THE SISTERS AGONY [ COMPLETED ]

CHAPTER 41 " Saving them, from dead "

KEIRA'S POV

Tinungo namin ni Dave ang building ng mga first year, nang sa ganon ay masigurado namin na wala ng estudyante ang naka kalat.

Tahimik naming tinahak ang daan patungo sa building na iyon.

"Keira, I'm sorry" sabi ng kasama ko na ikinalingon ko naman.

"Sorry for what?" Tanong ko

"For being stupid, dahil hindi kita nakilala agad." Sabi niya.

Napangiti naman ako ng tipid, nang maalala ko ang una naming pagkikita. Ang STUPID na word ang binitawan niya noon ay siya namang kinain niya ngayon, na isa siyang STUPID.

"hmmmp, it's okay, atleast marunong ka ng mag sorry at alam mo na ngayon na ikaw ang stupid sa ating dalawa." sabi ko sa kanya.

Tahimik lamang ito at luminga linga sa paligid, at may naramdaman akong nakakakilabot na aura malapit sa kinaroroonan namin.

"Shit" mura ng katabi ko, at hinatak niya ako.

"The heck, what's your problem? Hinihila mo na lang ako ng basta basta." Bulyaw ko sa kanya, nakakainis e. Ang sakit ng paghila niya. Kanina lang nag sorry tapos ngayon, sinaktan niya naman ako. Tsss

"I- I just want you to see this" sabi niya na nabubulol? At tinuturo niya ang isang gilid.

Mga patay na estudyante ang nakita namin, sariwa pa ang dugo nito. At may nakita rin kaming nakatali ang leeg na sa tingin ko ay nag suicide ito. May mga saksak sa dibdib at kung ano ano pang karumal dumal na ginawang pagpaslang.

Pumasok kami sa isang room at chineck namin ito. Nakakasukang amoy ang sumalubong sa amin, hindi ko na yata mabilang kung ilang estudyante na ang napatay nila.

Kalat ang lamang loob ng mga ito na tila ay pinag pyestahan ng mga killer ang katawan ng mga estudyante.

" We need to go back now, dahil sa tingin ko ay wala ng natirang buhay pa rito" sabi ni Dave

Tama siya dahil wala akong naramdamang presensya ng taong buhay, kundi puro patay. Pero ayaw kong bumalik doon unless na mabawi ko na sina, Kiella at Kristine.

" Mauna kana, May dapat pa akong asikasuhin." Tugon ko

" No, sasama ako sayo ayaw kong mawala at malayo tayong muli." Aba't humuhugot pa ang loko. Takteng puso to parang may karera.

" Hindi na, kaya ko ito." Sabi ko.

Akmang aalis na ako ay hinatak niya muli ako, at niyakap ng mahigpit.

" Sasama ako" tanging sambit niya at naglakad , may magagawa pa ba ako? Hala sige.

Naglalakad kami ngayon papunta sa likod ng building, kung saan ako dinala ni Lorraine. At ang higpit ng pagkahawak niya sa kamay ko.

" What are we doing here, delikado ang lugar na ito." Pabulong ngunit pasigaw niya.

"I know, gusto ko lang iligtas ang kaibigan at kapatid ko." Sabi ko naman.

Daming tanong, tsss

"Ito ang laboratory" sabi ko

Gabi man ay nakikita ko pa rin ang pinto na gawa mula sa bakal sa tulong ng buwan.

" How did you know?"

"Nathan and Lorraine?" Banggit ko a kawalan ng makilala ko kung sino ang hinihila ng mga lalakeng nakaitim papunta sa kinaroroonan namin.

Kaya nagtago agad kami, shit nahuli sila. Dumaan lamang  sila sa gilid namin habang hila hila nila ang walang malay na sina Nathan at Lorraine, at ang tatlong estudyante?