Waar De Liefde Is

4. Milan

Voor de zoveelste keer bestel ik een biertje om mijn schaamtegevoel weg te drinken. Ik weet dat ik hier morgenochtend spijt van ga krijgen, maar wat er zojuist is gebeurd, is nog erger dan te horen krijgen dat je nog slechter in bed bent dan Freddie Foster.

Oké, misschien niet. Maar het scheelt niet veel.

Toileteren. Toileteren! Wie bedenkt er dan ook zoiets? Hoe heb ik het zo ver kunnen laten komen in een minuut? Zelfs in Alex' dure kleding kan ik alleen maar niet-bestaande woorden uitbrengen.

Er dringt een scherpe aftershave-lucht mijn neus binnen en ik realiseer me dat Alex opeens naast me staat. 'Rose is vreemdgegaan,' zegt hij.

Ik negeer hem en kijk om me heen. Misschien zie ik het meisje met de frisse adem nog ergens. Al is het maar een fractie van een seconde. Ik moet gewoon even haar schattige gezicht zien.

'Arme Collin, hij is volgens mij hopeloos, want hij heeft gelijk een andere meid gezoend.'

Ik knik, maar het dringt niet echt tot me door wat Alex mij allemaal vertelt. Hij is dronken, over een paar minuten weet hij toch niet meer dat hij met mij gepraat heeft.

Ik verslik me in mijn bier. Daar loopt ze. Ze is met dat meisje dat vanuit het niets opdook en mijn ongemakkelijke toilet-moment onderbrak. Ik zie hoe ze hun tas pakken en het huis uit lopen. Ik kan met moeite een zuchtje onderdrukken. Ze gaan weg. Wat heb ik hier nu nog te zoeken?

'...en hij weet niet eens haar naam en hij is haar oogkleur vergeten en... ben je wel aan het luisteren?'

'Huh, wat?' O, ja. Alex. Het meisje is weg. 'O, ja, Collin en die meid. Raar ja.'

Alex lijkt tevreden genoeg met mijn reactie, want hij ratelt weer door. 'Ja, precies. En Collin zei dus...'

'Alex.' Alex stopt met praten en kijkt mijn kant op. 'Zullen we gaan?' vraag ik. Ik probeer mijn geërgerde toon te verbergen. Alex kan er niks aan doen dat ik een compleet nieuw woord heb bedacht, terwijl ik net een meisje had gezoend.

Alex kijkt me aan met een dat-meen-je-niet-blik. Ik kijk zo neutraal mogelijk terug. Het heeft toch geen zin om hier te blijven als er geen schattig meisje is met een frisse adem.

'En Jessica dan?' vraagt Alex. 'Het feest is pas net begonnen!'

O, ja, Jessica. Haar hebben we ook nog. Shit. En het feest is niet 'pas net begonnen', want we zijn hier al zeker drie uur.

'Die weet toch niet dat ik hier ben,' zeg ik. 'Tenminste, ik heb haar nog niet gezien.'

'Zij heeft jou wel gezien.' Alex kijkt over mij heen en ik draai me om. Op haar naaldhakken loopt Jessica Hollister naar mij toe alsof ze een koningin is.

'Hier, drink wat.' Alex geeft zijn Martini aan mij en laat mij alleen.

Een beetje paniekerig kijk ik hem na. Wat nu?

'Eh, hoi,' zeg ik als Jessica tegenover mij staat.

Maar ze zegt niks terug en slaat meteen haar armen om me heen voor een lange kus. Eerst ben ik te verbaasd om te reageren, maar dan neem ik een besluit (waarschijnlijk door de alcohol) en zoen ik haar terug. Als het dan per se moet, dan maar goed. Het meisje met de frisse adem zie ik toch niet meer terug.

Shit. Nee. Niet aan denken. Ik ben met Jessica.

Jessica neemt me mee naar boven en voor ik het weet liggen we op een groot, houten hemelbed. Ik kan niet ontkennen dat ik hier van geniet en Jessica is nu eenmaal verdomde knap. Maar als ze mijn shirt omhoog trekt, houd ik haar toch tegen. Jessica kijkt me verbaasd aan.