"Als ik de smaak van jouw lippen zou moeten omschrijven, zou ik het een caramel macchiato noemen"
---
Een groot liefdesverhaal waarin liefde opbloeit met behulp van een koffieverslaving. Lees hoe de kwaliteiten van de caramel macchiato jou precies o...
Terwijl jij hem meesleurde, dacht Jeongguk stilletjes in zichzelf na.
Vreemd genoeg kom ik altijd terug bij je, denkt hij. Dit keer stopte het piekeren in zijn hoofd. En ik vind het fijn.
Zoals hij verwachtte leidde jij hem naar het cafeetje toe. Het regent hard op het moment en alleen al de gedachte van een koffie stelde hem gerust.
De heenweg is stil. Geen van jullie spreekt een woord uit als jullie doorlopen. Met iedere seconde steeds dichterbij het café. Alleen jullie voetstappen in de regenplassen maken geluid samen met de regen die neerstort.
~ 5 minuten later ~
Nadat jij, zonder toestemming, de deuren van het café hebt geopend, sleur jij Jeongguk binnen.
"Achterin kan je je jas ophangen. Ik maak effe een kopje thee voor ons klaar," zei jij terwijl je de deuren opnieuw op slot deed. Het café hoort vandaag gesloten te zijn maar toch sta je hier, klaar om je baan te verliezen.
Jeongguk had liever gezegd dat hij een Caramel Macchiato van je wilde, maar besloot zijn mond te houden aangezien het onbeleefd klonk en er vast veel moeite voor gedaan wordt. Hij knikt en loopt naar achteren.
Ondertussen dat hij zijn jas ophing, waste jij je handen. Blij en tevreden dat jullie samen alleen zijn. Niet dat iemand het kon verstoren.
Dat dacht je tenminste.
"Y/N!" De luide en bekende stem van je vriendje liet je schrikken. Hij staat met een dorky glimlach voor de deur, kloppend op het raam.
Fuck.
A/N: schrik niet van deze leegte, je begrijpt zo waarom
