Waar De Liefde Is

23. Julie

'Julie!' De deur zwaait open en een woedende Jim verstoord mijn depressieve momentje. Ik klap mijn roman dicht, waar net iemand in dood is gegaan, en zet de muziek zachter.

'Wat?'

'Wanneer leer je het nou om niet de spinnen op te zuigen met die stofzuiger! Ik mis er twee!' Jim grist gefrustreerd het boek uit mijn handen. 'Waarom heb je zo'n hekel aan mij?'

'Jezus, Jim, doe even rustig. Ik heb de stofzuiger niet eens meer aangeraakt. Wat is jouw probleem?'

'Wat mijn probleem is?' Hij zwaait zijn armen in de lucht. 'Wat míjn probleem is? Dat kan ik beter aan jou vragen! Wat is jóuw probleem? Als je niet van spinnen houdt, hoef je nog niet mijn huisdieren te vermoorden!'

'Jim, ik heb je "huisdieren" niet vermoord.' Ik pak het boek weer terug en sla het open. 'En laat me nu met rust.' Ik zet de muziek weer harder en Jim stampt de kamer uit.

Nog even volhouden, Julie. Morgen mag je naar huis. Morgen mag je Ierland verlaten. Dan kun je die enge spinnen achter je laten, tante Gina's opgezette dieren achter je laten, Jim achter je laten. Totdat de vakantie voorbij is, want dan kom je hem weer tegen bij die verdomde universiteit.

De deur gaat weer open, maar dit keer is het niet Jim die binnenkomt. 'Julie, je weet toch hoeveel die spinnen voor Jim betekenen?' zegt mijn vader.

Wat krijgen we nou? Meent hij dit?

'Sorry?' Boos sta ik op. 'Dat weet ik, ja. En het is raar. Maar ik heb die klotespin niet vermoord.'

'Julie, het is niet erg. Maak het in ieder geval goed.' Mijn vader gaat zuchtend zitten. 'En let op je taalgebruik,' voegt hij eraan toe.

'Ik héb die spin niet vermoord. Echt waar, één zo'n spin en er wordt een heel drama van gemaakt. Laat me gewoon met rust.'

Voordat mijn vader kan reageren, pak ik mijn boek en mijn oortjes en stamp ik de trap af naar buiten. Ik ga op het gras liggen onder de bewolkte, grijze lucht en bel Kyra op.

'Met Kyra.'

'Je moet het uitmaken.'

'Wat?' Kyra klinkt duidelijk verbaasd.

'Hij is een klootzak,' zeg ik. 'Ik vind het echt leuk dat jullie gelukkig zijn, maar ik kan het gewoon niet aan.'

Ik hoor Kyra zuchten. 'Het ging toch beter tussen jullie?' vraagt ze.

'Ja, gíng. Totdat hij mij beschuldigde van moord.'

'Dus omdat jullie weer een discussie hebben, moet ik het uitmaken?'

'Ja.'

Het blijft even stil aan de andere kant. Boven mij vliegen twee vogels voorbij, maar voor de rest ziet de lucht er nogal deprimerend uit.

'Luister, Julie. Ik weet dat jullie het niet goed met elkaar kunnen vinden. Maar probeer het in ieder geval. Hoe zou jij het vinden als ik jou zou verbieden achter Milan aan te gaan.'

'Milan is een gevoelig onderwerp nu. Dat is niet eerlijk,' zeg ik. Maar ik weet dat ze gelijk heeft.

'Sorry,' zeg ik uiteindelijk. 'Je hebt gelijk. Maar ik mag hem nog steeds niet.'