

"Ik heb gewoon even tijd nodig Harry, weg van jou ja" hij kijkt weer op.

"Oke, als jij dat wilt.. waar wil je naartoe dan?" daar heb ik eigenlijk nog niet over nagedacht. Ik heb niemand waar ik naartoe kan. Al mijn familie woont heel ver weg, degene waar ik dan nog het beste naartoe kan is Liam..

"Liam?" stel ik voor, hij gromt.

"Nee, iedereen behalve Liam" zegt hij kortaf.

"Harry, ik kan het beste naar hem toe. Ik kan verder naar niemand toe. Hij is nog de beste keuze"

"Opa, oma?" stelt hij voor.

"Te ver weg"

"Moeder?" ik slik en schud mijn hoofd.

Hij fronst. "Waarom niet?"

"Ze is er niet meer" zijn ogen worden groot.

"Het spijt me zo erg Lou, ik-" ik glimlach.

"Het geeft niet"

"Als je verder echt geen keuze hebt.." hij zucht diep.

"Ik vraag het zo wel" het blijft stil.

"Hoelang blijf je daar?" vraagt hij zacht.

"Zolang ik nodig heb" hij knikt.

-

Liam vond het goed en ik sta met mijn tassen voor de deur. Ik ken hem bijna niet, maar hij is de enige persoon waar ik naartoe kan op dit moment. Harry slaat zijn armen om me heen voor een laatste knuffel. Zijn ogen vullen zich met tranen. Ik houd nog steeds zoveel van hem, maar ik moet even weg van hem gaan. Ik moet nadenken over wat ik wil. Ik zucht en pak mijn tassen van de grond. Meerdere tranen rollen over onze wangen.

"Weet je nog? Die ene keer dat ik zei dat ik je nooit meer liet gaan?" vraagt hij met een trillende stem.

"Sorry dat ik mijn belofte heb gebroken"