XIX

664 52 70
                                    


A/N: het is weer twaalf uur 's nachts smh

~~

"Jeongguk?!" Gehaast kniel je op de grond wanneer je de jongen buiten bewustzijn ziet liggen.

Geen antwoord. De jongen houdt zijn ogen gesloten alsof hij aan het dromen is.

Het maanlicht schijnt fel over zijn gezicht heen, door de deur heen. Nu zie je hoeveel blauwe plekken er al verschenen zijn. Vast om te ontsnappen...

"Hoe kon ik je vergeten zijn?" Vraag jij jezelf af terwijl je met je vingers langs zijn haren streelt. Ze voelen zacht aan tussen jouw vingers. Een warm gevoel spreidt zich in je lichaam.

Gelukkig is Mark hier niet.

Je streelt je vingers tegen zijn wangen aan. Ze voelen koud aan met jouw warme handen. En dan besef je wat je aan het doen bent.

Je aait een jongen die je nauwelijks kent en opgesloten hebt.

Nadat je jezelf hard op je voorhoofd geslagen hebt, sluit je deur volledig dicht. Het is nu ongeveer 3 uur 's nachts en de straten zijn doodstil. Mark heeft je net bij het café afgezet nadat jij hem vertelde dat je iets vergeten was.

Jeongguk dus.

Hij ging er verder niet op in en bracht je naar het café toe. Nu is hij weg. Alleen Jeongguk en jij zijn alleen.

Je blijft stilletjes naar zijn gezicht kijken. Het had iets onschuldigs en veel schattigheid in zich wat je hypnotiseerde. Het is pikkedonker maar toch kan je hem duidelijk zien.

Zijn ogen fladderen open. Een witte schijnsel straalt in zijn ogen wanneer jullie oogcontact maken. Jeongguk's mondhoeken krullen naar boven.

"Je bent er..."

Caramel Macchiato | JJK ✓ Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu