Waar De Liefde Is

13. Julie

IRELAND BITCH 🇮🇪

Ik moet een plan bedenken. Ik móet! Ik moet Milan gewoon nog een keer zien. Ik wist niet dat je zo erg kon verlangen naar alleen een kleine glimlach. En naar die mooie ogen. En zijn leuke haren...

'Julie, waar zit je nu weer met je gedachten?'

Ik kijk op. Tante Gina kijkt me glimlachend aan. Haar rossige haar hangt nu los en voor haar op tafel ligt een boterham met pindakaas. Zoals elke ochtend. Als ze weer denkt dat ik aan een jongen denk, heeft ze dit keer wel gelijk.

'Ik vroeg of je wat te drinken wilde,' zegt ze wanneer ik geen antwoord geef.

'O, ja, doe maar een glaasje water,' zeg ik, nog steeds een beetje afwezig.

Tante Gina vult een glas met water en legt het voor mij neer. Ik bedank haar en neem een slokje. We zitten alledrie aan tafel. Tante Gina, Jim en ik. Ik zou het eigenlijk nu moeten doen. Mijn ouders hebben al ontbeten, dus die zijn al ergens in dit grote huis verdwenen.

Ik haal diep adem en zet mijn beste glimlach op. 'Jim, jij gaat toch ook in Cambridge studeren?'

Hij knikt, maar zegt verder niks. Volgens mij is nog steeds boos over Gary. Ik dwing mezelf te blijven glimlachen en kijk hem recht in zijn ogen aan.

'Vind je het niet spannend om zo ver van huis te gaan studeren? Ik bedoel, voor mij is het ook ver, maar in ieder geval in m'n eigen land. Ik kan me voorstellen dat het niet makkelijk is om in een vreemde stad in een vreemd land te gaan studeren.'

'Ik ben al vaker naar Engeland geweest,' zegt hij kort.

Oké, oké, rustig blijven. Waarschijnlijk niet in Cambridge.

'Misschien zou het leuk zijn om samen een paar dagen in Cambridge te verblijven. Om de omgeving te verkennen en zo.' Ik neem zo rustig mogelijk een slok van mijn water. 'Als dat mag, natuurlijk.' Ik kijk tante Gina aan.

'O, lieverd, natuurlijk. Dat lijkt me een heel goed plan. Jullie zijn nu wel oud genoeg, toch? Ik denk dat je ouders het ook goed vinden, maar ik zal straks nog wel met ze overleggen.'

Jim kijkt me met samengeknepen ogen aan. 'Wanneer zou je dan willen gaan.'

'Ik dacht misschien aan morgen,' zeg ik zo terloops mogelijk.

Ik zie tante Gina nadenken. Jim kijkt me onderzoekend aan en de stilte die volgt duurt net iets te lang. Zenuwachtig neem ik een paar slokjes van mijn water. Ik heb al die tijd nog niks gegeten.

'Ik vind het prima,' zegt ze uiteindelijk.

Ik haal opgelucht adem. Jim kijkt me echter nog steeds aan en ik besef dat het moeilijkste nog moet komen. Ik dwing mezelf mijn glas leeg te drinken en wat te eten. Gewoon rustig aan doen en doen alsof dit een normale ochtend is en al helemaal niet laten zien dat je nerveus bent.

Na het ontbijt ruimen we samen de tafel af. Ik probeer niet gehaast over te komen, maar we zijn uiteindelijk wel sneller klaar dan normaal. Jim gaat naar boven en ik wacht nog een paar minuten voordat ik ook naar boven ga.

Wanneer tante Gina de televisie aanzet, glip ik naar boven. Ik negeer het feit dat Jims kamer waarschijnlijk naar spinnen ruikt - die van hem hebben een geur (?) - en open de deur van zijn kamer. Jim zit achter de computer een of ander oorlogsspel te spelen.