CIX

470 36 23
                                    


~~

Donker.

De hele slaapkamer was duister gekleurd. Het was diep in de nacht en jij lag nog steeds klaarwakker in bed. Je hebt niet kunnen slapen met de gedachtes die rond je hoofd spookten.

Elke keer als je aan vandaag moest denken, welden er tranen in je ogen. Mensen zouden je dramatisch vinden voor vandaag, maar hun begrijpen het niet. Hun zijn niet maanden lang mishandelt en hun zijn daar ook niet ontsnapt. Het is alsof je je grootste trauma weer opnieuw herleeft, bang dat je er nooit meer uitkomt.

Je had eerlijk gezegd verwacht dat je in Mark's slaapkamer lag wanneer je wakker werd, maar je bent God dankbaar dat je in die van Jeongguk zit. Hij heeft je dus gered.

Nog meer tranen rolden van je vochtige wangen af. Je bent zo bang dat Mark vlakbij je is. Je bent bang om alleen naar buiten te gaan.

Je had gelijk ook! Je wist dat je Mark daar buiten het café zag, maar dacht dat je droomde. Hoe dom was dat ook?

Je merkt dat je overdenkt dus neem je diep adem, proberend het nare gevoel in je buik weg te halen.

"Hey, Y/N..." Jeongguk's zachte stem was te horen.

Je ogen wijden een beetje. Hij is nog wakker?

"Ik weet niet of je wakker bent, maar ik kan niet slapen..." Hoor je hem zeuren. Je mondhoeken krullen in een kleine glimlach.

"I—ik ben wakker."

"Wacht wat?" Jeongguk hijst zijn lichaam op van bed. "Wow, ik kreeg een reactie. Zo cool..."

Je laat een ongemakkelijke giechel los terwijl je hem aankijkt. Zijn haar dat in de war zit vindt je schattig.

"Nachtmerries?" Vraagt hij.

Je haalt je schouders op. "Eh."

Jeongguk's lippen sieren in een glimlach. "Weet je wat...

Ik heb een idee."

~~

Caramel Macchiato | JJK ✓ Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu