Caramel Macchiato | JJK ✓

XXXVII

A/N: Who's doing suhoor with me

~♡~

Je blijft stilletjes op je plaats staan terwijl zijn vingers langs je wangen strelen. Je voelt de hitte erin branden terwijl ze roze kleuren.

Jeongguk gniffelt naar je. "Je bent echt schattig, Y/N." Je kleurt roder dan voorheen als hij zijn arm om je middel heenslaat. "Hoor je niet thuis te zijn? Het is koud vanavond."

"Ik..." Je merkt dat normaal praten lastig voor je gaat dus blijf je maar in zijn ogen staren. Niet wetend wat je moet doen.

Jeongguk grist een klein, verfrommeld papiertje uit zijn jaszak die hij glimlachend voor je houdt. Je wangen blozen wanneer je weet wat voor een papiertje hij vast heeft.

Je schoolopdracht...

"YAH, JEON JEONGGUK GEEF DAT PAPIERTJE NU TERUG!" Alsof alle gevoelens opeens verdwijnen, spring je op hem af om jouw blaadje terug te krijgen. 

"Nee, Y/N-ie," Jeongguk giechelt, zijn schattige tanden showend. "Ik wist niet dat je een softe kant van je hebt." Hij tikt lichtjes op de punt van je neus wat je je ogen stevig laat sluiten.

"Shut up," pruil je. Je merkt dat de regen inmiddels gestopt is. En dat je nog steeds in de kou, in een klein steegje staat. Romantischer kan gewoon niet.

Jeongguk volgt je blik naar de donkere muren van de steeg. "Oh ja. Ja, het is laat, zal ik je naar huis brengen?" Oppert Jeongguk.

Je schudt je hoofd van nee, "Hoeft niet. Toch bedankt, Gukkie."

Zijn lippen sieren in een glimlach als ze jouw bijnaam voor hem horen. Maar snel verandert het in een grijns. "Weet je het zeker?"

Ook alleen deze woorden laten je twijfelen.

"Ik bedoel, het is gevaarlijk buiten, en koud... wat als er nog een storm komt? Of als er een bepaalde gast op je afkomt en—"

"Ik weet genoeg," onderbreek je hem. Hij gniffelt en plaats zijn hand in de jouwe.

"Shall we?"