my new stepbrother // l s ✓

|034|

"The Fault In Our Stars, nu op DVD!" galmt de reclame door de kamer.

Serieus?!

-

Louis.

Tuurlijk mis ik Harry, sinds ik weg ben weet ik pas echt wat iemand missen is. Maar ik heb gewoon even tijd nodig. Tijd om na te denken, over onze relatie maar ook meer. Er is gewoon veel gebeurd.

"Louis? Gaat het?" ik kijk om en knik.

"Je zit zo voor je uit te staren" glimlacht hij.

"Liam, hoe voelt het als je hart gebroken is?" hij haalt zijn schouders op. Ik wil gewoon weten of ik er één heb. Gewoon.. voor de zekerheid.

"Pijn, heel veel pijn. Je wilt bij diegene zijn maar het kan niet. Het mag niet" ik knik.

"Heb je dat nu?" vraag ik voorzichtig.

"Een soort van" fronst hij. "Het is een jongen, ja ik kan het zelf ook niet geloven. Maar toen ik hem zag.. ik weet het niet, volgens mij ben ik verliefd. Maar ik wil niet op jongens vallen weet je.. en hij heeft een knipperlicht relatie met een andere jongen en ik wil er voor hem zijn, en als ik het vertel ben ik bang dat ik onze vriendschap verpest" hij zucht.

"Ik weet echt niet wat ik moet doen" ik knik begrijpelijk.

"Misschien moet je maar gewoon op hem afstappen" hij kijkt omhoog.

"Dat kan niet" zucht hij.

"Waarom niet?" iedereen kan toch op iemand afstappen?

"Want jij bent die persoon"

Harry.

Ik ben de hele dag door aan het huilen, ik kan het niet stoppen. Het gaat vanzelf. Waarom kunnen mijn tranen nooit op zijn? Ik ben gewoon misselijk van het huilen. Ik veeg mijn tranen ruw weg en pak mijn telefoon.

Ik ga gewoon naar Lillian toe, het is iemand. Misschien kan ik mijn verhaal bij haar kwijt. Ik ben iniedergeval niet meer alleen.

-

Ik klop op haar deur. Ze doet gelijk open en glimlacht als ze me ziet.

"Kom binnen" glimlacht ze.

"Waar is 'hij'?" ze grinnikt.

"Hij is er vandaag niet, maak je niet druk" ik knik en loop naar binnen.

Ik ga op de bank zitten. "Jij maakt het jezelf wel erg snel comfortabel he?" ik haal mijn schouders op.

"Trouwens, je ziet er niet uit"

"Nou, dankjewel" mompel ik.

"Nee, echt, ben je ziek?" vraagt ze waarna ze naast me komt zitten.

"Relatieproblemen" zucht ik.

"Vertel" ik grinnik.

"Ik ken je amper, wil je dat ik gelijk heel mijn levensverhaal aan je vertel?" ze lacht.

"Gewoon je 'relatieproblemen', het lucht op, echt" ik zucht diep.

"Oke dan" mompel ik. Ik vertel haar heel het verhaal tot in de details, nouja sommige laat ik weg, die gaan haar ook niks aan. Ze kijkt me de hele tijd geïnteresseerd aan zonder me te onderbreken. Zelfs als ik verteld had dat het een jongen is vertrok haar gezicht niet. Als ik klaar ben valt er echt een last van mijn schouders. Dat ik dit niet eerder aan iemand heb verteld.

"Ik denk dat je hem die tijd gewoon moet geven"

"Ja, ik weet het maar het is zo moeilijk, ik wil gewoon weer bij hem zijn" ze knikt begrijpend.

"Ik snap het, maar als je hem genoeg tijd geeft kun je daarna zorgen dat hij ziet dat je echt je best voor hem doet en dat je echt van hem houdt" ik knik.

"Dankjewel"

-

WTF LIAM, GROTE TWIST EN SHIT. 😂