Yeah, I wanted to play tough
Thought I could do all just on my own
But even Superwoman
Sometimes needed Superman's soul
Help me out of this hell
Your love lifts me up like helium
Your love lifts me up when I'm down down down
When I've hit the ground...
~Άρης Ξύπνησα και την είχα στην αγκαλιά μου, χθες κοιμηθήκαμε στα παιδιά. Δεν κάναμε τίποτα γιατί κανείς από τους δύο μας δεν είχε το κουράγιο. Απ' ότι μας είπε και ο Αντώνης σήμερα θα έρθει η γιαγιά να δει τον μικρό.
Την ένιωσα να κουνιέται και κατάλαβα ότι ξύπνησε.
"Καλημέρα" είπε και άνοιξε τα πανέμορφα μάτια της.
"Καλημέρα καρδιά μου" της είπα και της φίλησα το μέτωπο.
"Μωρό μου πάμε κάτω;;" ρώτησε και έβγαζε τις τσίμπλες της.
"Ότι θες αγάπη μου" είπα και άρχισε να σηκώνεται.
Κάτω μας περίμεναν τα παιδιά με ένα πρωινό ότι πρέπει. Είχε τοστ, αυγά με μπέικον, κρουασανάκια και κρέπες. Νιάμι.
Καθίσαμε δίπλα δίπλα και ο Αντώνης που ασχολιόταν με το κινητό του μου έστειλε μήνυμα.
*όλα εντάξει με το θέμα θα σου δείξω αργότερα τον χώρο* ευτηχώς που τον έχω και αυτόν να με βοηθάει με τις εκπλήξεις.
"Τι έγινε;;" ρώτησε η Μαριάννα παραξενεμένη.
"Τίποτα μωρό μου" είπα και της φίλησα το μάγουλο με αρκετό σάλιο κάτι που την έκανε να πάρει την μπλούζα μου και να σκουπιστεί. Φυσικά και γέλασα με την παιδιάστικη αντίδραση της.
"Ίου ρε Άρη" είπε και σούφρωσε τα χείλη της.
"Τα πεντάχρονα" ακούσαμε την Νατάσα που ζέσταινε το γαλατάκι του Ορέστη.
"Μαμά μην κάνεις έτσι" της είπα ειρωνικά και γελάσαμε. Ακούσαμε το κλάμα του Ορέστη και νομίζω είναι η σειρά μου να παω.
"Παω εγώ" δήλωσα και με κοίταξαν περίεργα. Εντάξει ρε παιδιά, σιγά τον ανιψιό μου είπα να παω να πάρω. Σηκώθηκα από την καρέκλα και άρχισα να κατευθύνομαι στο δωμάτιο του μικρού.
Ευτηχώς με ακούσαν και έκαναν το δωμάτιο όπως τους το είπα.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
