XLVIII

519 40 8
                                    


~~

"Maar toen zag ik wie hij echt was."

Je trilde een beetje van de herinnering die zich opnieuw herleefde in je ogen.

"Mark, ga weg!" Schreeuwde je beangstigd. Je voelde de tranen in je ogen opwellen als de grijns op zijn gezicht groeide.

Zo snel als licht, greep hij jouw pols stevig vast. Je piepte in pijn als je probeerde je pols uit zijn greep los te halen, wat faalde.

"Je bent van mij."

De tranen maakten je zicht troebel.

"Niemand mag naar je kijken hoe ik dat doe." Je keek met horror in je ogen hoe de zijne over je hele lichaam gleden. Je voelde je oncomfortabel onder zijn blik.

"Niemand mag je aanraken hoe ik dat doe." Vervolgde hij zijn woorden. Je voelde zijn grip om je polsen verzwakken. Zijn hand streelde langs je ontblote arm terwijl de eerste tranen vielen.

"En als laatst," Zijn lippen namen de zelfde pad als zijn vingers namen, langs je armen. Ze lieten een smerige spoor van kusjes achter.

"niemand mag van je houden als ik dat doe."

En toen raakte het je.

Je gevoelens voor hem verdwenen.

"NEE!" Schreeuwde je hard. Je duwde Jeongguk hard van je af. Hij mag je niet aanraken.

Jeongguk kan net nog evenwicht houden als hij bijna valt. Zijn ogen kijken gekwetst jouw kant op.

"I-ik moet gaan," Adem je uit. Bang.

"Y/N..."

"Sorry."

En dat waren de laatste woorden die je gesproken had toen je hem weer zag.

~~

Caramel Macchiato | JJK ✓ Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu