I'm bad so?? (#FBC2017)

{44}

~Μαριάννα
Η πόρτα άνοιξε και μέσα μπήκε η Νατασα.

"Μείνε εκεί που είσαι" της είπα αμέσως.

"Όχι έρχομαι σε εσένα" μου είπε και ήρθε κοντά μου.

Όταν την έβλεπα άλλαζε το πρόσωπο της μια το δικό της, μια του Ακή.

"Μαριάννα μου σε παρακαλώ μιλά μου" είπε και ήταν έτοιμη να αγγίξει το μάγουλο μου, δεν το αξίζω αυτό, απομακρύνθηκα.

"Άσε με Νατάσα εσυ δεν ξέρεις τι περνάω" της είπα και άρχισα να κλαίω.

"Αγάπη μου ξέρω" μου είπε γλυκά.

"Όχι δεν ξέρεις, δεν ξέρεις πως είναι να σε βιάζουν και να μην μπορείς να κουνήσεις ούτε το μικρό σου δαχτυλάκι, δεν ξέρεις πως είναι να αγαπάς κάποιον και να σε πληγώνει πολύ, δεν ξέρεις πως είναι να μην μπορείς να κάνεις παιδιά. ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΦΥΓΕ" φώναξα και ξέσπασα περισσότερο. Την ειδα πως ήταν και αυτή έκλαιγε πολύ.

"Μαριάννα μου σε παρακαλώ άκουσε με" έλεγε μέσα από τα αναφληκτά της.

"Όχι φύγε" είπα σιγανά και ο επόμενος ήχος που άκουσα ήταν σαν κάτι να πέφτει. Όταν άνοιξα τα μάτια μου είδα την Νατασα στο πάτωμα αυτό με έκανε να βγάλω μια τσιρίδα που μέσα μπήκαν, ο Αντώνης, ο Άρης, ο γιατρός και ο Βύρωνας.

"Γαμώτο Μαριάννα τι στον πούτσο;;" ρώτησε άγρια ο Αντώνης, αυτό είναι που με έκανε να νιώσω χειρότερα.

"Δεν μπορείς να κρατήσεις το γαμημένο στοματάκι σου κλειστό για λίγο ξέρεις πως μια εγκυμονούσα λιποθυμάει συνήθως όταν νιώθει ψυχολογικά μπερδεμένη" είπε άγρια.

"Κύριε σας παρακαλώ ηρεμήστε" είπε ο γιατρός.

"ΕΞΩ" ούρλιαξα και άρχισα να κουνιέμαι σαν νευρόσπαστο στο κρεβάτι. Τους πήρε όλους έξω και άρχισα να κλαίω πιο πολύ με λυγμούς.

Flashback
Είπαμε με τον Άρη σήμερα να κάνουμε την εργασία για την πληροφορική, αυτό δηλαδή κάνουμε αυτή την στιγμή.

"Κουράστηκα" είπα και ξάπλωσα στο κρεβάτι.

"Ελα να σε ξεκουράσω" είπε και βρέθηκε από πάνω μου.

"Άρη τι κάνεις;;" ρώτησα με τρεμάμενη φωνή.

"Αυτό που θέλω" είπε και ένωσε τα χείλη μας. Γαμώτο γιατί πάλι αυτές οι πεταλούδες, το έχω παραδεχτεί πια στον εαυτό μου ότι μου αρέσει, αλλά δεν νομίζω να του αρέσω και εκείνου, μάλλον το κάνει γιατί θέλει να κάνει κατί.