LVIII

535 47 10
                                    


~~

Met een bonzend hart, wijde ogen en een ongecontroleerde ademhaling, kijk je Jeongguk aan.

Verschillende scheldwoorden zwerven rond je hoofd, je kan niet geloven dat dit nu gebeurd.

Als je naar Jeongguk's ogen kijkt zie je alleen duister. Zijn ogen zijn zwart, een frons tussen zijn wenkbrauwen.

"Laat me het niet nog eens herhalen, Song Y/N."

Ook zijn stem klonk duister. Kippenvel spreidt zich over je hele lichaam.

"I-ik..." Wanneer je ogen terug gaan naar jouw wonden, vormen tranen in je ogen. "Gukkie..."

Je vliegt gelijk in zijn armen. Je begraaft je hoofd in zijn shirt. Je huilt hard, je zoekt troost in hem.

Luide kreten verlaten je mond als Jeongguk zijn armen om je heenslaat. Hij streelt liefdevol je haren, in poging je te troosten.

"Is hij de reden waarom je vanochtend wegging?"

Tijd lijkt gestopt te zijn op het moment. Alles was gepauzeerd, geen geluid was meer te horen. Alleen jouw hijgende adem was wat te horen was in de ruimte.

"Is hij de reden dat je niet met mij kan zijn?" Vervolgt Jeongguk zijn woorden.

Je slikt hard.

"Is hij de reden dat je nu huilt?"

Jeongguk's duim streelt langs je wangen, de tranen vangend. Zijn dunne lippen hangen open, zijn bunny tanden verschijnen.

Je sluit langzaam je ogen terwijl je het volgende woord uitbrengt,

"Ja."

Caramel Macchiato | JJK ✓ Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu