Caramel Macchiato | JJK ✓

XCII

~♡~

"Jeongguk, zet me terug op de grond!"

Jeongguk negeert je dwingende woorden als hij door blijft lopen met jou in zijn armen. Hij neemt kleine stapjes en je hoort de grond onder jullie kraken.

"Jeongguk, for real, dit is gevaarlijk! Ik weet niet waar we zijn, maar de grond kraakt en—"

Opeens zit je. Jeongguk's armen zijn van je af en je voelt gewicht naast je.

Je gaat met je handen langs de plek waar je zit en voelt een leren bankje. Als je handen verder over het bankje heengaan, voel je Jeongguk's hand.

Uit shock trek je terug en kijk je naar waar je z'n hand voelde. "Waar zijn we?"

Je kon voelen dat Jeongguk glimlachte. "Dat zie je over een minuut. Het is nu een kwestie van wachten."

En dat is wat jullie doen. Terwijl je de ruimte waarin je je bevind voelt zweven, wacht je nerveus af. Je was nog steeds buiten, omdat de wind nog steeds langs je waaide. Maar het voelde ook alsof je binnen was.

Jeongguk houdt je hand vast terwijl hij met zijn duim zachtjes over je hand wrijft. Je nerveusheid daalt.

Man, wat haatte je blinddoeken.

Opeens voel je Jeongguk's gewicht naast je verdwijnen.  Stilletjes tuur je om je heen, niet wetend waar je precies naartoe kijkt.

Een klein geluidje is te horen en vervolgens lijkt alles uit gezet te worden. Alsof stroom uitgeschakeld wordt, hoor je het gegrom van apparaten verdwijnen.

Jeongguk had iets uitgeschakeld, maar je wist niet wat.

Dan realiseer je je dat de ruimte waarin je was, stopte met bewegen. 

"Sta op, Bunny."

"Mijn naam is Y/N—"

Jeongguk vouwt zijn handen in de jouwe en hijst je op van de bank. Hij slaakt een zucht. "Waarom ben je zo'n moeilijk kind?"

Je lacht. "That's how I am."

Je hoort Jeongguk giechelen voordat hij een nieuwe commando voor je heeft. "Draai je nu om."

"Make me—"

Zuchtend plaatst Jeongguk zijn handen op ke schouders om ze vervolgens zachtjes om te draaien. Je lacht om je extraness.

Nu was je rug naar hem gekeerd.

Je voelt zijn vingers langs je haren gaan, steeds hoger naar je hoofd toe, totdat ze bij de knoop in de blinddoek komen.

Je hapt naar adem als je de blinddoek van je gezicht af voelt vallen. Je ziet gelijk een betoverende volle maan voor je.

Als je om je heenkijkt, zie je dat je in een klein huisje bent, aan een reuzenrad geplakt. Jullie staan nu aan de top en blijven daar nu ook.

Je draait je om naar Jeongguk die liefjes glimlacht.

"Ik moet je iets bekennen."