Waar De Liefde Is

18. Milan

'Wat wil je straks gaan doen als we met z'n tweeën zijn?' vraag ik aan Julie. Ze ziet er lief en zorgeloos uit in dat jurkje. En ja, ik noemde het schattig, maar blijkbaar komt dat woord altijd positief over bij Julie. En dat is het belangrijkste.

'Maakt mij niet uit,' zegt ze. 'Zolang we samen zijn, vind ik het best.'

Wow. Zei ze dat echt? Ik kijk haar even aan en vraag me af of het echt was. Julie kijkt weg en bloost, alsof ze spijt heeft van haar woorden. Ze krult een plukje haar om haar vinger.

'Want ik weet de weg natuurlijk niet in Parijs,' zegt ze zachtjes.

O, ja. Ik trouwens ook niet. Maar ja, ze heeft het gezegd en op welke manier dat was bedoeld, maakt nu even niet uit.

Even later stopt de metro bij hetzelfde metrostation als gisteren. In de buurt van de Eiffeltoren. We stappen uit en - ik weet niet hoe, wanneer en waarom ik het durfde - ineens heeft mijn hand die van Julie vast. Julie laat niet los en glimlacht naar me. Ik glimlach terug terwijl ik tintelingen door mijn hand voel.

We gaan met z'n allen in een cafeetje zitten. Elise en Rilana gaan naar de wc om hun make-up te doen of zoiets, Kyra en Julie bestellen een cola, ik een cola light (gewoon om me gezond te voelen) en Alex en Collin een biertje.

De ober legt de glazen neer en ik neem meteen een slok terwijl ik Collin verbaasd aankijk. 'Jij zou toch geen alcohol meer drinken?'

Collin legt nors zijn glas neer en op dat moment komt Rilana eraan. Ze bestelt net als Collin een biertje. Zoals ze altijd bestelt volgens mij.

'Klopt,' zegt ze. 'Maar nu weer wel. Ik heb gezegd dat ik van nuchtere jongens hou om te kijken hoeveel hij echt van mij houdt.' Ze neemt een slok. 'En hij is geslaagd.'

Rilana heeft Collin een kus op zijn wang en zijn gezicht klaart meteen op. De sukkel. Hij is er mooi ingetrapt. Maar het is wel slim, Collin is echt depressief zonder alcohol.

'Maar vanavond gaan we alles weer inhalen,' zegt Rilana knipogend tegen Collin. Collin glimlacht en even later zitten ze aan elkaar geplakt en wend ik mijn blik af.

De rest van de tijd die we samen doorbrengen, lijkt een eeuwigheid te duren. Het is wel gezellig, echt waar, maar ik wil niets liever dan samen met Julie door Parijs rondlopen. Met z'n tweeën, zonder andere mensen. Julie lijkt hetzelfde te denken, want elke keer wanneer het maar kan, zoeken we oogcontact of raak ik haar arm even aan. En dan schenkt ze mij die mooie glimlach waar ik maar geen genoeg van kan krijgen. Wat ben ik blij dat die Jim er niet bij is.

Na een tijdje zitten we op een terrasje bij de Seine. Het is net avond en door de zon lijkt het witte jurkje van Julie nog witter dan het al was. Ze is prachtig.

'Oké, ik denk dat we nu wel kunnen opsplitsen.' Kyra is opgestaan met haar portemonnee in haar hand om af te rekenen. 'Laten we om negen uur weer bij hetzelfde metrostation afspreken. Dan kunnen we wel weer met z'n allen terug.'

Alex staat ook op. 'Prima. En jullie twee,' hij wijst naar Rilana en Collin,' doe het veilig. 'En jullie ook.' Nu wijst hij naar Julie en mij. Ik bloos en ik zie dat Julie ook bloost. Snel staan we op en verlaten we het café.

We lopen een tijdje hand ik hand in stilte rond. Het is een fijne stilte in deze drukke stad. Door de verschillende winkelstraten, tussen de auto's door, langs de Seine. We lopen over een bruggetje en Julie staat stil bij de reling om over het water heen te kijken. Ik ga naast haar staan. Het water glinstert en ik voel de warme zon op mijn rug branden.

'We kunnen monumenten bekijken,' zeg ik. 'Of een museum bezoeken, of een film kijken in de bioscoop. Ik weet niet wat je leuk vindt. We kunnen ook hier de hele tijd blijven staan. Het maakt mij niet uit, kies maar.'