KINGSTON UNIVERSITY

CHAPTER 33

Naalimpungatan ako nang bigla ko narinig ang phone ko. Damn it. Sinong tumatawag sa akin ng ganitong oras? Tinignan ko kung anong oras sa wall clock. Damn it! It’s 2:13 am! Sinong gago ba ‘to?

Kinuha ko ang cellphone ko malapit sa table at sinagot ‘to nang hindi tinitignan ang screen.

“WHAT THE FCUK?! Middle of the night at tumawag ka!!! Sino ba ‘to?!!!!!” Pero wala akong naririnig na salita. Damn it. Is this some kind of a prank call or something? Because, really I’m not in the mood.

“Zy..” Agad nawala ang galit sa mukha ko. Hindi ako pwedeng magkamali.

“Charles?” Boses niya ‘to. Does that mean he remember me? “He—“ Hindi ko na natuloy ang sinabi ko dahil binabaan na ako ng tawag. I tried dialing his number again but fcuk! Cannot be reach na. Hindi talaga ako pwedeng magkamali na si Charles yun. Damn!!

Buong medaling araw akong walang tulog thinking about that damn phone call. Hanggang sa inumaga na ako. Tinignan ko ang wall clock. 8:44am at wala ako sa mood tumayo.

“Zy?” Narinig kong tawag sakin mula sa labas. I stood up at binuksan yung pintuan ko. Bumungad sa akin si Heathe at Yesha na magkasama sa harapan ng pintuan ko. Nakatingin sa akin si Heathe at si Yesha nakatingin kay Heathe. Ang landi talaga ng babaeng ‘to. Tsk.

Agad kumunot ang noo ko sa ngiti ni Heathe. Damn! “Anong ginagawa mo dito?” Sabay tulak sakanilang dalawa ng mahina para makadaan ako. Sumunod naman sila kung saan ako tumungo. Umupo ako sa kusina and searched for food but I found nothing. Nakakamiss tuloy yung dati naming kwarto ni Charles. Always kasing may pagkain yun sa kusina.

“Nothing. Namiss lang kita agad.” Agad ko naman naramdaman ang hampas ni Yesha sa braso ko. Bwisit. Mas kinilig pa ata sa akin ‘tong babaeng ‘to.

“Whatever Mr. Flores. Samahan mo nga akong kumain sa labas.” I stood up at pumunta sa kwarto ko at naligo na.

“Let’s go?” Sabi ko. Naglalaro kasi si Yesha at Heathe ng i-really-don’t-know kung ano yung title ng nilalaro nila sa PS4. Wala rin naman akong pakialam.

“Sige. Bye yesha!” Nakita ko pang halos mahimatay na si Yesha sa kilig. OA nitong babaeng ‘to ah.

**

Pagkatapos naming mag-order may tinanong agad sa akin si Heathe.

“Bakit parang wala ka ata sa mood? Meron ka ba?”

“Wala.”

“Eh bakit parang meron?”

“May naalala lang.”

“Ano yun?” Ang kulit naman ng lahi. -.-

“Charles.”

“Seriously, Zyshiee. Nawala na si Charles sayo. Ikakasal na yung ex mo. ”

“I don’t care about losing people who don’t wanna be in my life anymore. I’ve lost people who meant the world to me and I’m still doing just fine.” T-angina naman kasi. Umagang-umaga yan agad ang tina-topic. Damn you, Heathe.

“But, I want to be part of your life. And I’m god damn serious.” Baka gutom na ‘tong si Heathe kaya kahit anu-ano na ang mga pinagsasasabi?

Hindi na ako nakapagsalita ulit kasi dumating na yung pagkain naming at nawalan na ako ng gana. Pero pinilit ko pa ring kainin yung pagkain para di mahalatang bitter ako.

**

“Zyshiee, do you wanna build a snowman?” Tanong sa akin ni Martha. Kakabalik lang namin galling restaurant ni Heathe pero pagdating sa school humiwalay na siya sa akin. Ewan ko ba dun. Ano bang pakialam ko sa buhay nun?

“Do you wanna build a snowman my ass. Asan niyo ba nakuha yan at kanina ko pa naririnig yan dito?! Tsaka walang snow sa pilipinas for heaven’s sake!” Sabay upo ko sa couch ng Secret Place at kinuha yung remote ng T.V pero wala akong makitang magandang palabas kaya I stood up at pumunta doon sa Billiard pool.

“Napapansin kasi naming malungkot ka e.” Sabi ni Kiana. Kahit ayaw ko palang magpahalata, nahahalata pa rin nila. Tsk.

Pagkatapos kong ayusin ang mga bola, I placed the white one in the middle at tinira ko. Ayoko silang sagutin. Nabubwisit ako.

“Oy! Sali ako, Zy!” Biglang sigaw sa akin ni Aaron kaya hinayaan ko na lang siya. Wala akong oras na makipag-bangayan sakanya kasi wala nga ako sa mood.

“Beer?” Bungad sa akin ni Sapphire so I took it at binottoms up ko.

“Whoa whoa. Kalma lang.” Sabi ni Dylan. Haynako. Di kasi nila nararamdaman itong nararamdaman ko.

And out of nowhere, “Guys. Have you ever felt? Like you don’t know what’s going on anymore. Like you don’t care about anything anymore. You’ve lost motivation to do anything. Your mind is set on too many things that you are confused about your feelings, and you can’t explain how you feel either. The feeling of emptiness, and feeling that barely anyone is there for you. Feeling that no one understands you anymore. And it seems like there is nothing to look forward to anymore.” Sabi ko. Ano ba epekto ng pagiging broken hearted? Ganito? Napapa-english wala sa oras?

“Pa-english english ka pang nalalaman. OA ah.” Sabi ni Jaili. Eh kung sabunutan ko kaya ‘to?

“Naramdaman ko na rin yan, Zy. Pero dahil andito kayo. Parang kumpleto na ako.” Napatingin ako kay Zoe. Napatingin rin ako kay Aaron. Ano bang meron sa kambal na ‘to at masyado silang malihim?

“Yep! Me too shishi! That’s why I’m like this. Walang future pero nung dumating kayo. I feel complete. Oh diba? Centrum lang ang peg! Hahaha” Sabay halakhak ni Martha. Ewan ko ba dito sa bading na ‘to. Lakas rin ng topak eh.

“GROUP HUUUUUG!!!” Sigaw ni Aaron kaya lumapit kami at nag form ng circle saka nag-group hug.

“Team TGND and BG foreveeeeeeeeer!!” Sigaw ni Eris.

Wala man si Charles, nanay, tatay at Ate ko sa tabi ko. Andito pa rin sila na nagmamahal sa akin. Kahit walang kwentang school itong Kingston University mahahanap at mahahanap mo kung ano ang tunay na pagkakaibigan dito. I will miss them for sure.

For Charles, maybe one day we’ll meet again when we’re different people. Maybe then we’ll be better for each other.

**

Anong meaning ng ‘I will miss them for sure’ mo, Zyshiee? Iiwan mo na ba kami? HUHU.

Twitter: @MPepperWatty