~Μαριάννα
Δεν το πιστεύω πότε πέρασε ο καιρός και σήμερα έχω γεννέθλια. Ακόμα ετοιμάζομαι για να παω στην τραπεζαρία, αφού είναι Κυριακή δεν έχω μάθημα.Ντύθηκα αρκετά απλά και βγήκα από το δωμάτιο.
Η ζακέτα είναι του Άρη αλλά του την έχω καβατζώσει, και το ξέρει.
Πήγα στην τραπεζαρία και εκεί ήταν μόνο τα κορίτσια, περίεργο κανονικά επειδή είναι τα γεννέθλια μου θα έπρεπε να είναι όλοι τους εδώ. Μόνο ένας χρόνος έμεινε και θα είμαι πια 18.
"Καλημέρα" του είπα χαρούμενα και κάθισα στην καρέκλα μου.
"Μέρα" απάντησαν σύγχρονος.
"Τι έχετε;;" τις ρώτησα, παράξενο να μην μου λένε χρόνια πολλά, και η Χριστίνα είχε προχτές και όλοι της λέγαμε χρόνια πολλά, τώρα γιατί εμένα δεν μου λένε;;
"Τίποτα απλά νυστάζω" είπε η Χριστίνα.
"Γιατί;" να βλέπετε εγώ ενδιαφέρομαι για αυτές, και εκείνες ούτε ένα χρόνια πολλά για δείγμα.
"Εσύ;;" με ρώτησε η Μάγδα, καλά πλάκα μου κάνουν; δεν μου λένε χρόνια πολλά και θέλουν να μάθουν και τι έχω;; Θα φάνε πολύ ξύλο.
"Τίποτα παω να πάρω ένα σάντουιτς και έρχομαι" του είπα και άρχισα να πηγαίνω στον πάγκο.
Πήρα ένα μεγάλο σάντουιτς και ένα ποτήρι χυμό. Επέστρεψα στην θέση μου αλλά ήταν εκεί και τα αγόρια που ψιθύριζαν με τις άλλες κάτι και μόλις με είδαν σταμάτησαν να μιλάνε.
"Καλημέρα μωρό μου" είπε ο Άρης και πήγα κοντά του.
"Καλημέρα" είπα και με φίλησε ενώ με έβαλε να κάτσω στα πόδια του. Έφαγα μια μπουκιά από το σάντουιτς αφού χθες είχε την υπέροχη ιδέα να με ξεκάνει ο άλλος και δεν είχα φάει σχεδόν τίποτα.
"Λοιπόν τι νέα;;" ρώτησε ο Ιάσονας που ευτυχώς το έχει ξεπεράσει αρκετά, αλλά με δουλεύει τι τι νεα;; εδώ έχουμε γεννέθλια και δεν έχουμε ακούσει ένα χρόνια πολλά.
YOU ARE READING
I'm bad so?? (#FBC2017)
Teen FictionYeah, I wanted to play tough Thought I could do all just on my own But even Superwoman Sometimes needed Superman's soul Help me out of this hell Your love lifts me up like helium Your love lifts me up when I'm down down down When I've hit the ground...