Έρωτας στους στίχους... [H.S. & X❤O]

~Κεφάλαιο 26ο~

3 βδομάδες μετά

«Μαμά πρέπει να φύγω! Άσε με, θα με σκάσεις!» με άφησε από την αγκαλιά της και με κοιτούσε με βουρκωμένα μάτια.

«Δεν θέλω να φύγεις παιδί μου! Πότε θα ξαναέρθεις;»

«Όσο πιο σύντομα μπορώ μαμά μου! Στο υπόσχομαι!» την αγκάλιασα άλλη μια φορά και επιβιβάστηκα στο αεροπλάνο μου.

Το ταξίδι της επιστροφής δεν είμαι σίγουρη ότι το περίμενα με ανυπομονησία. Παρά το γεγονός ότι βρίσκομαι μόνο δύο εβδομάδες στην Ελλάδα, είχα ξαναβρεί τη παλιά μου ζωή, με τους γονείς μου και τις αγαπημένες μου φίλες. Πηγαίναμε στα στέκια που συνηθίζαμε να περνάμε τα ατέλειωτα ξενύχτια μας, μέναμε ξύπνιες μέχρι αργά το πρωί συζητώντας. Το μόνο που είχε αλλάξει ήταν οι θαυμαστές που με ακολουθούσαν σε όλες τις εξωτερικές μου κινήσεις. Ζητούσαν αυτόγραφα, φωτογραφίες και δεν σταματούσαν να μου δίνουν δώρα για τα αγόρια. Τόσο γενναιόδωρα και γλυκά άτομα που θα μπορούσα να τους λέω πόσο πολύ τους αγαπώ και τους ευχαριστώ για όση ώρα χρειαζόταν μέχρι να είμαι σίγουρη ότι το ξέρουν και το θεωρούν δεδομένο μετά από όλα αυτά που έχουν κάνει για εμάς.

Οι εβδομάδες κύλησαν ήσυχα με μοναδική παρέα τους γονείς μου και τις φίλες μου. Δεν χρειαζόμουν παραπάνω άτομα για να περάσω καλά αυτές τις διακοπές μου. Η μαμά μου γλίτωσε το εγκεφαλικό εξαιτίας του τατουάζ μου. Το αποδέχτηκε φυσικά, αλλά δεν σταμάτησε να μου υπενθυμίζει ότι έκανα λάθος και ότι θα το μετανιώσω, κάτι το οποίο από τη δική μου μεριά δεν πρόκειται να γίνει. Οι παπαράτσι δεν σταμάτησαν να με ακολουθούν σε όλες μου τις βόλτες, τόσο έλληνες όσο και διαφορετικής εθνικότητας. Μου είναι αδύνατο να πιστέψω ότι μερικοί άνθρωποι ενδιαφέρονται να γράψουν σε κάποιο περιοδικό ή να αναφέρουν στην εκπομπή τους το τι έκανα στις διακοπές μου στην Ελλάδα. Τι θα μπορούσα να κάνω δηλαδή;

Μου ήταν δύσκολο επίσης να επικοινωνώ με τα αγόρια στο Λονδίνο, αλλά ήταν εξίσου εύκολο να μαθαίνω νέα τους, αφού τα media έκαναν νομίζω σωστά τη δουλειά τους. Όπως αυτοί ενημερώνονταν για μένα, έτσι κι εγώ ενημερωνόμουν γι' αυτούς. Ο Χάρρυ βγήκε με την Κρίστι, πήγαν για φαγητό κάτι το οποίο δεν μπορώ να πω ότι αποτέλεσε έκπληξη για εμένα. Οι διακοπές και οι συζητήσεις μου με τα κορίτσια με βοήθησαν να το αποδεχτώ και να μην ασχοληθώ άλλο με την αντιπάθεια που μου έχει η Κρίστι. Τα συναισθήματα βέβαια είναι αμοιβαία, αλλά δεν θα επιτρέψω ξανά να ενοχλήσει αυτή, την δική μου ψυχική ησυχία.