I'm bad so?? (#FBC2017)

{72}

~Μαριάννα
Βγήκε έξω ο γιατρός με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά.

"Γιατρέ τι συνέβει;;" ρώτησε ο Αντώνης και τινάχτηκα από την θέση μου.

"Είμαι στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσω ότι ο ασθενής ξύπνησε" είπε και ίσως ήταν η πιο χαρούμενη στιγμή της ζωής μου, αλλά μετά θυμίθηκα την ανευθυνότητα μου, "μπορείτε να τον επισκεφτείτε" συνέχισε και έφυγε.

"Μαριάννα μπες πρώτη" μου είπε η κυρία Τόνια και αυτό έκανα.

Μόλις μπήκα και είδα τα μάτια του ανοιχτά αμέσως ένιωσα υπέροχα.

"Μω-μωρό μου" τον άκουσα να λέει και πήγα κοντά του.

"Σσσς μην μιλάς δεν κάνει" είπα και άγκιξα το πρόσωπό του.

"Και όμως αγάπη μου θέλω να ξέρεις ότι δεν φταίς εσυ που έχασες το παιδί μας έτσι θα γινόταν έτσι και αλλιώς αφού δεν το ήξερες και δεν έτρωγες" είπε και δεν άντεξα πιο πολύ και τον φίλησα.

"Γαμώτο σε αγαπάω" είπα και άρχισα να κλαίω, ακόμα δεν ξέρω πως άντεξα τόσες μέρες χωρίς εκείνον.

"Εγώ ακόμα σου το κρατάω που έγινες κόκκαλο" είπε σαν να με μάλωνε.

"Μα δεν κατέβαινε τίποτα" είπα και έκανα γλυκά ματάκια. Ξαφνικά ένιωσα το στομάχι μου να κάνει ένα ήχο γουργουρίσματος.

"Τι ήταν αυτό;;" ρώτησε περίεργος.

"Το στομάχι μου" παραδέχτηκα και με κοίταξε άγρια.

"Θα πας και θα φας ΤΩΡΑ" φώναξε και έφυγα σαν κυνηγημένη.

"Τι συνέβει;;" ρώτησε η Άντα και με κοίταξε περίεργα.

"Μου είπε να παω να φαω" είπα και πήγα στο κυλικείο.

~Άντα
Αμάν αυτή η κοπέλα άμα της το λέμε εμείς να φάει, δεν τρώει, άμα της το λέει ο Άρης αμέσως. Μπορεί να είμαι μικρή αλλά και πάλι ξέρω πολλά πράγματα.

"Άντα, εεεε Άντα" με σκούντηξε ο Ιάσονας, τόση ώρα μου μιλούσε ή μου φαίνεται;;

"Τι είναι;;" ρώτησα αδιάφορα.

"Θα πείσεις την Μαριάννα να πάει μέχρι το σχολείο γιατί την βλέπω να μένει από απουσίες και μετά θα φάμε όλοι κράξιμο από τον Βύρωνα και τον Άρη;;" ρώτησε και του έγνεψα.

"Τώρα πάω" είπα και μου χάρισε το πιο αστραφτερό του χαμόγελο.

Φίλε το άτομο έχει χαμογελάρα.

Όπα Άντα συγκεντρώσου κοπέλα μου, είσαι ακόμα 1η λυκείου. Και τι έχουμε πει;; Εσύ καταστρέφεις καρδιές όπως σου κατέστρεψαν και εσένα.