I'm bad so?? (#FBC2017)

{57}

~Άρης
"Όχι" φώναξα αλλά πλέον ήταν πολύ αργά, ήταν μέσα στα αίματα λόγο εκείνου του τέρατος.

"Μωρό μου" είπα και πήγα κοντά της.

"Πολύ αργά είναι ήδη νεκρή" είπε διαβολικά φυσώντας το όπλο.

"Τέρας, μαλάκα" ούρλιαξα.

"Άχου το κάνει λες και του πήραμε το αρκουδάκι" είπε ειρωνικά και κάποια δάκρυ κύλισαν από τα μάτια μου, δεν πρόλαβα να της πω πόσο την αγαπάω.

"Τελευταία ευχή;;" ρώτησε με σηκωμένο φρύδι.

"Να ψωφίσεις στην φυλακή μαλάκα" είπα και μετά...

Ξύπνησα λουσμένος στον ιδρώτα, γαμώτο μου τι ήταν αυτό;;

"Μαλάκα ευτηχώς είναι καλά" είπε ο Ιάσονας και άφησε μια ανάσα.

"Φέρτε μου τώρα την Μαριάννα" φώναξα και με κοιτούσαν κάπως, "ΤΩΡΑ" είπα και ο Πάνος πήρε ένα τηλέφωνο.

"Έλα Μαριάννα... Σορρυ απλά το αγόρι μας από εδώ έπαθε κάτι... αααα το αυτί μου, είδε ένα εφιάλτη και σε θέλει εδώ... ωραία θα περιμένουμε" είπε και το έκλεισε.

Δεν μπορώ γαμώτο, την θέλω εδώ και τώρα, όχι να την κάνω δική μου, αλλά να κοιμηθώ με εκείνη στην αγκαλιά μου, να επιβαιβεωθώ ότι είναι καλά.

Άκουσα την πόρτα να χτυπάει και μόλις άνοιξε κατάλαβα ότι ήταν εκείνη από την μυρωδιά της.

"Άρη τι έγινε;;" ρώτησε λαχανιασμένη.

"Απλά έλα εδώ και θα σου πω" της απάντησα και άνοιξα τα χέρια μου. Ήρθε και ξαπλωσε στην αγκαλιά μου, ευτυχώς οι άλλοι είχαν φύγει.

"Ωραία τώρα πες μου" απαίτησε.

"Λοιπόν είδα εφιάλτη και ήταν ακόμα χειρότερος από συνήθως" απάντησα έτοιμος να κλάψω, αλλά δεν πρέπει, πρέπει να είμαι δυνατός για εκείνη.

"Μωρό μου κλάψε" είπε και με κοίταξε στα μάτια, μόλις το είπε το έκανα, άρχισα να κλαίω, ποιος να το έλεγε ότι ο Άρης Αντωνόπουλος θα έκλαιγε;;

"Ήταν απαίσιο" είπα και λύγισα μπροστά της.

"Ποιό θέλω να μου το περιγράψεις για να ξέρω" είπε και με έσφυξε πάνω της.

"Είδα ότι ήσουν μόνο εσύ, και ο μαλάκας σκότωσε εσένα" άρχισε να μου χαϊδεύει απαλά τα μαλλιά, γνωρίζει πόσο με ηρεμεί αυτό.

"Σσσς μωρό μου σημασία έχει ότι είμαι εδώ" μου έλεγε για να με καθησυχάσει.

"Το ξέρω αλλά φοβάμαι" της εξομολογήθηκα.