Caramel Macchiato | JJK ✓

XLVII

~♡~

"Lig je lekker, Y/N?" Fluistert Jeongguk met een vermomde stem. Je doet je ogen open en ziet dat zijn lippen grijnzend tegen je voorhoofd aanzit. Nog steeds zijn zijn ogen gesloten.

"Sorry."

"Het is oké." Jeongguk blijft glimlachen, nog steeds zijn z'n ogen dicht.

Je bent gekalmeerd nu Jeongguk wakker is. Je bent nu niet alleen en als er een geest achter jullie is, zijn jullie allebei wakker in plaats van alleen.

Maar na een tijdje stilte, merk je dat Jeongguk vast weer opnieuw in slaap gevallen is. Iets wat je echt niet wilt.

"Jeongguk?.."

Zijn glimlach is nu een beetje weg en een frons is tussen zijn wenkbrauwen gevormd. "Hmm?.."

Je wilt het niet toegeven, maar als je geholpen wilt worden moet je het maar doen. "Ik ben bang."

Jeongguk blijft liggen. "Waarom?"

"Omdat ik denk dat die geest er is."

Als Jeongguk helemaal wakker zou zijn, zou hij nu gelachen hebben maar hij zucht nu alleen maar.

Hij begint vervolgens recht op te zitten. Hij wrijft moe in zijn ogen en kijkt met slaperige ogen rond de kamer.

"Y/N, kijk."

Je luistert en begint vervolgens ook recht op te zitten. Je kijkt om je heen. Geen spoor van bloed of een geest.

"Zie je iets hier?"

"N-nee."

"Oké." Jeongguk ligt weer terug in bed. Jij volgt zijn bewegingen. "Hoe voel je je nu?"

Je bent stil, maar krijgt het antwoord uiteindelijk, "Nog steeds bang! Het verstopt zich vast!"

"Hmm..." Reageert Jeongguk op je. "Het is al twaalf uur 's nachts, het wordt laat. Laten we nu slapen."

"Ik maak geen grap Guk! Ik durf niet!"

"Y/N, slaap."

"Maar Jeong-"

"Wat?"

"I-ik wil... K-knuffelend s-slapen."

Voordat Jeongguk je opnieuw uitlacht, drukt hij gemakkelijk jouw lichaam tegen de zijne aan. Lichamen weer op dezelfde positie als eerst. Je bent geschokt door zijn onverwachte beweging maar voelt zijn warmte gelijk tegen jouw lichaam aan.

"Je hoeft niet bang te zijn, Y/N," fluistert Jeongguk zachtjes.

"Als er iets gebeurd, ben ik hier om je te beschermen."

~♡~