Waar De Liefde Is

33. Julie

'Die welkomstspeech was wel erg saai en voorspelbaar.' Kate, mijn kamergenoot, schopt haar schoenen uit en laat zich vallen op bed. 'En er was ook gewoon níemand. Misschien had ik toch beter gisteren kunnen gaan. Nu ken ik alleen jou nog.'

'Ja,' mompel ik. Ik probeer niet te laten merken dat ik me nogal beledigd voel. Ik bedoel, ben ik dan zo erg dat ze zo graag andere mensen wil leren kennen, terwijl ze hier pas een paar uur is?

Kate grijpt haar telefoon, die nu als spiegel dient, om haar lange haren te fixeren en haar twee meter lange wimpers van dichtbij te bekijken. 'Misschien moet ik me alvast klaarmaken voor vanavond.'

Ik werp een blik op de klok. Het is vier uur. Het welkomstfeest begint om negen uur. Terwijl ik mijn schouders ophaal, besluit ik zo min mogelijk tegen Kate te praten. Tot nu toe hebben we niet meer gedaan dan kennismaken en praten over haarproducten. We kwamen tot de conclusie dat ik duurdere merken moet kopen als ik goed wil overkomen. Of ja, zíj kwam tot die conclusie.

Ik loop naar mijn kledingkast die ik net nog netjes heb ingericht. Dan ga ik ook maar kijken naar wat ik aandoe. Met tegenzin bekijk ik een voor een naar mijn shirts. Mijn oog valt op de groene bikini. Ik slik even. Misschien moet ik toch een nieuwe kopen. Ik probeer er niet meer aan te denken en zoek verder tussen alle saaie kleren.

Even later loop ik in een zwart topje en een spijkerbroek met Kate naar het welkomstfeest. Het is hier één groot doolhof, maar door de muziek die steeds harder klinkt, weten we dat we op de goede weg zijn.

'Naam?' vraagt een man in pak bij de ingang. Er mogen alleen eerstejaars op dit feest komen, heb ik begrepen.

Kate noemt onze namen op en nadat de man iets heeft aangekruist, betreden we de grote zaal die gevuld is met bezwete lichamen en alcohol. Op zich kan ik wel wat gebruiken.

Kate is vrijwel meteen verdwenen en ik bestel ongemakkelijk wat te drinken bij de bar. Misschien moet ik ook gewoon wat mensen aanspreken. Want de hele avond in m'n eentje hier staan is ook niet echt mijn plan.

Ik sla in één keer mijn glas achterover en dwing mezelf de dansvloer op. Als vanzelf begin ik op het ritme van de muziek te bewegen. Het aansluiten bij groepjes en weer weggaan gaat makkelijker dan ik verwacht had. Het is duidelijk dat er veel minder geoordeeld wordt dan op de middelbare school. Ik kom zelfs Kate weer tegen. En de alcohol maakt haar gelukkig een stuk aardiger.

'Hier.' Kate geeft me een bekertje aan en ik neem het dankbaar aan.

'De mensen hier zijn wel echt aardig,' zeg ik.

Kate knikt. 'Daar zou ik een voorbeeld aan kunnen nemen.'

Ik kijk haar lachend aan. 'Nu val je best mee hoor.'

'Nu wel, ja.' Ze schudt glimlachend haar hoofd. 'Maar wacht maar tot ik morgen wakker wordt met een kater. Ik kan je geen ongelijk geven als je me dan slaat uit frustratie.'

Ik wil net iets terugzeggen als ik opeens één van mijn lievelingsliedjes door de speakers hoor. Kate kent het lied blijkbaar ook, want we kijken elkaar aan en beginnen luidkeels mee te zingen. Een paar mensen met wie Kate eerder heeft gepraat sluiten zich aan en volgen ons voorbeeld.

Het is erg gezellig en ik sla het ene na het andere glas achterover. Misschien is studeren niet zo erg als ik verwacht had. Nou ja, "studeren".

Kate buigt zich naar mij toe. 'Sorry van die opmerkingen over je haar,' roept ze. 'Het is eigenlijk best wel mooi.'

Ik glimlach. Kate heeft zichzelf snel van high-school queen in volwassen en verstandige student omgetoverd.

Of de alcohol heeft dat gedaan.