Caramel Macchiato | JJK ✓

CXXII

~♡~

Geen woorden konden omschrijven hoe Jeongguk zich op dit moment voelde. Fuck, hij was boos, hij was fucking razend, maar niet alleen dat. Hij was alert, hij was doodsbang voor jou en ook voor zichzelf, want deze woede heeft hij nog nooit eerder gevoeld.

Jeongguk kon alleen maar jouw kreten horen. Hij hoorde hoe jij aan het schreeuwen— huilen was van de pijn. Hij moest iets doen.

Al meerdere schrammen en blauwe plekken zijn op zijn lichaam verschenen, maar hij trapt door. Hij slaat door, hij moet die deur openbreken.

De laatste dreun die Jeongguk op de deur laat landen, was het hardste. De deur breekt langzaam open.

En dat is waar Jeongguk nóg bozer werd.

Jij was tegen de koelkast aangedrukt. Maar je hield jezelf niet vast, het was Mark die je omhoog hield. Mark had je ruw om de pols vast en zijn andere hand was om je middel vast geklampt. Het maakte Jeongguk jaloers.

Jij was van hem, en van hem alleen.

"Laat haar los, Mark!" Jeongguk neemt dreigende stappen op de oudere af.

Mark keek met een verveelde blik naar Jeongguk toe. Eenmaal hij de jongen weer herkende, grijnst hij breed en laat hij jouw lichaam los.

Jij zakt tegen de grond aan. Je mond was halfopen en je kneep je ogen stevig dicht van de pijn.

"Y/N!" Jeongguk wilt zich naar jou haasten, maar Mark blokkeert zijn pad.

Hij glimlacht. "Ah. Jij bent degene die mijn vriendin heeft afgepakt, hm?"

Jeongguk grijpt Mark bij zijn kraag vast en trekt zijn bovenlichaam naar hem toe. "Ze is van mij you ass."

Iets in Mark zijn ogen duisterde. Ook hij was possessief over jou. Hij had nooit gedacht dat jij vreemd zou gaan op hem met Jeongguk.

Mark negeert Jeongguk's woorden. "Kijk dan naar haar, jongen." Mark wijst naar jou. "Al die wonden, al die tekens. Ik heb haar geclaimd als de mijne."

Afschuw. Jeongguk was disgusted door de woorden van Mark. Hij knarst zijn tanden op elkaar voordat hij Mark's lichaam tegen een muur aanduwt.

Mark kwam met een knal tegen de muur aan, waardoor een kreun zijn lippen verlaat.

Jeongguk graait in Mark's zakken, wetend dat hij een wapen bij zich zou hebben. Al snel vist hij een bebloede zakmes uit z'n zak.

Het bloed. Het was van jou.

Jeongguk was razend. Hij wilde het. Hij wilde Mark meerdere malen steken. Maar de sirenes buiten brachten hem weer naar de realiteit.

Hij kon het niet. Hij zou dan ook schuldig zijn, hij kon niet in de bak rotten. Niet wanneer jij hem nodig had.

In plaats daarvan, gooide hij het mes ergens in een hoek en rende hij op jou af. Hij pakte je zwakke lichaam op en rende naar buiten, buiten waar de politie hem verder zou helpen. Hij laat Mark achter zich.

Hij plaatst je op de grond. "Ben je oké?"

Maar als Jeongguk je aankijkt, ziet hij dat je al in slaap bent gevallen.

Jeongguk glimlacht en tilt je weer opnieuw op. Je was nu veilig.

"Je bent oké..."