my new stepbrother // l s ✓

|044|

"Help me gewoon even, hij heeft pijn" Harry zucht diep.

"Hij verdient het"

-

Harry.

Hij probeert nog een tijdje Liam op te tillen maar het lukt hem niet.

"Harry, dit kun je op zijn minst wel doen nadat je hem zoveel pijn hebt gedaan" ik lach.

"Hij zoende je Louis! Dringt het wel helemaal tot je door?!" als ik er aan denk word ik alweer pissig.

"Doe het voor mij?" ik zucht.

"Oke dan, maar alleen voor jou" hij knikt en glimlacht.

Ik pak hem in één beweging op en leg hem boven op zijn bed. "Dankjewel Haz" glimlacht Louis als ik weer beneden ben.

"Mhm" hij blijft me aanstaren.

"Harry, gaat het?" vraagt hij voorzichtig.

"Ja, het gaat fucking geweldig! Ik zag je alleen maar zoenen met Liam!!!" schreeuw ik, hij deinst achteruit.

"Godver, sorry, jij kan er ook niks aan doen" ik zucht en laat me op de bank neerzakken.

"Sorry" zegt hij zacht.

"Louis, stop met jezelf altijd te verontschuldigen. Je kon er niks aan doen en dat weet ik, oke?" hij knikt waarna hij naar zijn schoenen kijkt.

Er word weer aangebeld en ik loop naar de voordeur. Ik trek de deur open en zie mijn moeder staan. Godverdomme, waarom kan er nou nooit eens iets makkelijk gaan.

"Harry, waarom ligt hij voor de deur?" ze wijst naar de dronken man die op de grond ligt wat ik mijn vader moet noemen.

"Het maakt niet uit, waarom ben je hier?" haar ogen keren zich weg van hem en ze loopt naar binnen.

"Moet je hem niet binnenlaten?" ik schud mijn hoofd.

"Hij had Louis bijna in elkaar geslagen" ze vergroot haar ogen.

"Wow, nou.. is Louis hier ook?" ik knik, ze loopt naar de huiskamer en gaat op de bank zitten.

"Ik wilde het eigenlijk samen met Richard doen maar aangezien hij slaapt of weet ik veel wat hij aan het doen is doe ik het zelf maar" Louis en ik kijken even vragend naar elkaar.

"We zijn uit elkaar" zegt ze, ergens doet het me pijn voor haar maar zelf boeit het me echt geen ene fuck. Voor Louis lijkt dat anders te zijn.

"Komt het door ons?" fronst hij.

Ze haalt haar schouders op. "Ik weet het niet, hij is wel echt veranderd nadat het is gebeurd, we hebben nog een paar keer gepraat maar eigenlijk liep het alleen maar uit tot naar elkaar schreeuwen" Louis knikt.

Ik ga naast hem zitten en leg mijn arm om hem heen. "Gaat het?" fluister ik. Hij haalt zijn schouders op.

"Ik haat mijn leven" zucht hij. "Hey, Lou, zeg dat niet. Alles komt goed oke, al het drama moet wel een keer stoppen" ik wrijf over zijn rug.

"En jij mag het wel vinden?" ik frons. "Je poster" ik zucht.

"Sinds ik jou heb ontmoet is het leven veel mooier geworden, die poster geld helemaal niet meer" glimlach ik. Zijn lippen krullen op en hij kijkt me aan.

"Ik houd van je Haz"

"Ik ook van jou babe"

Mijn moeder schraapt haar keel waarna ze ons ongemakkelijk aankijkt. "En eigenlijk wilde ik nog wat zeggen"

We kijken allebei op naar haar. "We willen dat jullie elkaar niet meer zien" Louis kijkt me aan terwijl zijn ogen beginnen te wateren.

"Waarom?" sis ik.

"Ik en Richard willen allebei verder met het leven als gezin en daarbij hebben jullie dit alles kapot gemaakt dus dan moet je het er ook wel voor over hebben" Louis klemt mijn shirt in zijn handen.

"Nee, nee, nee" hij blijft het woord fluisterend herhalen.

"Dat kun je niet menen" zeg ik, ze knikt.

"Harry, ik wil je niet kwijt, niet weer" fluistert hij. Ik sla mijn armen om hem heen en hij drukt zijn neus in mijn nek.

"Je raakt me niet kwijt, wat ze ook zeggen" hij snikt zacht.

"Ssh, we komen er wel doorheen. We komen er altijd doorheen" ik kijk mijn moeder kwaad aan.

"Waarom doe je dit? Ik ben veranderd sinds ik hem heb ontmoet mam, hij heeft niemand meer als hij mij kwijtraakt. We houden zoveel van elkaar, je snapt het niet" een traan rolt over mijn wang.

"Louis, pak je koffer in. Je gaat terug naar je vaders huis"