KINGSTON UNIVERSITY

CHAPTER 40

THE LONG WAIT IS GONE BISHES! Sorry po sa matagal na update. Hehe. Tsaka kino-compile ko pa yung mga dapat mangyari. Baka ma-extend pa ito siya ng 2-3 chapters. Haha. Di ko kasi pwedeng tapusin agad-agad. Haha.

Enjoy po! (:

--

"Sigurado ka bang di na ako sasama?" Andito kami ngayon ni Heathe sa Airport.

"No, pakibantayan na lang si Sam please. Kung magigising siya or what pakisabihan na lang ako. I will go home immediately. 2 days lang naman ako sa Pilipinas eh." He smiled at me and reached my hand.

"Sam will be fine. Pag nakita mo si Charles, balikan mo siya." Pinalo ko lang siya sa braso at tumawa lang siya. Sira talaga.

"Sige na, 5 minutes na lang at iiwan na ako ng Airplane. Take care Sam for me okay?" He gave me a peck on my forehead at napangiti na lang ako dun.

So this is it? Uuwi na ako? The hell. Parang ayoko pa. It brings back old memories. Di ko pa kayang harapin yung mga taong iniwan ko.

**

[PHILIPPINES]

Cold breeze.. Pinoy people. Yan ang unang bumungad sa akin. What do I expect? It's already december and ulan ang snow ng Pilipinas.

I grabbed my trolley. Naka-sunglasses pa rin ako kahit umuulan. Baka may maka-kilala sa akin dito. Mahirap na.

Kanina nga nakilala ako nung pinakitaan ko ng passport para ma-welcome ako dito sa philippines and I told her to shut up or else she's fired.

I hailed a cab at sinabi ko ang location ko. Charles' address.

Ang laki ng pinag-bago ng pilipinas. More traffic. Tall buildings and billboards na rin. Marami rin akong nakikitang mga pulubing nasa tabi. While I was observing the place may nakita akong maputing lalaki.

Kamukhang-kamukha ni Charles. I removed my glasses and stare at him. No bitch fuck!! Kamukhang-kamukha ni Charles yun!

"Manong manong dito lang po." I quickly pull-out a One Thousand peso bill and said na keep the change na lang.

Kinuha ko na rin yung baggage ko and hurriedly ran to someone who look like Charles.

Nung nakarating na ako. Dahan-dahan akong naglakad sakanya. What a scenario. Really. Heavy rain and this. What the hell, right?

"Ch-charles?" I don't know where that came from. Di ko naramdaman na kinayang kong bigkasin ang pangalan niya. But he's not looking up. Nakayuko lang siya.

"Heyy." Tinapik-tapik ko siya at bigla niyang inangat ang mukha niya.

Confirmed. Si Charles nga. Pero ang nakakagulat lang why does he dress like this?