Έρωτας στους στίχους... [H.S. & X❤O]

~Κεφάλαιο 54ο~

Μετά από αρκετά λεπτά διαδρομής φτάσαμε στο στάδιο. Είχε τόσο πολύ κόσμο, μετά βίας βρήκαμε να παρκάρουμε. Φτάσαμε στην είσοδο, και με πολύ υπομονή δείξαμε τις προσκλήσεις με τις ταυτότητές μας και μας οδήγησαν μπροστά στη σκηνή. Όπως ήταν αναμενόμενο τα περισσότερα άτομα που είχαμε κοντά μας, μας ζητούσαν να βγούμε φωτογραφίες. Ήταν μια ευχάριστη ασχολία καθώς περιμέναμε τον Μάρτιν να βγει. Μερικά λεπτά αργότερα, τα φώτα έσβησαν και στην υπερυψωμένη κονσόλα στο κέντρο αναγράφηκε το όνομα του Dj. Φωνές και ουρλιαχτά χτύπησαν τα αφτιά μου. Είχα τόσο πολύ καιρό να βρεθώ στη θέση του κοινού, συνήθως βρισκόμουν στη σκηνή. Ο Μάρτιν ανέβηκε στη κονσόλα και μετά από μερικά λόγια που είπε άρχισε να παίζει μουσική. Με τη πρώτη νότα ο κόσμος άρχισε να χορεύει και δεν άργησα να κουνήσω κι εγώ το σώμα μου στο ρυθμό του. Οι μπράβοι μπροστά μοίραζαν μπουκάλια από μπύρες στο κοινό κάτι πολύ πρωτότυπο για μένα, αλλά δεν αρνήθηκα να πιω. Το χρειαζόμουν το αλκοόλ αυτή τη στιγμή.

Οι ώρες περνούσαν και δεν σταματήσαμε να χορεύουμε και να πίνουμε. Η Κάθριν με τον Νάιλ ήταν αρκετά απασχολημένοι, όπως και μερικά ακόμα ζευγάρια τριγύρω, αλλά δεν με εμπόδισαν να συνεχίσω να χορεύω και να περνάω καλά με το υπόλοιπο κοινό. Ζαλιζόμουν τόσο πολύ που είχα ξεχάσει ό,τι με απασχολούσε. Χόρευα με διάφορα άτομα, επίσης μεθυσμένα και παθιασμένα με τη μουσική του Μάρτιν. Τραβούσαν βίντεο στρέφοντας τη κάμερα για να βρίσκομαι κι εγώ στο πλάνο. Φωνάζαμε, πίναμε, κάναμε διάφορες γκριμάτσες στη κάμερα και ύστερα γελούσαμε σαν να ήμασταν φίλοι που βγήκαν να διασκεδάσουν. Κάποια στιγμή έβγαλα το μπουφάν και το κρέμασα στα κάγκελα μπροστά, είχε αφόρητη ζέστη με τόσα ιδρωμένα κορμιά γύρω μας. Ο Μάρτιν έκανε απίστευτο σόου, ήξερε να κρατάει το κοινό σε εγρήγορση και να τους φτιάχνει με το ρυθμό της μουσικής του. Είχα πιει τόσο πολύ που δεν ήξερα τι έκανα, το σώμα μου δεν σταματούσε να κουνιέται και το μυαλό μου να μην σκέφτεται τίποτα και κανέναν άλλον.

«Δώρα, είσαι καλά;» η Κάθριν φώναξε στο αφτί μου και ξέσπασα σε γέλια. Το ξαφνιασμένο βλέμμα της μου έδειξε ότι δεν ήταν φυσιολογικό, αλλά παρ' όλα αυτά δεν σταματούσα να γελάω.

«Είμαι τέλεια!» κατάφερα και είπα μέσα από τα γέλια μου, ενώ μετά άρχισα πάλι να φωνάζω μαζί με τη παρέα δίπλα μας.

Χωρίς να τους δίνω άλλο σημασία συνέχισα να χορεύω, όταν ο Μάρτιν σταμάτησε τη μουσική. Πολλοί ήχοι απογοήτευσης ακούστηκαν από το κοινό μαζί τους και η δική μου φωνή. Ο Μάρτιν στάθηκε στο μικρό κενό που χώριζε τη σκηνή με τη κονσόλα του και ξεκίνησε να μιλάει στο μικρόφωνο.