Έρωτας στους στίχους... [H.S. & X❤O]

~Κεφάλαιο 34ο~

Περπάτησα προς τα παιδιά και άπλωσα τη πετσέτα μου στην απαλή και ζεστή άμμο της παραλίας. Ο Χάρρυ και ο Λούις ήταν ήδη μέσα στη θάλασσα, ο Λίαμ μιλούσε στο κινητό του, ο Νάιλ και η Κάθριν επίσης μέσα στη θάλασσα οι δυο τους και εγώ με τη Λίνα και την Ειρήνη καθίσαμε στις πετσέτες μας κάτω από τον ήλιο. Έχω πολύ καιρό να χαλαρώσω έτσι, ακόμα και η ζέστη συνδυάζεται τέλεια με τη δροσιά που αποπνέει η καταγάλανη θάλασσα. Το κύμα της κάθε λίγο και λιγάκι έσκαγε στην άκρη της άμμου υπενθυμίζοντας μία από τις πιο όμορφες εποχές του χρόνου.

«Θα βγάλεις το φόρεμα;» με ρώτησε η Λίνα.

«Σε λίγο!» της απάντησα ήρεμα συνεχίζοντας να απολαμβάνω τον ήλιο που έλουζε όλη την παραλία.

«Δώρα βγαλ' το!» έγνεψα αρνητικά επιμένοντας. «Θα σε ρίξω μέσα ση θάλασσα με αυτό, μόνο και μόνο για να το βγάλεις!»

«Όταν δεν φοράω έξω, μου λες να βάζω φόρεμα και τώρα που φοράω σε ενοχλεί;» τη ρώτησα ειρωνικά.

«Ναι γιατί εδώ είναι παραλία και ο κόσμος φοράει μαγιό!»

«Φοράω μαγιό!» συνέχισα κάνοντας σαν μικρό παιδί.

Έχω ένα θέμα με το σώμα μου, δεν μου ήταν ποτέ εύκολο να κυκλοφορώ στις παραλίες με αυτοπεποίθηση. Είναι σίγουρα μία ανώριμη συμπεριφορά, ειδικά από ένα άτομο που δεν το ενδιαφέρει τι θα πει ο κόσμος. Κι όμως πρόκειται για κάτι δικό μου, κάτι που δυσκολεύομαι να αντιμετωπίσω. Μερικοί το λένε κόμπλεξ, άλλοι το λένε ανασφάλεια. Δεν ξέρω πως θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω, όμως οι φίλες μου το λένε παραίσθηση. Ίσως να έχουν δίκιο, διότι η γυμναστική βρίσκεται στο πρόγραμμά μας τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα. Όπως και να 'χει χρειάζομαι λίγο παραπάνω χρόνο, τουλάχιστον για την αρχή.

«Εμείς πάμε να βουτήξουμε. Έλα κι εσύ, μην αργήσεις!» μου είπε η Ειρήνη και κατευθύνθηκαν προς τη θάλασσα.

Μετά ακολούθησε και ο Λίαμ μαζί τους. Τον έβλεπα με τη Λίνα που πείραζαν ο ένας τον άλλον όποτε έβρισκαν ευκαιρία. Θα ήταν όμορφο ζευγάρι, σαν τη Κάθριν με τον Νάιλ, αλλά η απόσταση είναι μεγάλη. Δεν θα ήθελα να βρίσκομαι σε αυτή τη κατάσταση. Γενικά πιστεύω δεν πρέπει η αγάπη να είναι απαγορευμένη. Η αγάπη υποτίθεται ότι είναι το πιο όμορφο πράγμα στη ζωή, δεν μπορούν να την απαγορεύουν και να μην σε αφήνουν να αγαπάς. Στη προκειμένη περίπτωση μπορεί να μην την εμποδίζει κάποιο άτομο, αλλά όταν αυτό το ρόλο τον κατέχει η απόσταση, τότε όλα αλλάζουν.