Waar De Liefde Is

9. Julie

Ik heb Galway Girl hierboven gedropt, omdat dit hoofdstuk zich in Ierland afspeelt, Julie misschien in love is with an English man en omdat Ed Sheeran geweldig is (net als jullie)!

Zuchtend kijk ik de kamer rond. Het is een kleine kamer met een simpel bed, een houten bureau en een kleine kast. Het bed kraakt wanneer ik erop ga zitten en ik staar moedeloos naar mijn nog dichte koffer. Twee weken. Veertien dagen. 336 uur. 20160 minuten. Mijn god, dat is echt veel.

'Julie, lieverd, kom je eten? Ik heb soep gemaakt.' Tante Gina staat in de deuropening. Haar rossige haar is bij elkaar gebonden in een knot en haar schort zit vol vlekken. Ze ziet er minder eng uit dan ik verwacht had, maar dat kan ook komen doordat ik nu ouder ben. Toch voelt ze niet als een lieve tante. Misschien omdat ik haar al acht jaar niet meer heb gezien. Of omdat ik alleen maar slechte herinneringen heb aan haar. Één ding is wel hetzelfde gebleven. En dat is dat ik naar huis wil.

'Ja, ik kom zo,' zeg ik, maar ik verroer geen vin. Ik heb gewoon geen zin om gezellig te gaan praten over school, hobby's en welke studie ik ga doen. Van die gemaakte gesprekken waarvan je spierpijn krijgt van het glimlachen. Bovendien zou die Jim rond etenstijd komen en daar zit ik ook niet bepaald op te wachten.

Vanmiddag toen we aankwamen, zag ik tot mijn opluchting dat het huis een beetje opgeknapt was. Het was nog steeds een oud alleenstaand huis op een heuvel, maar het zag er wel wat veiliger uit. Onderaan de heuvel was een wat moderner huis. Het huis van Jim.

Mijn moeder belde aan. En zodra tante Gina open deed, omhelsde ze haar zus zo stevig dat ik bijna dacht dat mijn moeder zou stikken. Toen ze (eindelijk) klaar waren, leek tante Gina mij pas echt op te merken. Ze keek me een tijdje aan en ik voelde me ongemakkelijk worden, totdat haar gezicht in een brede glimlach veranderde en mij net zo stevig omhelsde als mijn moeder. Ik had al verwacht dat dit zou gebeuren. Dat de tante die ik al acht jaar niet meer heb gezien mij zou omhelzen en dat ik dat verstikkende moment maar moest zien te doorstaan. Maar zo verstikkend was het eigenlijk niet en ik omhelsde haar terug.

Ik weet niet of het komt doordat ze ook gewoon familie is of doordat ze zoveel liefde toonde, maar ik er kwam toch een deel van mij omhoog dat haar had gemist en toch wel blij was om haar weer te zien.

Dat wil nog niet zeggen dat ze nu mijn lievelingstante is. Maar wel gewoon familie.

Ik hoor een deurbel gaan. De deur wordt opengedaan en ik hoor een jongensstem met een Iers accent. Dat moet Jim zijn.

'Julie!' roept mijn moeder. 'Kom je nog? Jim is er.'

Ik sta zuchtend op, haal een keer diep adem en loop met m'n beste glimlach de trap af, naar de keuken. Er staat een lange, dunne jongen met blonde krullen voor mij. Zijn oude shirt zit vol moddervlekken en er zit een gat in zijn spijkerbroek.

'Ah, jij moet vast Julie zijn,' zegt hij.

Hij steekt zijn hand uit. 'Jim.'

'Julie,' mompel ik, terwijl ik zijn hand schud.

Zijn hand is dun en voelt vettig aan. Terwijl hij plaats neemt aan tafel, veeg ik onopvallend mijn hand af aan mijn broek. Mijn moeder ziet het echter en schenkt me een waarschuwende blik.

Ik ga tegenover Jim zitten, naast mijn vader. Tante Gina schept voor ons allemaal wat soep op.

'Wat leuk eigenlijk,' zegt ze. 'Jullie namen beginnen allebei met een J.' Nou, wat leuk. Er zijn ook beroemdheden wiens naam met een J beginnen.

Ik rol met m'n ogen en Jim glimlacht naar me. 'Het lijkt me leuk om jou deze twee weken wat beter te leren kennen.'

Kots. Kots. Kots. Ik probeer terug te lachen. Dat wordt dus mezelf twee weken opsluiten in m'n kamer.