my new stepbrother // l s ✓

|059|

"Wie was d-" Louis stopt zijn zin als hij mijn moeder ziet staan.

"Ze wil ons spreken"

-

Harry.

Louis gaat op mijn schoot zitten en legt zijn hoofd op mijn borst.

Ze gaat op een stoel zitten en legt haar handen in haar schoot. "Duss.." zegt ze ongemakkelijk.

"Jullie weten dat hij dood is?" vraagt ze.

"Serieus, je weet dat hij het uitgevonden heeft he?!" vraag ik wijzend naar Louis.

Ze knikt langzaam. "Ik moest het gewoon even zeker weten"

Louis legt zijn hoofd in mijn nekholte. "Harry, ik wil dit niet" fluistert hij. Ik knik en houd hem steviger vast.

"Wat is je punt?" sis ik.

"Nou.. ik wilde even zeggen dat het eigenlijk jullie schuld is dat hij dood is" ik vergroot mijn ogen, zei ze dat nou serieus?

"What the fuck?" ze haalt haar wenkbrauwen op.

"Door jullie had hij veel stress, door die stress ging hij aan de drank en al dat spul en door mede de drank is hij overleden" ik grom.

"Je kunt ons de schuld hier niet van geven! Wie denk je wel niet dat je bent?" als ze hier alleen maar komt om ons de schuld te geven kan ze oprotten.

"Ik zei toch dat Louis het al moeilijk heeft?! Het is zijn vader dringt het wel helemaal tot je door?! Nu laat je hem ook nog schuldig voelen??" ik wijs naar de deur.

"Eruit!' ze rolt haar ogen.

"Ik zei eruit!!!" ze staat eindelijk op en loopt naar de deur.

"Ik dacht al dat je niks veranderd was" mompelt ze nog voordat ze de deur dichtgooit.

Louis kijkt met betraande ogen naar me op. "Is het echt onze schuld?" ik schud mijn hoofd.

"Nee, totaal niet! Echt niet baby" hij knikt waarna hij zijn hoofd weer teruglegt in mijn nek. Ik wrijf over zijn rug tot hij een beetje gekalmeerd is.

"Ik houd van je"

"Ik ook van jou Lou" er word voor de zoveelste keer aangebeld. Ik trek de deur open en zie Michael staan. Godverdomme, ik ga die deuropening echt dichtmetselen, er blijven alleen maar kutmensen komen.

"Waarom kom je weer?" hij bijt op zijn lip.

"Zou ik hier mogen.. blijven?" hij krabt aan zijn nek.

Ik frons. "Hoezo?"

"Ik ben uit huis gezet, ik wilde het eigenlijk eerder zeggen maar om eerst Louis' been open te halen en daarna te vragen of ik hier mocht blijven vond ik ook raar" hij kijkt op.

"Ja je mag blijven, als je normaal doet tegenover Louis" hij knikt.

Ik loop met hem de woonkamer in. Louis kijkt geschrokken van mij naar Michael, ik geef hem een geruststellend knikje.

"Hij blijft hier voorlopig even, als je het goed vind?" Louis knikt.

"Waar kan ik slapen?"

"Volg me maar" ik loop naar boven en scan de kamers af. Richards kamer.. Logeerkamer mag denk ik ook niet van Louis.. Louis' kamer..

"Op de bank?" stel ik voor. Hij knikt.

"Thnx"

Ik glimlach. "Kom" hij knikt en loopt weer mee naar beneden.

"Ik ga even eten maken" roep ik als ik naar de keuken loop.

Louis.

Michael komt naast me zitten. Ik speel zenuwachtig met mijn vingers. "L-lekker weertje hè?" vraag ik zacht om de ongemakkelijke stilte te verbreken.

Hij grinnikt. "Geweldig weertje"

"Luister, ik wil een deal maken" ik kijk verschrikt op.

"Jij doet heel hatelijk tegenover Harry-"

"Nee niet weer, alsjeblieft. Ik houd van hem, i-ik kan dit niet" er rolt een traan over mijn wang, Harry is de enige die ik nog heb, waarom wilt Michael ons de hele tijd uit elkaar halen?

"Dan doe ik het voor je"

"Nee, alsjeblieft ik doe er alles voor" hij grijnst.

Hij legt zijn hand op mijn been. "Alles?" fluistert hij.

"N-nee, stop"

"Dat dacht ik al, als je me mijn deal nu even af laat maken"

"Je gaat het doen, anders.." hij drukt zijn vinger op mijn wond, ik piep.

"N-nee" stotter ik waarna ik naar Harry ren. Ik leg mijn armen langs achter om hem heen  en druk mijn hoofd tegen zijn rug.

Hij grinnikt en draait zich om. "Ik schrok me- Lou, wat is er?" ik haal trillerig adem.

"Stuur Michael weg, alsjeblieft" hij fronst.

"Wat heeft hij gedaan?" ik schud mijn hoofd.

"Hij wilde weer dat ik ging doen alsof ik je haatte, maar dat kan ik niet w-want ik houd van j-je e-en-" verder kom ik niet omdat ik in huilen uitbarst, ik heb gewoon zoveel aan mijn hoofd.

"Ik ga er naartoe" ik volg hem naar de woonkamer.

"Michael? What the fuck heb je gedaan!" hij kijkt vragend op.

"Niks? Wat bedoel je?" hij wijst naar mij.

"Wat is er?" Harry gromt.

"Ik ben klaar met je spelletjes! Ik liet je hier al blijven en je maakt er gewoon misbruik van! Flikker op!" Michael zucht en loopt het huis uit zonder nog een woord te zeggen.

"Er komt niemand meer binnen, het blijft gewoon ons oke? Niemand gaat je meer pijn doen" ik knik.

"Kom, het eten is klaar" ik knik en volg hem naar de eettafel.