CX

437 39 27
                                    


~~

"H—h-het is—s-s k—k-koud!" Jeongguk wrijft met zijn handen over zijn armen, zijn tanden die hard klappertanden.

Je lacht een beetje. "Ik zei toch dat je een dekentje mee moest nemen!" Jeongguk haalt bibberend zijn schouders op. Je zucht voordat je de deken op je schouders verder openslaat, je nodigt hem uit in de deken.

Jeongguk haast zich in jouw omhelzing voordat je de deken om hem heenslaat. Hij plant een kusje op je lippen voordat hij uiteindelijk het werk van je overneemt en de punten van het deken vasthoudt terwijl jullie samen lopen. "Waar gaan we eigenlijk naartoe?"

"Nergens bijzonder. Een klein parkje of zo," antwoordt Jeongguk slaperig. Je kan het hem niet kwalijk nemen, het was drie uur 's nachts.

Je kruipt dieper in Jeongguk armen en slaat een arm om zijn middel heen. "Bedankt voor alles, Gukkie."

Jeongguk stopt met lopen en begint voor je te staan. Het deken valt van jouw schouders af, waardoor je het in één keer koud krijgt.

"J—Jeongguk!"

Al snel geeft hij je een knuffel terwijl hij het deken opnieuw om je heenslaat. Dit keer ben je helemaal gedekt en wordt je ook door Jeongguk's lichaam opgewarmd.

Hij drukt zijn lippen op de jouwe en je voelt hem tegen je lippen glimlachen. "Geen probleem."

Caramel Macchiato | JJK ✓ Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu