THE SISTERS AGONY [ COMPLETED ]

CHAPTER 20 " The twins in his life "

DAVE'S POV

Hindi ko lubos maisip, na ganito pala kahirap maghanap, na hanggang ngayon ay wala parin akong mahanap.

Ang kambal na naging parte na ng buhay ko noon.

Flashback

Nasa park ako ngayon kasama ang buong pamilya ko, family bonding kung baga.

Nakaupo ako ngayon sa may bench, at hinihintay ko ang mga magulang ko.

Sabi kasi nila ay makipagkita sila sila sa business friends nila  at malapit lang daw dito.

Dahil isa akong dakilang loner ay hindi na ako nag abalang sumama pa.

Maya maya pa ay may narinig akong tawa ng dalawang batang babae.

Hihihihi....

Ang cute ng tawa nila.

Kaya hinanap ko sila, at do'n ko nakita na kambal pala ito, ang cute talaga nilang tignan.

'Yung, kahit saang angulo mo sila tignan ay iisa lang ang makikita mo. Halos parehas sila, nakakalito nga e.

"Hello" bati nung isa, siguro mga tatlong taong gulang na sila.

Pero tinignan ko lamang ito.
'Yung isa kasi ay tahimik lang at hindi pala kibo.

Tama nga ako kahit pareho sila sa halos lahat, pero may pagkakaiba parin.

Lalo na pagdating sa ugali.

...........

Mula no'n ay naging magkaibigan na rin kami, nalaman ko rin na kilala pala ng mga magulang ko ang magulang nila.

Naging close rin kaming tatlo at parati rin kaming naglalaro.
Minsan pumupunta ako sa kanila, minsan naman ay sila ang pumupunta sa amin.

Nasanay na rin ako sa ganong setup.

Hanggang sa dumating ang araw na umalis sila do'n dahil magbabakasyon daw sila sa korea.

'Yung totoo ay sobra akong nalungkot no'n, pero hinihintay ko parin sila hanggang sa pagbalik.

Sabi kasi nila na babalik sila, pero hindi 'yon nangyari, to the point na lilipat na rin kami ng bahay.

At do'n ko na rin nakilala sina, Nathan at Mark. Sinabi ko sa kanila ang tungkol sa dalawa kong kaibigan na kambal.

Sabi rin nila, na gusto nila itong makita at makikilala. Kaya napagpasyahan naming hanapin ito ng sabay. Pag lumaki na kami .

End of flashback

................

So yon po ang nangyari.

Posible kaya na, nandito talaga ang kambal o coincidence lang.
Pero malakas ang kutob ko na nandito sila.

..........

Naglalakad ako ngayon sa hall way papuntang cafeteria. Habang nagsasoundtrip.

At...

"Aray/ouch..."ako at siya.

Naman oh, pagtingin ko sa nakabangga ko ay wait....Parang siya 'yung babaeng,binantayan ko sa clinic at parang hindi.

"Ano tutunganga kana lang?"bumalik ako sa ulirat ng magsalita siya.

"I'm sorry." Ako.

Did l...shit...first time ko ang magsorry, dapat nga siya 'yung magsorry at hindi ako.

Tss,.

Uniwan ko siya do'n, as if l care, kahit kahawig niya pa 'yung babaeng binantayan ko, pero alam kong hindi siya 'yon.