my new stepbrother // l s ✓

Epiloog

Louis.

We stappen de auto uit. Ik knijp in zijn hand voor we de kerk binnenlopen. "Vind je het eng?" ik knik.

We lopen naar de kist toe. Ik schrik en verberg mijn hoofd in Harry's nek als ik hem zie liggen, bleek en in pak.

"Ssh" fluistert Harry, hij zet zijn kin op mijn hoofd en wrijft zachtjes met zijn hand over mijn rug.

"Wil je hem nog zien?" ik schud mijn hoofd.

"Het is wel de laatste keer dat je hem te zien krijgt, misschien krijg je er later spijt van als je nu geen afscheid neemt" ik knik en loop twijfelend weer terug.

Er loopt een traan over mijn wang, ik geef mijn vader een zachte kus op zijn voorhoofd. "Doei papa" Harry knikt.

"Goedzo, ik ben trots op je" glimlacht hij.

"K-Kunnen we ergens g-gaan zitten?" snik ik.

Hij knikt waarna we op de voorste bank gaan zitten. Ze doen de kist dicht terwijl de zaal volloopt met oude vrienden, oude collega's, familie en kennissen van hem.

"Wil je nog wat zeggen zo? Voor de zaal?" vraagt Harry.

Ik schud mijn hoofd. "Dan g-ga ik a-alleen m-maar huilen en dan s-schaam ik me" hij knikt begrijpelijk.

"Je moet het zelf weten, ik sta achter je keuze, maakt niet uit wat je kiest" ik glimlach zwak.

"D-dankje, ik houd z-zoveel van je" zeg ik terwijl ik mijn hoofd tegen zijn schouder aanleg.

Hij glimlacht. "Ik ook van jou"

-

Harry.

De begrafenis is afgelopen en Louis kan niet stoppen met huilen. Zijn vader én zijn moeder, waarom? Hij verdient dit niet verdomme.

We stappen de auto uit en lopen het huis binnen. Ik geef hem nog een stevige knuffel. "Heb je wat nodig? Kan ik wat voor je doen?" vraag ik zacht.

Hij schud zijn hoofd. "Z-zolang j-je bij me blijft i-is het goed" ik glimlach en neem hem op mijn schoot.

"M-mag ik m-misschien wat meer van j-je vader weten?" ik grom maar hij is nu te kwetsbaar om boos op te worden en hij heeft het recht om te weten waarom ik zo vaak tegen hem ben uitgevallen.

"H-het hoeft niet?" zegt hij zacht als hij me ziet staren.

"Nee, nee het is goed" hij knikt en kijkt me afwachtend aan.

"Nou, zoals ik je dus al had verteld.. hij heeft mijn moeder achtergelaten voor iemand anders, en niet zomaar iemand anders.. maar een man. Hij had al iets met die man toen hij nog in een relatie met mijn moeder zat" ik slik.

"Ik heb uitgevonden dat hij vreemdging, ik was nog maar 8 Louis" ik voel een traan over mijn wang rollen.

Hij zucht en veegt mijn traan weg. "Sorry" fluistert hij.

"Het is niet jouw schuld.." hij verbergt zijn hoofd weer in mijn nek.

"Ga maar slapen, het is een zware dag voor je geweest" hij knikt en na een tijdje voel ik hem al in slaap vallen.

Ik wil net naar de wc lopen als ik de bel hoor gaan. Serieus?

Ik trek de deur open. Luke stormt gelijk naar binnen. "Wacht, Louis slaapt" als ik de woonkamer binnenkom zit hij al rechtop op de bank.

"Louis, ik moet je wat vertellen" ik geef Luke een waarschuwende blik maar hij gaat toch met een grijns door.

"Harry en ik hadden elkaar bijna genomen" mijn mond valt open, klootzak.

"Maarja, we werden onderbroken dus het kwam er net niet van maar als dat niet was gebeurd da-"

"MIJN HUIS UIT GODVERDOMME" Luke grijnst.

"Oke, toedeloe!" hij zwaait waarna ik de deur dicht hoor klappen.

"I-is het echt waar?" ik haal mijn schouders op.

"Het is niet gebeurd, we werden inderdaad onderbroken en het was in een periode waarin het wat slechter ging tussen ons" hij knikt.

"Het geeft niet, ik heb Liam ook gezoend" ik glimlach breed.

"Dus je vergeeft me?" hij knikt.

"Maar doe het alsjeblieft niet opnieuw" ik schud hevig mijn hoofd en knuffel hem.

"Dankje Lou" hij glimlacht zwak en knuffelt me terug.

Ik geef hem een zoen. "Ik houd van je"

"Ik ook van jou"

T H E E N D